9
1553 Words
เธอบอกสามีเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา พายัพลูบหน้าท้องนูนๆ ของภรรยาไปมา
“พี่จะดูแลฟ้าไม่ให้เกิดเหตุการณ์ร้ายๆ ขึ้นอีก”
เขาจุมพิตหน้าผากของเธอ ก่อนจะดึงร่างอวบมากอด เด็กชายตัวน้อยเอานมมาให้มารดาเลี้ยงเพื่อกินบำรุง
“ขอบใจจ้ะ”
เธอดื่มนมจนหมดแก้ว มองสบตากับสามี เรื่องราวร้ายๆ ต่างๆ เธอกับเขาปล่อยให้มันผ่านไป ไม่เคยปริปากเล่าให้เด็กน้อยฟัง และมันยังคงเป็นความลับต่อไป
รวมถึงความซาดิสม์ของเธอกับเขาที่มันเกิดขึ้นมาแบบไม่ตั้งใจ หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เธอกับเขาจะต้องร่วมรักกันแบบดุเดือด และมีอุปกรณ์ช่วยเสมอ ถึงจะมีความสุขกับการร่วมเพศ
เล่ม 2 อาจารย์สอนรักษ์
วรเดชมองหลานสาวข้างบ้านที่กำลังนั่งไขว้ห้างเรียนหนังสืออยู่กับเขาด้วยดวงตาดุวาบ แต่เธอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังนั่งอวดเรียวขาอยู่เช่นนั้น
เขาเคยบ่นเรื่องที่เธอแต่งตัวไม่เรียบร้อย ใส่ชุดนักศึกษารัดจนเกินไป และกระโปรงก็สั้นมากจนน่าหวาดเสียว แต่เธอก็เถียงคำไม่ตกฟาก ว่าใครๆ เขาก็สวมกันแบบนี้ทั้งนั้น นั่นทำให้เขาปวดหัวไม่น้อย
“ธัญสิตา หมดคาบแล้วไปพบอาจารย์ที่ห้องด้วย”
เสียงเข้มของวรเดชทำให้ธัญสิตาอมยิ้ม เขากระแอมเสียงขรึม ลูกศิษย์ทุกคนกลัวและเกรงใจเขา ยกเว้นสาวน้อยจอมแสบข้างบ้านอย่างเธอ
“อาจารย์มีอะไรเหรอคะ”
“บอกแล้วว่าอย่าแต่งตัวแบบนี้ มันไม่เรียบร้อย”
“แม่ไม่เห็นว่าอะไรตาเลยนะคะ”
“แม่ของเธอไม่มีเวลาไม่ใช่เหรอ ฉันจึงต้องทำหน้าที่อบรมสั่งสอนเธอแทน”
“ดีค่ะ ตาชอบให้คุณอาอบรมสั่งสอน”
เธอเปลี่ยนสรรพนามจากอาจารย์เป็นคุณอาตามเขาไปด้วย ก่อนที่วรเดชจะกระแอมเสียงดัง
“ผมว่าคุณควรปรับเรื่องอื่นด้วย เช่นมาเรียนสาย เที่ยวกลางคืน รวมถึงเรื่องแต่งตัว”
“ให้อาจารย์เป็นสามีตามกฎหมายหนูก่อนนะคะ หนูถึงจะยอมทำตาม”
เธอชะโงกหน้าเข้าไปหาคนที่นั่งหน้าขรึมอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่
“อย่าทำกิริยาไม่งามแบบนี้อีก เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ค่ะ” เธอรับคำคล้ายประชด
“เย็นนี้กลับพร้อมกันไหม”
จู่ๆ เขาก็ชวน เธอเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็พยักหน้าว่าตกลง
ตอนเย็นธัญสิตาจึงเดินทางกลับบ้านพร้อมกับวรเดช เขาจอดรถในโรงรถของตัวบ้าน หลังจากเลี้ยวรถเข้ามา บ้านของเขาอยู่ก่อนบ้านของเธอ
“ไม่กลับบ้านหรือไง”
เขาถามเสียงดุเมื่อเด็กสาวเดินตามเข้ามาในบ้านด้วย
“ไม่อยากกลับบ้านค่ะ ขอนอนบ้านอาเดชได้ไหมคะ”
“ไม่ได้” เขาทำเสียงดุ แต่ด้วยความเป็นห่วง
“ไม่อยากกลับบ้าน”
เธอนั่งบนโซฟาในห้องรับแขก ขณะร่างสูงเดินเข้าไปในครัวรินน้ำใส่แก้วมาเผื่อเธอด้วย
เขาเป็นเพียงอาจารย์ในมหาวิทยาลัย จึงใช้ชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายไม่หรูหราอะไรนัก เขาไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายในบ้าน ค่อนข้างจะโลกส่วนตัวสูง จึงอาศัยอยู่คนเดียว แยกครอบครัวออกมาอยู่เพียงลำพังหลังจากบิดาเสียชีวิตและทำพินัยกรรมยกทรัพย์สินให้ส่วนหนึ่ง
“นั่งให้เรียบร้อยหน่อย เห็นกางเกงในแล้วนั่น”
เขาดุตามประสาผู้ใหญ่ ก่อนจะเบือนหน้าหนี กระโปรงของเธอสั้นเกินไปในความคิดของเขา
“อาเดชนี่เป็นคนดีจังเลยนะคะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น คงไม่ว่าอะไรตาเลย แต่ลากตาไปขย้ำเสียมากกว่า”
“ดูพูดเข้า”
เขาทำเสียงดุ เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งลงบนตักของคุณอาหนุ่ม
“อย่าทำตัวก๋ากั๋นมากนัก อาไม่ชอบ”
ตอนอยู่มหาวิทยาลัยเขาชอบแทนตัวเองว่าอาจารย์ แต่พอกลับบ้านเขาก็แทนตัวเองว่าอา เธอเข้าใจหน้าที่การงานของเขาดี แต่ก็อยากให้เขาเป็นคุณอาของเธอทุกๆ เวลา
“ตาเหงาค่ะคุณอา คืนนี้นอนกล่อมตาหน่อยนะคะ”
เธอซุกหน้าที่อกกว้างของเขา มือบางคล้องคอหนาเอาไว้ ก่อนจะจุ๊บปลายคางสาก
“ทีหลังอย่าแต่งตัวโป๊อีก อาไม่ชอบ”
“ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณอาไม่ชอบ สัญญาว่าจะไม่แต่งตัวโป๊อีก แต่คุณอาอนุญาตให้ตานอนที่นี่นะคะ”
“ดื้อจริงๆ เชียว”
เขามองอย่างรู้ทัน เธอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ คนในอ้อมแขนชอบต่อรอง หากไม่ทำตามเธอก็หาเรื่องให้เขาบ่น
“คุณอาอย่าบ่นเป็นตาแก่สิคะ อายุแค่สามสิบหกเอง”
“อาอายุตั้งสามสิบหกนะครับ”
“แค่สามสิบหกค่ะ คุณอายังหนุ่มแน่น แล้วก็แซ่บมากๆ เลยค่ะ สาวๆ ในมหาวิทยาลัยมองคุณอาแล้วน้ำลายยืดถึงตาตุ่ม”
เธอลูบไล้แผงอกกว้างของเขา อกของเขาสะท้อนหายใจหอบรุนแรง เธอช้อนสายตาขึ้นมองเมื่อเขาตะครุบมือเอาไว้
“ทำไมถึงชอบทำตัวแบบนี้ล่ะ มันไม่ดีรู้ไหม”
“อะไรเหรอคะที่ว่าไม่ดี” เธอลอยหน้าลอยตาถาม
“ตั้งใจเรียนดีกว่า”
“ขนาดคุณแม่ยังทำไม่ได้เลย”
“ท่านโตแล้ว”
“ตาก็โตแล้วนี่คะ”
“เถียงคำไม่ตกฟาก
“อุ้มตาขึ้นห้องด้วยนะคะ จะอาบน้ำ เดี๋ยวลงมากินข้าวกัน”
เธอออดอ้อนซบหน้าคล้องคอหนาเอาไว้ เธอเห็นว่าเขาซื้อกับข้าวมาเยอะแยะ คงซื้อมาเผื่อเธอด้วย คนปากแข็งแบบวรเดชห่วงเธอจะตายไป แต่ก็ชอบทำเสียงดุ เธอรู้สึกว่าอยู่กับเขาอบอุ่นใจกว่าอยู่กับมารดาเสียอีก
มารดาดุด่าเมื่ออยากให้ทำตาม ไม่ดุด่าเพราะไม่สนใจ วรเดชสนใจเธอทุกอย่าง เขาเป็นห่วงเธอ เลยดุด่า และเตือนว่าสิ่งไหนดีหรือไม่ดี
เขาบ่นไม่จริงจังนัก แต่ก็ยอมอุ้มร่างเด็กสาวขึ้นห้องนอน เธอนอนห้องเดียวกับเขา เคยไล่ให้ไปนอนห้องอื่นตอนเธอมาขอนอนด้วยในคราแรก สรุปคือเธอก็หาทางมานอนกับเขาจนได้ สุดท้ายเขาเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
“อาเดชอาบน้ำให้ด้วยสิคะ”
เธอหอมแก้มเขา คล้องคอหนาเอาไว้ มองด้วยสายตายั่วยวน
“ยัยเด็กแก่แดด”
“กับคุณอาคนเดียวนะคะ”
เธอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาทีละเม็ดอย่างอ้อยอิ่ง เขาตะครุบมือบางเอาไว้แล้วดึงออก แต่คนดื้อก็ปลดต่ออีกเม็ดเลื่อนมือเข้าไปลูบไล้แผงอกกว้างอบอุ่นของเขา
“ให้ตาถูหลังให้นะคะ”
เขาไม่ตอบว่ากระไร แต่เดินหนีไปปลดเสื้อผ้าออกจากกาย และใส่เอาไว้ในตะกร้าข้างห้อง
“คุณอาโกรธตาเหรอคะ”
คนไม่ค่อยพูด แต่ก็บ่นเวลาเธอทำอะไรผิด เดินเข้าห้องน้ำ เธอแกล้งแต่งตัวโป๊ๆ ยั่วเขาเล่น รู้หรอกว่าเขาหวงไม่อยากให้ใครมอง
“รู้แล้วยังจะถามอีก”
“ไม่โกรธนะคะ คราวหลังจะไม่ทำอีกแล้ว”
เธอตามมารัดเอวหนาของเขาเอาไว้ ซบหน้ากับแผ่นหลังกว้าง
“แต่งตัวให้ดีหน่อย ไม่เห็นหรือไงมีคดีข่มขืนบ่อยแค่ไหน”
“เจ้าค่ะคุณอาขี้บ่น”
เธออมยิ้มเมื่อเขาห่วงเธอ ผสมน้ำเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปในอ่างน้ำนั่งประจันหน้ากับเขา ฟองสบู่หอมกรุ่น ทำให้เธอช้อนขึ้นมาเล่น ก่อนจะเอาไปป้ายหน้าเขา
“ตา! ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ” วรเดชทำเสียงดุ
“รู้แล้วค่ะว่าไม่เด็ก ไม่เชื่อคุณอาลองจับดูสิคะ”
ธัญสิตาจับมือเขามาวางทาบทับอกอวบอิ่มของเธอ ก่อนจะกดมือเขาให้ขยำ
“อ่า... คุณอาขา ตาหิว”
เธอขยับเข้าไปนั่งบนตักเขา มองสบตาหวานหยดย้อย มือหนากดบ่าของเขาเอาไว้ วรเดชมองเด็กสาวจอมยั่วก่อนจะฟาดมือหนากับสะโพกหนันแน่นจนเธอร้องอุทาน
“อุ๊ย!”
“ยัยเด็กลามก”
“ตายอมรับก็ได้ว่าลามก แต่ลามกกับคุณอาคนเดียวนะคะ”
เขาก็รู้ว่าเธอพูดจริง เพราะเธอมอบความบริสุทธิ์ให้เขาเพียงคนเดียว
เธอไม่พูดอะไรแต่รูดมือนิ่มๆ ไปกับท่อนลำแข็งๆ ของเขา รับรู้ว่าเขาเองกำลังตื่นตัวเช่นกัน
“คุณอาตื่นแล้ว”
“วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน”
คาบสอนนักศึกษาที่หนักหน่วงตลอดวันทำให้เขาพิงร่างไปกับขอบอ่าง การที่มือนิ่มนวดเฟ้นแก่นกายของเขา ทำให้รู้สึกเพลิดเพลินและผ่อนคลายไม่น้อย
“อย่าลืมทำงานส่งด้วยนะ”
วรเดชลืมตาท้วงติงเธอ คนขี้เกียจชอบส่งงานเลท ธัญสิตารู้ดีว่าเขาไม่เคยอ่อนข้อให้เธอเรื่องนี้
เขาค่อนข้างเข้มงวดกับอาชีพของตัวเอง แต่เธอก็ยังได้เปรียบกว่านักศึกษาคนอื่นตรงที่ ถ้าหากไม่เข้าใจอะไรตรงไหน ก็ยังเอ่ยถามเขาได้
- Writer
