บทที่ 18
ข้าจะหมั้นกับแม่นาง
หัวใจไม่อาจเต้นเหมือนเดิม
ไม่แน่ใจ...
ว่านางตาฝาดไปเองหรือเปล่าจึงได้เห็นว่าใบหน้าของจ้าวหยางสือระเรื่อแดงอยู่ภายใต้แสงจันทร์ คนที่มักทำหน้าเคร่งขรึมดั่งอสูรร้ายดุดันจนเป็นที่หวาดหวั่นจะหน้าแดงเพียงเพราะถูกหญิงสาวขอหมั้นหมายแบบมีเงื่อนไขโดยปราศจากความรักนะหรือ
‘ข้าคงตาฝาดไปเองสินะ’
แต่เอาเถอะอย่างน้อยๆ คุณชายจ้าวก็ยอมรับฟังคำขอของข้า ไม่ได้หุนหันเดินหนีไป เช่นนั้นข้าคงมีโอกาสทำสำเร็จเพียงแต่ต้องพยายามโน้มน้าวเขาให้มากกว่านี้อีกสักหน่อย
คิดพลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึก การจะขอหมั้นหมายกับบุรุษเป็นสิ่งที่นางไม่คิดว่าจะต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากยื่นข้อเสนอด้วยตนเองมาก่อน แม้จะกระดากอายแต่ก็ต้องกดข่มเอาไว้แล้วทำใจกล้าไม่หวาดหวั่น
“รายละเอียดเชิงลึกว่าเหตุใดข้าจึงต้องการให้ท่านปกป้องข้านั้น ข้ายังไม่อาจบอกท่านได้ จนกว่าเราจะหมั้นหมายกันเสียก่อนเจ้าค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นท่า
