บทที่ 17
ข้าต้องการท่าน
ใจกล้า
“ข้าขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้ง ข้ามีนามว่า ‘หลิวซูลี่’ เป็นบุตรสาวของขุนนางหลิวเทียนฉินเจ้าค่ะ”
เมื่อเข้ามาภายในศาลานางก็ยอบกายทำความเคารพอีกฝ่ายอย่างอ่อนหวาน จังหวะที่ย่อกายสายลมบริเวณนั้นกลับพัดแรงจนปลายผมสยายไหวไปตามแรงลม ปลายผมปลิวสะบัดผสานไปกับเสียงปลายปิ่นไข่มุกที่ไหวกระทบกัน ส่งให้หญิงสาวตรงหน้าคุณชายจ้าวยิ่งดูงดงามจนแทบไม่อาจละสายตา
ความงามเช่นนี้ใช่ว่าเขาไม่เคยพบเห็น
แต่เหตุใดใบหน้าหวานของนางจึงได้ตรึงสายตาของเขาให้หยุดมองอยู่ร่ำไป เพราะท่าทางที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ หรือเพราะนางก๋ากั่นปีนป่ายต้นไม้แตกต่างจากสตรีที่เขาเคยพบพานงั้นหรือ
เป็นเพราะอะไรกันเล่า
จ้าวหยางสือครุ่นคิดหาสาเหตุภายในใจ ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญสตรีแห่งสกุลหลิวให้นั่งลง
“ยินดีที่ได้พบแม่นาง เชิญนั่งลงเถอะ”
“ขอบคุณเจ้าค่ะคุณชายจ้าว”
ซูลี่นั่งลงก่อนจะเริ่มเปิดบทสนทนาอย่
