ให้หมดใจนายรักแรก

บทนำ บทที่2 ตัวช่วย

...ฉันยืนงงมากอยู่ๆพี่เขาก็เอาจานมาวางไว้ให้บนมือโดยที่ฉันไม่ได้พูดอะไรสักคำ

กรี๊งงง !!! เสียงกริ่งดังบอกเวลาเข้าแถวตอนเย็น

ภาพวาด : "พวกเธอรู้จักพี่ม.3ที่ชื่อธิวาปะ"

ครีม : "รู้จักสิ พี่เขาเป็นกรรมการนักเรียนไม่ใช่หรอ"

แดนนี่ : "ใช่พี่เขาเป็นกรรมการนักเรียนสุดหล่อใครบ้างจะไม่รู้จักใช่ไหมแก" แดนนี่พูดพร้อมหันไปสบตากับครีม พวกเขาพยักหน้าพร้อมกัน

ภาพวาด : "ฉันนี่ไงไม่รู้จัก " ฉันทำหน้าเศร้าใส่เพื่อน

พวกเขาหันหน้ามาหาฉันพร้อมกัน

แดนนี่/ครีม : "จริงหรอ?" พวกนั้นทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ

ภาพวาด : "จริงสิไม่รู้จักไม่เคยเห็น เพิ่งเห็นวันนี้ครั้งแรก"

แดนนี่ ; ไม่แปลกหรอกก็พี่เขาเป็นเด็กเรียนดีกีฬาเด่น ส่วนมากจะได้แต่ช่วยงานอาจารย์ไม่ค่อยได้มีใครเห็นหรอก ได้ยินว่าไม่ต้องเข้าแถวทั้งจอนเช้าตอนเย็นด้วยนะ"

ฉันพยักหน้าเข้าใจถึงว่าละเข้ามาเรียนที่นี่จะครบปีแล้วเพิ่งเคยเห็นพี่เขา

ครีม "ฉันว่าไม่เกี่ยวหรอก เพราะฉันก็เห็นพี่เขาอยู่บ่อยๆอาจจะเป็นเพราะแกไม่ได้สนใจก็ได้นะเลยไม่เห็นพี่เขา เพราะคนในโรงเรียนเราก็มีเยอะอยู่ให้รู้จักทุกคนคงไม่ได้หรอกใช่ไหม" ครีมพูดเสร็จแล้วก็หันมายิ้มให้ฉัน

มันก็ใช่อยู่หรอกที่อาจจะเป็นเพราะไม่ได้สนใจเลยไม่เห็นพี่เขา แต่ๆๆๆทำไมล่ะ ทำไม่ฉันเจอพี่เขาเร็วกว่านี้ไม่ได้หรอสวรรค์กลั่นแกล้งกันชัดๆ อีกไม่กี่วันโรงเรียนก็ปิดเทอมพี่เขาก็จะเรียนจบแล้ว

หลังจากสวดมนต์เข้าแถวทำกิจกรรมตอนเย็นเสร็จ อาจารย์ก็ปล่อยนีกเรียนกลับบ้าน พอฉันกลับถึงบ้านก็เอาแต่คิดถึงพี่เขา อาการอย่างนี้มันคืออะไรกันนะ หรือว่าฉันชอบพี่เขาเป็นไปได้ไหมนะ เพิ่งเจอกันครั้งเดียวเนี่ยนะ อีกอย่างพี่เขาคือใครฉันยังไม่รู้จักดีเลย นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่ารักแรกพบ ฉันเอามือจบที่อกข้างซ้ายแค่นึกถึงหัวใจก็เต้นแรงแล้ว

เช้าวันต่อมาหลังจากที่ตื่นนอนฉันก็คิดว่าความรู้สึกนั้นจะหายไป แต่แล้วมันไม่หายไปเลยสักนิด ดูเหมือนว่ามันจะมีมากขึ้นถ้วย เพราะว่าวันนี้ฉันรู้สึกว่า อยากไปให้ถึงโรงเรียนเร็วๆ ฉันลุ้นว่าจะได้เจอพี่เขาไหมแค่คิดก็รู้สึดว่าหัวใจมันหวิวๆแปลกๆ

เช้าวันนี้ที่โรงเรียนก็เหมือนเคย ฉันคุยกับ แดนนี่และครีม เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปทำเวรความสะอาดตามปกติ

ภาพวาด : "ไปทำความสะอาดก่อนนะแก "

ครีม : "โอเคจ้ะ ไว้เจอกันนะ"

"เห้อ! วันนี้ใครจะมาตรวจเวรนะ"

'สาธุ พระภูมิเจ้าที่เจ้าป่าเจ้าเขา ขอให้พี่ธิวามาตรวจเวรทุกๆวันจนกว่าจะปิดเทอมด้วยเถิด เพี้ยง' ฉันขอไปแบบไม่จริงจังนัก ก็ไม่มีทางเลือกแล้วนี่สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นที่พึ่งทางใจสิ่งเดียวที่ฉันมีในตอนนี้

พลอย : "ภาพวาด แกทำเสร็จยังให้เราช่วยไหม วันนี้เราทำเสร็จเร็ว พี่กรรมการยังไม่มาตรวจ เราช่วยทำจะได้เสร็จเร็วๆ"

พลอยพูดพร้อมกับเดินเข้ามาจะช่วยฉันทำความอาด

ภาพวาด : "เห็นแกไม่เป็นไรเราเกรงใจ แกไปเถอะ เดี่ยวถ้าพี่กรรมการมาตรวจเราจะบอกให้นะ" ฉันรีบปฏิเสธ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงให้พลอยช่วยไปแล้วเพราะอยากจะเสร็จเร็วๆ แต่ตอนนี้ฉันอยากค่อยๆไปทำไป เผื่อว่าพี่ธิวามาตรวจงานฉันจะได้เจอพี่เขา แลเวให้พี่เขารอฉันอีก (ฉันมีแผนหวังได้ใกล้ชิดคนที่ฉันชอบขึ้นมาอีกนิดหน่อย)

พลอย : "วันนี้มาแปลกอะ เอางั้นก็ได้ งั้นเราไปก่อนนะ" พลอยทำหน้าแบบไม่อยากจะเชื่อปกติต้องให้เธอช่วยทำไม่ก็อยู่เป็นเพื่อนจนเสร็จ ภาพวาดโบกมือบ๊ายบายพร้อมกะบส่งยิ้มให้พลอย

ฉันค่อยๆทำไปจนเวลาผ่านไปสักพัก เสียงที่คุ้นดคยก็ดังขึ้น

ธิวา : "เอ้า! ยังไม่เสร็จอีกหรอ " เสียงหล่อพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าอันหล่อเหลา

ฉันแค่ได้ยินเสียงก็ยิ้มหวานตั้งแต่ยังไม่เงยหน้ามองพี่เขาแล้ว

ภาพวาด : "ยังเลยค่ะ แต่ก็ใกล้แล้วค่ะ" ความจริงมันเสร็จตั้งนานแล้วล่ะ แต่ฉันยังนั่งถูๆขัดๆซ้ำๆ เพื่อรอพี่เขามาได้ได้ดูเหมือนว่ายังทำอยู่

นี่ถ้าพี่เขายังไม่มาอีกนะ พื้นน่าจะเงาจนส่องเห็นหน้าแล้วล่ะ

ธิวา : "อืม... แต่เท่าที่พี่เห็นน่าจะสะอาดใช้ได้แล้วนะ ถ้าน้องยังขัดต่อพี่น่าจะขึ้นเงาจนเห็นหน้าตัวเองแล้วมั้ง" เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน ความจริงธิวามาได้สักพักนึงแล้ว เขาเห็นว่าภาพวาด ขัดถูที่เดิมอยู่นานจึงเกินมาถาม

ภาพวาด :.....!! ฉันพูดอะไรไม่ออก พี่เขาจะเห็้นไหมนะ แล้วเขาจะรู้รึเปล่าว่าเรารอเขาอยู่คงไม่หรอกมั้ง

ธิวา : "ไปคับไปรอเข้าแถวกันวันนี้เหมือฝนจะตก รีบเดินไปรอก่อนเลยถ้าฝนตกมาจะเปียกเอา" เป็นประจำทุกปี ช่วงใกล้จะปิดเทอมจะมีฝนตกตลอด

"ค่ะ" ฉันตอบรับพร้อมเดินตามหลังพี่เขาไป

คนอะไรหล่อขาวสูงพูดก็เพราะ ฉันเดินไปคิดไป

ตึก !

ภาพวาด"โอ๊ย! พี่หยุดทำไมเนี้ยหนูเจ็บเลย" ฉันพูดพร้อมเอามือจับหัว พี่เขาอยู่ๆก็หยุดเดิน ฉันที่เกินตามมาติดๆกำลังคิดอะไรเพลินๆไม่ทันได้มอง

ธิวา : "ไหนพี่ดูหน่อย" พี่ธิวาจับมือฉันออก พร้อมกับมองมาที่หัวของฉันแล้วก็ยิ้ม

อร๊ายเขาจับมือฉันอีกแล้ว ถึงแม้จะเป็นการช่วยดูว่าเป็นอะไรมากไหมก็เหอะขอมโนหน่อยแล้วกัน ฉันเขินพี่เชาจนหน้าแดง จนต้องทำเป็นโมโลกกลบเกลื่อน

ภาพวาด : " พี่อะจะหยุดก็ไม่บอกหนูเจ็บเลยเนี่ยเห็นไหม" ฉันแกล้งทำเป็นดุพี่เขาไม่จริงจัง

ธิวา : "อะไรของเธอเด็กน้อย หนูเดินมาชนพี่เองนะ จะมาดุพี่ได้ไง " เขาพูดไปยิ้มไปเพราะหัวของภาพวาดแดงนิดหน่อยจะสงสารดีไหมคนอะไรเดินไม่ดูทาง แล้วยังจะมาว่าเขาอีก