Hayatı hiç bitmeyecekmiş gibi yaşarız. Oysaki ne kısadır kelebeğin hayatı. Bir güne neler sığdırıp gidiyor. Güzel kanatlarıyla hayata renk katarken, bizler siyah kalplerimizle dünyaya gölge düşürüyoruz.
Hissettiğim sızı her nefeste artarken, ağzımdan kaçan tiz inlemeye engel olmadım. Gözlerimi açmak istemiyordum. Ölmedim ama canım okadar çok yanıyordu ki ölmeyi yeğlerdim.
"Uyandı!" duyduğum tok ses tanıdık geliyordu ama bütün zihnim acıya odaklandığından, kime ait olduğunu kestiremedim. Gözlerimi aralamaya çalışsamda bitkin düşen bedenim buna izin vermedi. Her nefeste kalbime kadar erişen sızı canımı hiç olmadığından çok yakıyordu. "Hayal beni duyuyor musun?" sesinden endişe okunuyordu.
Zihnim tam olarak kendine geldiğinde gözlerimi araladım. Bulanık görmeme rağmen, nerede olduğumu an
