Kendi yaktığım ateşin içerisinde yanıyorum.
Neden kazandıklarım dururken kaybettiklerimle yaşayayım ki? Ölümün en kolay kurtuluş olduğunu biliyorum, savaşı kaybettiğimi de biliyorum. Ama gene de umudumu kaybetmedim.
Zihnim yavaş yavaş kendine gelmeye başladığında, ne olduğunu idrak edemesem de alnımda hissettiğim soğukla irkildim. Gözlerim inatla açılmayı reddederken güçlükle gözlerimi araladım. Sesleri ve görüntüleri tam seçemiyordum. Aldığım koku sanki güvendesin dercesine beynime işliyordu. Gözlerimi tekrar kapadım. Hiçbir şey göremesem de sesleri duymaya başlamıştım.
"Abi saçmalama öyle bir şey yapamazsın."
"Arya uzatma. Başım babam yüzünden yeterince belada aranan bir kızla daha da belaya sokamam."
Duyduklarımı idrak edemeden başka bir ses daha eklendi. "Rüzgar Bey. İlaçlar etk
