Omuzlarımın sarsıldığını hissedince gözlerimi araladım. Kafamı kaldırıp etrafa baktım. Gece geldiğim odadaydım. Yavaş yavaş kendime gelmeye başladım. Rüya mıydı? En son omzumda hissettiğim o el kime aitti? Beni sarsan kişinin kim olduğuna baktım. Karanlıkta tam net göremesem de Rüzgar olduğunu anlamak zor değildi. "Tamam sakin ol Hayal. Kabustu sadece."
Eli yüzüme yaklaşınca hemen elini ittim. Korkumu belli etmek istemesem de eminim gözlerimden her şey okunuyordur. "Ateşine bakacağım." onaylamamı beklemeden elini alnıma götürdü. Kaşlarını çattı. Hiçbir şey demeden kapıya yöneldi. Bu neydi şimdi?
Hala rüyanın etkisinden kurtulamamıştım. Korkuyordum. Kaybedeceğim şeylerden değil kaybettiklerimden. Karşıma çıkmasından ya da acı çekmekten değil kaybolup acı çektirmekten korkuyorum. Evet kor
