Mutluluğu aşkta aramak ne kadar aciz olduğumun göstergesiydi. Eğlenmek, gezmek yada müzik dinlemek dururken, aşık olduğun kişiyle olmak, onunla vakit geçirmek ve onun sesinin duymak seni mutlu ediyordu. Sesindeki o 'sana aşığım' tonunun kalbinden geldiğine inanırsın ama bir kalbi yoktur ki yada sana verebileceği.
Ne kadarda çabuk kanıp onu yaşama sebebimiz haline getiriyoruz. Oysaki yaşamayı aşka bağlasaydık herkesin sonu aynı biterdi kaybetmek. Hiçliğin ortasına düşmüş gibi yada nefes alamıyormuş gibi. Çünkü o senin hayatın, nefesin ve kalbindi kaybedince bomboşmuş gibi olursun. Sonra bir başkası yerini alır o tamamlar ama o da aynısını yapar ihanet eder. İnsan budur. Kalbini sadece eğlenmek için kullanır. Neden izin veriyoruz ki bize bunları yapmasına? Çünkü aşığız. Kalp nasıl kırılır
