İlk defa bu kadar huzurlu uyumuştum. İlk defa karanlıktan korkmadan kendi evimmiş gibi ve yalnızlıktan üşümeden uyudum. Hala gözlerimi açmak istemesemde huzur verici o koku burnuma dolmuştu. Üzerine kafamı koyduğum şey aşşağı yukarı hareket etti. Hoşnutsuzca kıpırdanınca gözlerimi araladım. Küçücük kanepede uyuya kalmıştık. Dün gece kitabı yarısına kadar okutturmuştu.
Ben kanepe ve Rüzgar arasında sıkışmış bir şekilde yatmıştım. Kolları vücudumu sarmışken sonsuza kadar böyle kalabilirmiş gibi hissediyordum. Taaki Rüzgar gözlerini aralayana kadar. Mavi gözleri en güzel tonundayken kafamı göğsünden kaldırıp yüzüne baktım. Soğuktan kızarmış burnu onu bir kat daha güzel gösteriyordu.
"Günaydın." kanepede kıpırdanmaya başlayınca dengesini kaybedip yere düştü. Kendimi tutma gereğinde bulunma
