Yüzüme damlayan şey gözlerimi açmaya zorlasada bedenim yorgun ve bitkindi. Ellerimi hareket ettirmeye çalıştım fakat bileklerimdeki sıkı şey bunu engelliyordu. Gözlerimi biraz aralayabildiğimde etraftaki loş ışık korkmam ve endişelenmem gerektiğini hissettirdi. Gözlerimi tamamen açıp etrafı inceledim. Karanlıktan tam görünümesede berbat bir yer olduğu kesindi. Bir tane bile pencere yoktu. Oda tavan asılı küçük bir ampulle zar zor aydınalnıyordu. Etrafta tek çıkış olarak karşımda duran demir kapı vardı.
Bileklerimi birbirine kenetleyen şeyden kurtulmak istesemde işe yaramıyordu. O kadar sıkıydılarki parmaklarımı bile güçlükle oynatabiliyordum. Hatta parmaklarım uyuşmuştu. Neden buraya getirtilmiştim? Ne kadardır buradayım?
Tavandan suratıma damlayan siyah sıvı öfkelenmem için yeterliyken
