Chapter 11

1318 Words

Hope's POV  "H-huh?" gulat kong tanong nang mag-sink-in sa utak ko kung ano ang sinabi ni Manong. "'Di nga?" Tanong  ko pa para i-klaro pero umiling lang siya. "May salamin ba kayo rito na malaki, Manong?" "Tss. Hindi ba dapat ay napkin ang hinahanap mo? Ano'ng magagawa ng salamin sa tagos mo?" Naiinis niyang tanong. "Malay ko ba kung nagjo-joke ka lang, Manong 'diba?" Inirapan ko siya. Oh 'diba? Signature ko na yata ito...ang pagiging mataray kapag may regla. "Let's go," aniya saka ako nilagpasan at lumabas sa pinto. So, pumunta lang kami rito sa kwarto niya para masabi niya sa akin na may tagos ako? Mga kalokohan talaga ng utak ko eh. "Saan na naman ba tayo pupunta, Manong?" habol ko sa kanya habang hirap na hirap akong takpan ang likod ko. Wrong timing naman kasi 'tong re

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD