“โทรศัพท์เธออยู่ไหน”
“คะ”
แพรวาขานตอบพร้อมกับทำสีหน้างงๆ เพราะอยู่ดีๆ อคินก็ถามขึ้น ตั้งแต่ขับรถออกจากคอนโดมาทั้งสองก็ต่างเงียบทั้งคู่ จนขับมาได้สักพักอคินก็พูดขึ้นมา
“หูหนวกรึไงถึงต้องให้ทวนคำถามอีกรอบ”
อคินพูดขึ้นขณะที่สายตายังสนใจถนนอยู่
“เปล่าค่ะ ก็นั่งเงียบอยู่ตั้งนานอยู่ดีๆ พี่ก็ถามหาโทรศัพท์หนูขึ้นมา จะไม่ให้สงสัยได้ไงคะ”
แพรวาตอบกลับอคินทันทีเมื่อได้ยินเขาพูดใส่ตัวเอง จนอคินหันมาส่งสายตาดุใส่เธอจึงตอบอคินไป
“โทรศัพท์แพรพังค่ะ”
“พังยังไง”
อคินถามกลับสั้นๆ เมื่อได้ยินว่าโทรศัพท์ของเธอพัง
“วันที่แพรรีบกลับบ้านตอนวิ่งจะไปขึ้นรถแท๊กซี่หน้าคอนโด แพรรีบไปหน่อยเลยเผลอทำโทรศัพท์หลุดมือกระเด็นตกแถมเป็นจังหวะที่มีรถวิ่งเข้ามาเลยเหยียบโทรศัพท์แพรจนแตกเลย ตอนนั้นใจก็อยากกลับบ้านมาก เลยรีบหยิบซากโทรศัพท์ตัวเองใส่กระเป๋าแล้วไปขึ้นรถเลยค่ะ ดีนะที่จำเบอร์แม่ได้เลยยืมโทรศัพท์คนขับรถทัวร์โท
