ตื๊อรัก พี่รหัสสุดเย็นชา (อคิน)

ตอนที่ 9 รถที่ชอบกับคนที่ใช่

เช้าวันต่อมาแพรวาตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารให้อคิน หลังจากทำอาหารเสร็จแล้วเธอก็อาบน้ำแต่งตัวในชุดนักศึกษาเพื่อไปเรียน เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วแพรวาก็เดินออกจากห้องแล้วนำถุงใส่กล่องอาหารเช้าของอคินมาแขวนไว้ที่ประตูหน้าห้องของเขา แต่รอบนี้แพรวาไม่ได้รีบไปขึ้นรถเมล์เหมือนทุกครั้ง เธอเดินมายังประตูหนีไฟของคอนโดเพื่อรอแอบดูอคินว่าจะเขาจะทิ้งอาหารของเธออีกรึเปล่า แพรวายืนรอได้สักพักก็เห็นอคินเปิดประตูออกมา ทางด้านอคินเมื่ออาบน้ำแต่งตัวในชุดนักศึกษาเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องเพื่อไปเรียนแต่พอเปิดประตูมาก็เห็นถุงใส่กล่องอาหารแขวนไว้ที่หน้าประตู อคินได้แต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเมื่อได้อ่านโน้ตที่แพรวาเขียนไว้

'อาหารเช้าของพี่รหัสสุดหล่อค่ะ กินให้อร่อยนะคะ จากแพรวาน้องรหัสคนสวย'

เมื่ออ่านโน้ตแล้วอคินก็ถือถุงใส่กล่องอาหารเดินมาที่ลิฟต์แล้วโยนทิ้งที่ถังขยะหน้าลิฟต์เหมือนเดิมจากนั้นก็เข้าลิฟต์ไป ทางด้านแพรวาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้โกรธเขา เพราะเธอทำใจไว้แล้วว่าเขาคงไม่ยอมกินง่ายๆ

"จะทำให้จนกว่าจะยอมกินเลยคอยดู"

แพรวาพูดขึ้นด้วยสายตามุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ จากนั้นก็กดลิฟต์เพื่อลงไปชั้นล่างทันที ด้วยความที่รอดูว่าอคินจะทิ้งอาหารเช้าที่เธอทำให้มั้ยเลยเป็นสาเหตุทำให้แพรวามาเรียนสายเพราะไม่ทันรถเมล์สายแรก

"ทำไมวันนี้แกมาสายยัยแพร"

โมนาเอ่ยถามเพื่อนทันทีเมื่อเห็นแพรวารีบวิ่งเข้ามาในห้องด้วยท่าทางรีบร้อนเพราะเธอเข้าห้องเรียนสายเกือบยี่สิบนาที ด้วยความที่เธอเพิ่งเคยมาเรียนสายเป็นครั้งแรก อาจารย์ประจำวิชาจึงแค่ตักเตือนเท่านั้น

"มีเหตุฉุกเฉินนิดหน่อยฉันเลยไม่ทันรถเมล์สายแรกอ่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันเรียนก่อนเถอะ"

แพรวาและโมนาหันมาสนใจอาจารย์สอนทันที เมื่อแพรวารีตัดบทโมนาก่อน สองสาวเรียนจนถึงช่วงพักเที่ยงก็มากินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารเหมือนเดิม

"เล่ามาค่ะ เมื่อเช้าแกเกิดเหตุฉุกเฉินอะไร ทำไมถึงทำให้คนตรงเวลาแบบแกมาเรียนสายได้"

โมนาเอ่ยถามแพรวาทันทีเมื่อถือจานข้าวมานั่งที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว

"ฉันทำอาหารเช้าให้พี่อคินแล้วเอาไปแขวนไว้ที่หน้าห้องพี่เค้า เลยยืนรอลุ้นว่าพี่เค้าจะกินอาหารฉันหรือจจะเอาไปทิ้งน่ะ"

แพรวาบอกโมนาไปตามตรง

"ขอเดาว่าพี่อคินคงโยนทิ้งใช่มั้ย"

"อืม ทำไมแกเดาถูก"

แพรวาเอ่ยถามโมนากลับเมื่อเพื่อนนั้นเดาถูก

"แกคิดว่าคนที่แสดงตัวชัดเจนว่าไม่ได้ชอบแกตั้งแต่แรก จะยอมกินอาหารที่แกทำง่ายๆ หรอจ้ะ อีกอย่างฉันขอเตือนแกในฐานะเพื่อนนะ แกจะหลงรักผู้ชายหัวปักหัวปำ ตามจีบตามตื้อยังไงฉันไม่ว่า แต่อย่าให้มันกระทบการเรียนได้มั้ยยัยแพร สาเหตุที่แกมาสายวันนี้ฉันไม่โอเคเลย"

โมนาบ่นยาวเหยียดให้แพรวาด้วยความเป็นห่วงเพื่อนจนแพรวาได้แต่ยิ้มให้เพื่อนไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย เพราะรู้ว่าโมนาเตือนด้วยความเป็นห่วง

"ขอโทษ ฉันก็ไม่ได้คิดจะยืนรอพี่เค้าทุกวันหรอก วันนี้แค่อยากเห็นสีหน้าของเขาตอนที่เห็นถุงอาหารเช้าว่าเขาจะมีท่าทียังไงแค่นั้นเอง รับรองวันต่อไปจะไม่มาสายแน่นอน"

แพรวาตอบกลับโมนาด้วยรอยยิ้ม

"ก็ดี ที่แกคิดได้แบบนั้น แต่ว่ารู้ยังว่าพี่อคินโสดมั้ย"

"ยัง ฉันยังไม่ได้ถาม ถึงถามพี่อคินก็ไม่บอกหรอก"

แพรวาพูดขึ้นพร้อมกับใช้ความคิดว่าจะใช้วิธีไหนถึงจะรู้ว่าอคินนั้นมีแฟนรึเปล่า

"ไม่ต้องคิด ฉันมีวิธี"

โมนาพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนกำลังใช้ความคิดของแพรวา

"ยังไงหรอ"

แพรวาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ โมนาไม่ได้ตอบอะไรแต่หยิบโทรศัพท์กดโทรหาเอสพี่รหัสของเธอพร้อมกับเปิดสปีกเกอร์โฟนให้แพรวาฟังด้วย รอสายไม่นานเอสก็กดรับสายโมนา

(ว่าไงครับน้องโมนา)

"สวัสดีค่ะพี่เอส ตอนนี้พี่เอสว่างรึเปล่าคะ สะดวกคุยมั้ยคะ"

(พี่ว่างครับ มีเรียนอีกทีบ่ายสอง น้องโมนามีอะไรรึเปล่าครับ)

"เอ่อ ตอนนี้พี่เอสอยู่กับพี่อคินรึเปล่าคะ"

โมนาเอ่ยถามเอสขึ้นเพราะถ้าเขาอยู่กับอคินเธอก็จะไม่ถามเรื่องที่อยากรู้ เมื่อได้ยินคำตอบของเอสสองสาวก็ยิ้มกว้างทันที

(ไอ้คินไปเข้าห้องน้ำครับ จะถามเรื่องของเพื่อนพี่หรอ)

"ทำไมพี่เอสเดาถูกคะ"

(ฮ่าๆ ก็พี่เป็นคนเก่งไงครับ)

"ชมตัวเองก็เป็นด้วย"

โมนาได้แต่มมองบนเมื่อได้ยินคำพูดของเอส

(ไม่มีใครชมก็ชมตัวเองไว้ก่อนไงครับ ว่าแต่จะถามอะไรหรอ)

"โมแค่อยากรู้ค่ะ ว่าพี่อคินมีแฟนยังคะ"

(น้องโมชอบไอ้คินหรอครับ)

"เปล่าค่ะ โมถามให้เพื่อน"

(อ่อ คนอย่างไอ้คินไม่มีใครกล้าเป็นแฟนมันหรอกครับ ใครมาจีบมันก็พูดแรงใส่จนสาวๆ กลัววิ่งหนีตลอด)

แพรวายิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าอคินนั้นยังโสดอยู่

"ขอบคุณนะคะพี่เอส งั้นโมวางนะคะ"

(เดี๋ยวครับ พี่อุตส่าห์บอกแล้ว น้องโมนาต้องเลี้ยงข้าวพี่หนึ่งมื้อนะครับ)

"ได้อยู่แล้วค่ะพี่รหัส แค่นี้ก่อนนะคะ"

(ครับ)

โมนาวางสายทันทีเมื่อคุยกับเอสเรียบร้อยแล้ว

"สิ่งศักดิ์สิทธ์เปิดทางให้ฉันอีกแล้วแสดงว่าแต้มบุญฉันยังเหลืออยู่"

แพรวาพูดขึ้นด้วยท่าทางดีใจ

"น้อยๆ หน่อยจ้ะ พี่เค้าโสดก็จริง แต่อย่าลืมว่าพี่เค้ายังไม่ได้ชอบแกนะ"

"ไม่เป็นไร ฉันจะจีบจนกว่าพี่อคินจะชอบฉัน หรือจนกว่าพี่เค้าจะมีคนที่ชอบแล้วนั่นล่ะจึงจะทำให้ฉันหยุดได้"

แพรวาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"สู้ๆ จ้ะเพื่อน ฉันละยอมให้ความมุ่งมั่นของแกจริงๆ รีบกินข้าวเถอะจะได้ไปเรียน"

สองสาวหันมาสนใจจานข้าวของตัวเองไม่นานก็กินหมด จากนั้นก็ไปเรียนในช่วงบ่ายแล้วมาทำกิจกรรมรับน้องเหมือนเดิม แพรวาพยายามมองหาอคินแต่ก็ไม่เจอเขา สงสัยเขาจะไม่ชอบทำกิจกรรมแบบนี้ ทางด้านอคินเมื่อเรียนช่วงบ่ายเสร็จก็นั่งทำงานกับเอสต่อไม่ได้ไปรับน้องเหมือนเพื่อนๆ

"ไอ้คินกูขอถามอะไรหน่อย"

"อะไร"

อคินพูดสั้นๆ เมื่อได้ยินเอสเอ่ยถามขณะที่กำลังนั่งเขียนงานอยู่

"มึงคิดจะมีแฟนมั้ยวะ"

"ไม่"

อคินตอบกลับทันทีโดยไม่คิดเลยแม้แต่น้อย

"ทำไมวะ มึงไม่ได้ชอบผู้หญิงหรอ"

เอสถามขึ้นอีกครั้งด้วยความสงสัย

"มึงเลิกถามเถอะ กูจะทำงาน"

อคินพูดตัดบทเอสเพราะไม่อยากตอบ สาเหตุที่เขาไม่อยากมีแฟนเพราะไม่อยากให้ตัวเองมีจุดอ่อนให้ศัตรูเล่นงานและไม่อยากให้ใครมาเจ็บตัวเพราะเขาด้วย ทางด้านเอสเมื่อเห็นอคินพูดตัดบทก็หยุดถามแล้วหันมาสนใจทำงานต่อ

"เหนื่อยจัง วิชาเรียนวันนี้มีแต่หนักๆ มารับน้องก็เต้นจนเหนื่อย เหนื่อยทั้งสมองทั้งร่างกายเลย เฮ้อออ"

แพรวาบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวหลังจากที่ทำกิจกรรมรับน้องเสร็จเธอก็เดินออกจากตึกคณะเพื่อไปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน วันนี้โมนามีธุระด่วนที่บ้านจึงขอรุ่นพี่กลับบ้านก่อน แพรวาจึงเดินมาคนเดียว

"อร้ายยย สุดหล่อของพี่ เจอกันอีกแล้ว"

แพรวาพูดขึ้นด้วยท่าทางดีใจทันที เมื่อเห็นรถสปอร์ตที่เธอชื่นชอบคันนั้นจอดอยู่ที่เดิมเหมือนที่เธอเจอครั้งแรก

"วันนี้เจ้าของอยู่ในรถมั้ยเนี่ย งืออ สุดหล่อทำไมหล่อเท่ห์แบบนี้"

แพรวาพูดขึ้นพร้อมกับเดินดูรถรอบๆ เหมือนเดิมด้วยความปลื้มปริ่มดีใจที่ได้เจอรถคันนี้อีกครั้ง

"ทำอะไร"

"อ๊ะ!"

แพรวาตกใจทันทีเพราะเธอกำลังยืนชื่นชมรถอยู่ ก็ได้ยินเสียงคนพูดจากข้างหลังโดยไม่รู้ว่าเขามาตอนไหน

"พี่อคิน แพรตกใจหมดเลย มาไม่ให้สุ้มให้เสียง"

แพรวาพูดขึ้นพร้อมกับเอามือทาบอกเมื่อรู้ว่าคนที่ทำให้เธอตกใจคืออคินนั่นเอง

"ฉันก็เดินมาปกติ เธอนั่นล่ะมายืนยิ้มอะไรตรงนี้"

อคินพูดขึ้นเสียงเรียบ เขาทำงานเสร็จจึงเดินมารถเพื่อจะกลับบ้านก็เห็นแพรวากำลังยืนมองรถเขาแล้วยิ้มอยู่คนเดียว

"แล้วพี่มาทำอะไรตรงนี้คะ หรือว่ามาหาแพร จะมาขอบคุณเรื่องอาหารเช้าใช่มั้ยคะ"

แพรวาพูดขึ้นด้วยยิ้ม ถึงจะรู้อยู้แล้วว่าเขานั้นทิ้งอาหารของเธอ แต่ก็อยากแซวเขาเล่นๆ แค่นั้น

"หลงตัวเอง หลีก ฉันจะขึ้นรถ"

"นะ...นี่รถพี่หรอคะ"

แพรวาพูดขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ

"ใช่ รู้แล้วก็หลีก มาเดินวนดูรถจะมาขโมยรถคนอื่นรึไง"

อคินพูดขึ้นเสียงเรียบ สายตามองแพรวาอย่างเย็นชา

"ระบบความปลอดภัยเยอะขนาดนี้ ต่อให้เป็นมืออาชีพก็งัดยากค่ะ แค่แตะรถสัญญาณก็ไปเตือนที่เจ้าของรถแล้ว อีกอย่างยิ่งงัดระบบก็ยิ่งล็อคซ้ำสองไปอีก แพรไม่เสียเวลาขโมยหรอกค่ะ"

อคินอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของแพรวาเพราะไม่คิดว่าเธอจะรู้เรื่องรถของเขามากขนาดนี้ แต่ก็ปรับสีหน้ามานิ่งขรึมเหมือนเดิม

"ทำเป็นรู้ดี หลีกทางได้ยังฉันจะกลับบ้าน"

"พี่อคิน"

แพรวาเรียกชื่ออคินพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา

"อะไร"

อคินคิ้วขมวดทันทีเมื่ออยู่ดีๆ เธอก็เรียกชื่อเขาแล้วยิ้มให้แปลกๆ

"แพรขอติดรถกลับด้วยได้มั้ย หรือขอนั่งแค่ถึงหน้ามหาลัยก็ได้ รถคันนี้เป็นรถในฝันแพรเลย แพรอยากนั่งสักครั้งได้มั้ยคะ"

แพรวาพูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนให้อคิน เผื่อเขาจะสงสารและเห็นใจเธอ

"ไม่"

แพรวาทำหน้ายู่ใส่อคินทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของเขา นอกจากจะไม่ให้เธอขึ้นรถด้วยแล้ว ยังเดินดันให้เธอหลบแล้วขึ้นรถขับไปโดยไม่สนใจเธอเลยสักนิด

"ใจร้ายมาก งืออ แต่สุดหล่อของพี่อยู่กับเนื้อคู่พี่ซะด้วย รถที่ชอบอยู่กับคนที่ใช่โคตรดีเลย มีแรงฮึดจีบพี่อคินมากกว่าเดิมเลยฉัน"

แพรวาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็เดินไปรอขึ้นรถเมล์เพื่อกลับคอนโดของเธอทันที