หัวใจของกวิน

ขอมัดจำไว้ก่อน

วันต่อมา

เกวลินที่ถูกใช้ให้ไปซื้อกาแฟอีกตามเคย พักหลังมานี่เธอมักจะถูกรุ่นพี่ในแผนกใช้ไปนั่นนี่บ่อยๆเพราะดิวคนที่เคยสอนงานเธอต้องออกไปพบลูกค้ากับเจ้ก็อตตลอดเลย ทำให้งานที่เคยทำตกมาไม่ถึงเธอ

" รอด้วยค่ะ รอด้วย " เมื่อได้ยินเสียงของคนด้านนอกมือหนาก็กดเปิดประตูลิฟท์รอทันที จนป้าเกศินีเลขาที่ยืนอยู่ด้านหน้างงกับพฤิกรรม

" คุณกวิน " เกวลินเรียกชื่อและมองเขาด้วยความรู้สึกไม่เหมือยเดิมอีกต่อไป ใจนึงก็ดีใจที่ได้เจอ ใจนึงก็อยากจะหลบหน้า

" จะเข้าไหม ยืนอึ้งอยู่นั่นแหละ " คุณเกศินีพูดเชิงดุจนเกวลินต้องรีบเข้ามาในลิฟท์ มือที่หิ้วกาแฟมาเต็มสองมือยืนนิ้วเล็กๆไปกดที่ชั้น11อย่างยากลำบากแต่ก็กดได้ในที่สุด กวินที่มองดูหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาที่หิ้วของเต็มมืออย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเอ่ยถามออกมา

" ซื้อไปให้ใครเยอะแยะ "

" คะ เอ่อ ที่พี่ๆแผนกค่ะ "

" ทำไมต้องลงมาซื้อให้ " เขายังถามต่อ แต่น้ำเสียงบ่งบอกว่าเริ่มหงุดหงิด

" เอ่ออ "

" ไม่ต้องเอ่อได้ไหม ตอบมา " และแล้วน้ำเสียงดุก็ออกมาจากปากของกวิน และทำให้เธอตอบกลับมาทันควันด้วยความกลัว

" โดนใช้ค่ะ " เกวลินตอบมาพร้อมกับหลับตาปี๋

" ไม่ทำงานหรือไง "

" ไม่มีค่ะ "

" คุณเกศินีดึงตัวเธอมาช่วยงานคุณ " สิ้นคำสั่งของบอสใหญ่ก็ถึงชั้นของเกวลิน ติ้งงง~~~~~~ เสียงประตูลิฟท์เปิดออกทำให้เกวลินต้องรีบออกจากลิฟท์

" นี่เธอ ขึ้นไปพบฉันที่ชั้น 16 " เมื่อรับคำสั่งจากบอสใหญ่คุณเลขาก็บอกกับเกวลินก่อนที่ประตูลิฟท์จะปิดลง เกวลินที่หาจังหวะพูดอะไรไม่ได้จึงต้องทำตามคำสั่งเพราะยังไงเธอก็เป็นผู้น้อย เธอเดินเข้าไปในออฟฟิศพร้อมกับส่งกาแฟให้รุ่นพี่ทีละโต๊ะ

" มึงเดี๋ยวกูมา " เกวิลนเดินไปบอกมะลิที่กำลังทำเอกสารเกี่ยวกับการส่งมอบรถ

" ไปไหน "

" โดนคุณเลขเรียกอะสิ "

" มึงไปทำอะไรไว้ " มะลิถามออกไปเพราะรู้ถึงเรื่องเล่าขานว่าคุณเลขาคือบุคคลที่โหด ดุ รองจากบอสเลยทีเดียว แต่เกวลินก็ไม่ได้บอกถึงบทสนทนาให้เพื่อนฟังเพราะเธอเองก็ยังไม่มั่นใจ ก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์ไปยังชั้น16

หญิงสางเดินออกมาลิฟท์และมาตามทางเดินจนมาหยุดที่หน้าโต๊ะของคุณเลขา เกวลินยืนด้วยท่าทีสำรวมรอคำพูดจาดหญิงสาวตรงหน้าในใจก็นึกคิด

" เหมือนกันเลยว่ะ บอส เลขา "

" ตามฉันมา " ร่างสวยในวัยใกล้เกษียณเดินนำเธอเข้าไปที่ห้องกระจกใสแต่มีมู่ลี่กั้นบังสายตาอยู่ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองสองคนที่เดินเข้ามาก่อนที่สายตาจะไปหยุดที่หญิงสาวตัวเล็กที่เดินมาด้านหลัง ก่อนที่จะมหยุดที่โต๊ะทำงานของเขาที่กลางห้อง

" คุณออกไปก่อน " กวินเอ่ยสั่งเลขาและเธอก็ทำตามโดยไม่มีคำถามใดๆ เกวลินได้แต่มองตามหลังหญิวคนนั้นก่อนจะหันมาและพบเขากับดวงตาคมของบาสใหญ่ ที่จ้องเธออยู่

" มานี่ " เกวลินขยับจนชิดโต๊ะ

" เดินอ้อมมานี่ " เขาหมุนเก้าอีกรอ ก่อนที่เกวลินจะค่อยๆก้าวขาไปยืนตรงหน้าเขา

พรึบบ!!!

ม่านมู่ลี่ถูกปิดลงจากการกดรีโมทของกวิน

" เอ่อ คุณกวินปิดม่านทำไมคะ " เกวลินที่เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

หมับ!!

ไร้คำตอบจากชายตรงหน้าแต่เขากลับดึงรั้งแขนเธอให้นั่งลงที่ตักแกร่ง

" ค คุณกวินคะ เดี๋ยวมีคนเข้ามา " เสียงทัท้วงจากหญิงสาวแต่เขาก็ไม่ได้สนใจใครอยู่แล้ว มือข้างซ้ายโอยรอบสะโพกมนไว้ มือข้างขวาสอดเข้าไปที่เอวคอดเล็ก จมูกโด่งไล่วนแถวแก้มเนียน กลิ่นกายที่หอมนุ่มของเกวลินทำเขาไม่อยากจะออกห่าง

" คุณกวินอย่าทำแบบนี้ค่ะนี่มันบริษัทนะคะ " เกวลินที่รู้สึกอายตัวเองก็พูดขึ้นจนทำให้ชายหนุ่มแอบอมยิ้มที่มุปาก

" แล้วยังไงบริษัทฉัน ใครจะกล้าว่าอะไร " กวินพูดกลับอย่างไม่จริงจังนัก

" ไม่ว่าคุณแต่ว่าเกลสิ "

" ถ้าเป็นที่อื่นทำได้ใช่ไหม " เกวลินอึ้งกับคำพูดของเขา หัวใจดวงน้อยจากที่เต้นแรงอยู่แล้วตอนนี้เหมือนมันแทบจะหลุดออกมาอกกับคำถามที่ชวนใจสั่น

" คุณกวินดูแปลกๆไปนะคะ ช่วงนี้ " เกวลินพูดอออกมาอย่างที่เธอรู้สึก

" เพราะเธอที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ เธอต้องรับผิดชอบ " คำพูดที่ฟังดูเอาแต่ใของกวินที่เปล่งออกมาข้างใบหูจนรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจ

" เกลทำอะไรคะ " สิ่งที่ถามออกมาไม่ได้อยากรู้คำตอบ แต่ถามออกมาเพราะไม่รู้ต้องเอายังไงต่อกับสถานการณ์

" หึ " มีแค่เสียงหัวเราะออกมาจากลำคอกับมืออีกข้างที่ปัดผมยาวออกจนเผยให้เห็นลำคอระหัง ไม่ให้หญิงสาวได้ตั้งตัวใบหน้าหล่อก็ซุกไซร้ลงที่ซอกคองามโดยทันที

" อื้อ คุณกสินคะ " คำทักท้วงออกมาพร้อมกับเอียงคอหลบเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองคนด้านข้างที่เขาเป็นคนทำหัวใจเธอเต้นแรงอยู่ในตอนนี้ แต่....

จุ๊บบบบบบ~~~~~~~

มือหนาล็อคที่ต้นคอดึงเข้าหาด้วยความรวดเร็วจนริมฝีปากอวบอิ่มทาบลงกับปากหยัก ตากลมโดตเบิกกว้างอย่างตกใจนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ ก่อนจะค่อยๆหลับพริ้มลงเมื่อคนตัวโตเริ่มขบเม้มที่ริมฝีปากล่างของเธอเบาๆและเธอเองก็เผลตอบสนองเขากลับไปเหมือนกับซีรีส์ที่เคยดุมือหนาอยู่ไม่สุขลูบไล้ต้นขาบีบเขาๆจนเกือบจะสอดเข้าใต้กระดปรงทว่าเกวลินที่ได้สติคืนมาจึงจับมือเขาไว้และถอนจูบออก

" อย่าค่ะ เดี๋ยวเลยเถิด " เธอพูดออกมาเสียงเบากับลมหายใจที่ติดขัด ใบหน้าหวานเห่อแดงด้วยความรู้สึกที่ยังต้องการเช่นกัน

" ขอมัดจำไว้ก่อนนะ " คำพูดเสียงหวานจากชายตัวสูงพร้อมกับมองบางอย่างใส่มือให้หญิงสาว เกวลินหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะยิ้มบอกมาเบาๆเพราะมันคือสร้อยเส้นเล็กที่มีจี้ฝังเพชรตัวK

" สวยจัง " กวินหยิบมันและสวมใส่มันให้กับเธอ

" ชอบไหม "

" ค่ะ " เกวลินตอบพร้อมกับพยักหน้าหงึกๆ

สนามแข่งรถ kawin International Circuit (กวิน อินเตอร์เนชั่นแนล เซอร์กิต )

เกวลินที่มองดูรอบข้างที่เพื่อนสาวพามาด้วยความตื่นเต้นก่อนจะหันไปเจอป้ายอักษรขนาดใหญ่ที่ด้านข้างสนาม kawin International Circuit

" คงไม่ใช่หรอกมั้ง "

" ห้ะ อะไรนะ " มะลืที่ได้ยินเสียงพูดของเพื่อนสาวทว่าฟังไม่ชัดเธอจึงเอ่ยถามขึ้นมา

" ดูชื่อสนามดิ " เกวลินชี้มอไปก่อนที่มะลิที่ขับรถอยู่จะหันไปมองตาม

" เออ กูไม่เคยสังเกตเลยทั้งที่มาที่ออกบ่อย " มะลิพูดขึ้นก่อนจะจอดรถในช่อง

" ไปกัน เขาจะเริ่มแล้วเนี่ย " มะลิที่อยู่ๆก็โดนนักแข่งของต่างประเทศตกเข้าให้ ทำให้วันนี้เธออยากมาเกาะขอบสนามดูการแข่งขันแบบจริงๆสักครั้ง

" ใส่เสื้อคลุมไว้จะได้ไม่เด่นเกินไป " มะลิว่าแล้วก็ยื่นฮูดสีขาวที่ติดรถมาให้เกวลินสวมใส่และพากันเดินเข้าไปยังบริเวณที่อัฒจันทร์

" กรี๊ด แทยอง " มะลิที่นั่งอยู่กรี๊ดขึ้นจนเกวลินเองยังตกใจแต่ก็มองไปตามทางที่เพื่อนมอง

" อ่อ สรุปคือมาดูผู้ชาย " เกวลินแขวะเพื่อนเบาๆ มะลิหันกลับมาพยักหน้าทำหน้าเกมือนแมวน้อยอ้อนเธอ จังหวะเดียวกันสยตาของเธอก็เหลือไปเห็นชายอีกคนที่เดินออกมาในชุดนักแข่งสีขาวน้ำเงิน รูปร่างสูงโปร่งใบหน้านิ่งเรียบภายใต้แว่นดำที่บดบังสายตาเอาไว้

" มะลิมึงว่าใช่ไหมวะ " เกวลินถามออกมาในขณะที่อึ้งอยู่ไม่รู้เพราะตกใจหรือเพราะดาเมจความหล่อของเขากันแน่

" คุณกวิน " มะลิที่อึ้งมากกว่าจนลืมแทยองไปเลย สองสาวหันมามองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่ที่มีเลศนัย

" มาดูกันว่าระหว่างคุณกวินของมึงกับแทยองของกูใครจะชนะ "

" ได้ ยังไงคุณกวินของกูก็ต้องชนะ " เกวลินที่พูดออกมาเต็มปาก ก่อนที่สองสาวจะสะบัดหน้าออกจากกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

รถแข่งหลายคันจอดแระจำจุดสตาร์ท โดยมีหญิงสาวแต่งตัววายหวิวยืนอยู่ที่กลางถนนในมือมีธงสีแดงขาวถืออยู่ เมื่อสัญญาณเริ่มจ้นขึ้นเธอสะบัดธงนั้นรถหลายคันก็เริ่มเคลื่อนที่ออกด้วยความเร็วท่ามกลางเสียงเชียร์ของแฟนคลับข้างสนาม เกวลินมองรถคันสีดำดุไม่คลาดสายตาในใจหวังเพียงให้เขาปลอดภัยตลอดการแข่งขัน จนเข้านาทีสุดท้ายทุกนต่างส่งเสียงเชียร์คนของตัวเอง มีแค่เกวลินที่นั่งเงียบจ้องมองรถคคันสีดำไม่วางตา

" กรี๊ดดดด แทยองงงง " เป้นเสียงมะลิที่ร้องตะโกนขึ้นมาเมื่อรถสีแดงของแทยองตีคู่มากับรถคันสีดำของกวินอย่างสูสี และเหมือนกำลังจะนำขึ้นมา

" กรี๊ดดดดด " เกวลินที่นั่งนิ่งลุ้นอย่างใจจดใจจ่อลุกขึ้นกระโดดพร้อมกับกรี๊ดอย่างดีใจเมื่อกวินพุ่งแซงขึ้นมาเข้าเส้นชัยเอาชนะคู่ต่อสู้ไปอย่างเฉียวฉิว รอยยิ้มบนใบหน้าของเกวลินที่ส่งให้เพื่อนสาวแลดูมีชัย และเมื่อมอฃไปอีกทางที่รถสีดำจอดอยยุ่ก็เห็นร่าฃสูงของกวินเดินลงจากรถด้วยท่าทีสบายหมวกกันน็อคสีดำถูกถอดออกก่อนที่เขาจะสะบัดผมเพื่อให้เข้าที่ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของสาวๆที่ชื่นชมในความเก่ง(หรือความหล่อ)ก็ไม่แน่ใจ

" โห มึงดูสาวพริตตี้ดิ อย่างเด็ด "

" อือ สวยจริง " เกวลินที่เห็นอยู่ก่อนแล้ว

" ไปเถอะ ยายรอทานข้าวแลวมั้ง " เป็นเวลาเกือบ 1 ทุ่มกว่าจะเสร็จการแข่งขันผู้ชมเริ่มทยอยกันออกจากสนาม

" ยายไปนอนบ้านป้านุ่ม " มะลิบิกกับเกวลิน

" ทำไมอ่ะ "

" ยายโทรมาบอกว่ามึงไม่รับเลยโทรมาหากู ไม่งั้นกูจะชวนมึงมาด้วยหรอ "

" แล้วทำไมยายต้องไปนอนบ้านป้านุ่ม " เกวลินถามต่ออย่างไม่เข้าใจ มะลิเก็บกระเป๋าขึ้นมสะพายพร้อมกับควงแขนเกวลินให้เดินไปคุยไป

" คืองี้นะ พี่มีนามาขอให้คุณยายไปนอนเป็นเพื่อนป้านุ่มเพราะว่าพี่มีนาต้องไปทำงานเสริมอาจจะไม่ได้กลับมาบ้าน "