หัวใจของกวิน

สำหรับเธอฉันมีเวลาให้ทั้งคืน

ไนท์คลับของกาย

เกลินที่มาตามนัดของเพื่อนหรือจะเรียกว่าเป็นเลี้ยงอำลาก็ว่าได้

" ชนหน่อยเร็ว " ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะหยิบแก้วของตัวเองขึ้นมาและชนไปที่ด้านหน้าจนเกิดเสียงกระทบของแก้วหลายใบ เค้งงงง~~~~~

" จากนี้ไปไม่รู้ว่าวันไหนเราจะได้รวมตัวกันแบบนี้อีกขอให้มิตรภาพของพวกเราอยู่กันแบบนี้ตอลดไปเลยนะ " เกวลินพูดขึ้นมาทำให้เหล่าเพื่อนทำหน้าซึ้งไปตามๆกัน

" โชนนนนนน " และการชนหลายๆครั้งก็ตามมาติดๆ

" เกลลุกมาเต้นเร็ว " นินเพื่อนสาวอีกคนที่เริ่มได้ที่ก็ชวนคนนั้นคนนี้ลุกไปเต้นจนเหลือเกวลินคนสุดท้ายที่นั่งอยู่คนเดียวก็ไม่รอดจากเธอไปได้

" ไปเลยเราเวียนหัวอะ ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย "

" เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน "

" ไม่เป็นไรพี่สาวเราก็ทำงานอยู่ที่นี่ "

" อือๆมีอะไรก็โทรมานะ " สิ้นบทสนทนาเกวลินก็เดินออกไปทางห้องน้ำอย่างคุ้นเคยเพราะเธอมาที่นี่หลายครั้งราวกับนักเที่ยว แต่เปล่ามาเพราะต้องมารับพี่สาวอย่างมีนา ร่างบางเดินหลบผู้คนที่กำลังเต้นโยกย้ายอย่างเมามันจนไม่มีใครสนใจใครบ้างก็นั่งแจกขนมจียกันจนเธอเดินมาถึงทางเข้าห้องน้ำ

" อ้วก อ้วก " เกวลินที่พะอึดพะอมอยู่พักใหญ่เมื่อถึงห้องน้ำก็ทำการกำจัดสิ่งที่มันดันอยู่ที่คอออกมาจนหมด ก่อนจเดินออกมาที่หน้ากระจกพลางมองสำรวจใบหน้าและความเรียบร้อย

" เกล " เสียงหวานจากคนที่เดินเข้ามา

" พี่มีนา "

" ดื่มหรอ" เกวลินพยักหน้าตอบ

" อะกินนี่ก่อน ช่วยได้ " มีนายื่นเม็ดสีขาวคล้ายกับลูกอมให้เกวลินก่อนที่เธอจะกลืนมันลงไป

" ไหวไหม ไปนั่งก่อน พี่เห็นเกลเดินเข้ามาในห้องน้ำสักพักแล้วเลยเดินมาดู "

" เกลเวียนหัว มียาดมไหมพี่ " มีนาประคองน้องสาวตัวเล็กออกมานั่งที่ห้องทำงานของเธอก่อนจะหยิบยาดมออกมาจากกระเป๋าส่งให้

" เกลไปสนิทกับคุณกวินตั้งแต่ตอนไหน " เมื่อได้ยินพี่สาวถามแบบนั้นเกวลินก็หันมองขวับ

" ทำไมคะ มีอะไรรึเปล่า "

" เขาเรียกพี่ขึ้นไปแล้วบอกให้จับตาดูเกล ทีแรกพี่ไม่รู้ว่าเกลมาจนคุณกวินบอก "

" เขาอยู่ที่นี่หรอคะ " เกวบินถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นมีนาพยักหน้าเกวลินก็มองขึ้นไปชั้นบนแต่มองไม่เห็นอะไรเพราะตรงที่เธอนั่งเป็นมุมอับพอดี

" พี่มีนาไปบอกเขาให้หน่อยได้ไหมคะ เกลขอพบเขาสักสิบนาทีได้หรือเปล่า " มีนามองน้องสาวอย่างสงสัย

" คือเกลขอเงินเขาคืนวันนั้นสองพัน แต่เขาโอนมาให้เกลสองแสน เกลอยากคืนให้เขาค่ะ " เมื่อน้องสาอธิบายมีนาก็พาเธอเดินขึ้นไปที่ชั้นทันที

" คุณกวินคะ เกลขอพบสิบนาทีค่ะ " ไม่ได้ให้คำตอบแต่เขาลุกขึ้นเดินออกไปรอที่ระเบียงด้านหลังทันทีท่ามกลางความงงของเพื่อนๆแต่ก็มีรอยยิ้มบางออกมาจากปากของกายอย่างรู้ทัน

ชายหนุ่มยืนหลังพิงกับขอบระเบียงก่อนจะเงยขึ้นมาและพบกับคนตัวเล็กที่กำลังเดินเข้ามาพอดี

" เกลเอาเงินมาคืนค่ะ " เกวลินพูดพร้อมกับยื่นเงินสองปึกออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างให้คนตรงหน้า

" ไม่เอา " เขาตอบเสียงเรียบทว่ายังจ้องตาเธอไม่พัก จนสาวน้อเริ่มรู้สึกร้อนที่ใบหน้า

" ทำไมไม่เอาคะ "

" ไม่อยากได้เงิน " สายตาสองคู่สบจ้องกัน เมื่อฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ในร่างกายมีมากเกินไปทำให้ชายหนุ่มกล้าที่จะพูด กล้าที่จะมอง และแสดงความต้องการของเขามากขึ้น

" คุณกวินคะเมาหรือเปล่า " ท่าทีที่ไม่ปกติของเขาทำเกวลินถามขึ้นมา

" เธอสิเมา " เขาสวนกลับมาทันควันอย่างที่ไม่เคยทำกับเธอมาก่อน

" ค่ะเกลยอมรับ "

" หึ กลับบ้านไป " เขาหัวเราะหึในลำคอพร้อมกับไล่เธอกลับบ้านยิ่งมองดูการแต่งตัวของหญิงสาวตรงหน้าตอนนี้เขายิ่งอยากจะส่งเธอกลับบ้านไปให้เร็วๆ เมื่อนึกถึงสายตาของชายหนุ่มรอบข้างที่มองเธอเขายิ่งอยากจะยิงลูกตาของพวกมันให้บอดไปให้รู้แล้วรู้รอด

" ไม่กลับค่ะ เอาเงินคืนไปเกลจะลงไปด้านล่าง เกลจะรบกวนคุณแค่สิบนาทีเพราะแค่ต้องการค*****นค่ะ "

" สำหรับเธอฉันมีเวลาให้ทั้งคืน " หัวใจสาวน้อยเต้นรัวขึ้นมาจนรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกเพราะคำพูดของเขายิ่งมองสบไปยังดวงตาคมอีกครั้งร่างกายอ่อนระทวยอย่างยากที่จะห้าม

" จะคุยอะไรทั้งคืนขนาดนั้นคะ " เกวลินที่รู้ทันความหมายแต่ก็ยังทำซื่อถามต่อไป

" ใครบอกว่าจะคุย " เกวลินสูดหายใจเข้าลึกๆตั้งสติเมื่อรู้ตัวว่าจะสู้ดาเมจของคนตรงหน้าไม่ได้

" เอาละค่ะ เอาเงินของคุณคืนไปเกลจะกลับบ้านตามที่คุณกวินสั่ง "

" ฉันสั่งเธอได้ทุกอย่างเลย? " สายตาที่มองมาอย่างเจ้าเล่ของกวินทำสาวน้อยหัวใเต้นแรงไม่มีท่าทีจะหยุด

" หืมมม เกลก็ตัวแค่นี้คุณกวินยังจะมาล้อเกลเล่นอีกนะคะ "

" หน้าฉันเหมือนคนล้อเล่นหรือไง? "

" เอาเถอะค่ะ บอกความต้องการของคุณมา "

" เธอ " เมื่อไม่สามารถต่อกลอนกับคนตรงหน้าได้ก็เลยเลือกที่จะถามออกไปตรงๆ และคำตอบที่ได้มาทำเธอเข่าแทบทรุดดาเมจที่ส่งมามันรุนแรงมากจนเกวลินเลือดจะหมดหลอดให้ได้

" เกลไปดีกว่า "

หมับ!!! แขนยาวคว้าร่างเข้ามาก่อนจะพลิกตัวเธอด้วยความรวดเร็วให้หันหน้าออกนอกระเบียงและเขากอดเธออยู่จากทางด้านหลัง

" คุณกะ กวิน ทะ ทะทำอะไรคะ? " เกวลินตกใจกับการกระทำของชายหนุ่มด้านหลัง ความอบอุ่นจากแผงอกของเขาส่งมาถึงแผ่นหลังของเธอมือเล็กถูกเขารวบจับไว้ที่ราวระเบียงไร้ทางหนีทีไร่แต่ในใจกลับไม่คิดผลักไสเขาเลยแม้แต่น้อย

" อยากอยู่กับฉันหรือเปล่า " เสียงแหบพร่าเอ่ยถามข้างหูพลางให้ความรู้สึกเสวแปลบเข้ามาที่หน้าอกราวกับกำลังมีผีเสื้อนับร้อยตัวบินวนอยู่ในนั้น

" เกลไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นค่ะ ถึงคุณจะเอาคามหล่อมาล่อเกลมันก็ไม่ได้ผลหรอก " เกวลินตั้งสติก่อนจะตอบออกไป

" แต่ฉันอยากอยู่กับเธอ " กวินพูดออกมาขณะที่ปลายจมูกยังคลอเคลียถูวนรอบใบหูแดงๆ เกวลินเอียงหลบเล็กน้อยทว่ามันกลับทำให้ปลายจมูกของเขากดลงที่แก้มเนียนแทน ตากลมโตเบิกกว้างตกใจเป็นครั้งที่ล้าน เธอตั้งตัวไม่ทันกับสถานการ์ในตอนนี้และไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป

" คุณกวินคะ เกลว่ามันน่าจะได้เวลากลับบ้านแล้วละค่ะ เกลขอตัวกลับก่อนดีกว่าคุณยายอยู่บ้านคนเดียว " กวินคลายมือที่จับมือของเกวลินไว้เธอจึงค่อยหันหน้าเข้ามาหาเขาแต่ก็ยังอยู่ในการกักขังของอ้อมแขนชายหนุ่มอยู่ดี เขาเหยียดแขนตรงเท้าอยู่กับขอบระเบียงตัวโน้มลงจนใบหน้าของเขาและเธออยู่ห่างกันเพียงแค่หนึ่งไม้บรรทัดเท่านั้น

" ทำไมต้องเป็นเธออยู่เรื่อยเลยนะเกวลิน " สายตาคมจ้องมองลึกลงไปในดวงตาพร้อมกับพูดเชิงถามออกมา หญิงสาวที่มองเขากลับสายตาสั่นระริกไม่ต่างจากหัวใจ

" ให้เกลกลับได้หรือยังคะ " หญิงสาวตัวเล็กถามออกมาเสียงเบา มือใหญ่ถูกยกมาจับบีบที่แก้มเบาๆด้วยความเอ็นดู ก่อนจะละแขนลงให้เธอได้เป็นอิสระ

" ในเมื่อเธอทำให้ฉันหวั่นไหวเธอต้องรับผิดชอบฉันแล้วนะ เกวลิน " เสียงต่ำพูดออกมา สายตามองตามแผ่นหลังบางๆที่เดินกลับออกไปจนลับตาเขาจึงยอมเดินเข้าไปในห้องวีไอพีอีกครั้ง ความรู้สึกดีภายในใจส่งออกมาถึงดวงตาจนกายกับเตชินสัมผัสได้และถามออกมา

" มีเรื่องอะไรดีๆไหมวะ " กวินหันไปมองเตชินที่กำลังนั่งคั่วสาวอยู่ด้านข้าง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไป กายจึงพูดขึ้นต่อ

" กูว่าชัวร์ ล้าน% " กวินจับแก้วเหล้าของตัวเองมาดื่มอีกครั้งโดยไม่สนใจคำพูดแซวของเพื่อน

" ถึงบ้านหรือยัง " เมื่อมองดูนาฬิกาที่ผ่านไปราวๆสามสิยนาทีชายหนุ่มก็ส่งข้อความไปหาหญิงสาวนับว่าเป็นประโยคแรกที่เขาส่งหาเธอหลังจากที่เกวลินแชทหนักขวามาตลอด และไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา

" ถึงแล้วค่ะ " พร้อมกับสางรูปหน้าบ้านมารายงาน

" จะนอนหรือยัง "

" อาบน้ำเสร็จก็จะนอนค่ะ " เกวลินตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร

" คอลได้ไหม "

" คอลอะไรคะ "

" ก่อนนอน " เกวลินแอบยิ้มเขินจนใบหน้าเห่อแดงขึ้นมา

" ยิ้มอะไรของมึง " มะลิที่เห็นท่าทีของเพื่อนที่แปลกไปจึงถามออกมา

" อ้อ เอ่อ เปล่า " ว่าแล้วเธอก็เดินขึ้นบ้านนำหน้ามะลิไปทันที ทิ้งให้เพื่อนมองตามหลังอย่างสงสัยกับท่าที

" เกล " เสียงเรียกจากมะลิในจังหวะที่เดินออกมาจากห้องน้ำทำเอาเกวลินที่อยู่ในผ้าขนหนูสะดุ้งแรง

" ตกใจหมด มะลิ "

" บอกมา " มะลิยื่นโทรศัพท์มาที่หน้าของเกวลินโดยที่หน้าจอยังเป็นแชทของเธอกับกวินอยู่ เกวลินรีบแย่งออกมาก่อนจะเดินไปทางตู้เสื้อผ้าด้วยท่าทางมีพิรุจ

" เกล มึงแน่ใจแล้วใช่ไหม " มะลิเดินตามมานั่งที่เตียงนอนพร้อมถามและมองไปยังเพื่อนสนิทที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่

" กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย " เกวลินพูดออกมาเสียงเบา

" เกลกูไม่ได้ว่ามึง และกูก็ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปว่ามึงหรอกนะ กูแค่เป็นห่วง " เกวลินหันมามองหน้าเพื่อนด้วยวายตามั่นคงก่อนจะตอบกลับมา

" กูรู้ มึงไม่ต้องห่วงนะ กูสัญญาว่ากูจะไม่แตกสลายเพราะความรัก " มะลิฟังคำพูดหนักแน่นของเพื่อนแต่ก็ไม่ได้ทำให้เบาใจลง เรียกว่าปลงซะมากกว่า เพราะทุกคนต้องมีความรักและเหมือนมันกำลังเกิดในใจของเพื่อนเธอคนนี้

" กลับถึงบ้านหรือยังคะ " ข้อความที่ถูกส่งไปถูกอ่านโดยปลายทางทันที

" อือ " เขาตอบกลับมาสั้นๆ

" ฝันดีนะคะ "

" ยังไม่ง่วง "

" แต่เกลง่วงค่ะ "

" ง่วงก็นอนแต่คอลไว้ได้ไหม "

" เกลนอนกับมะลิค่ะ "

" แล้วไงผมอยากมองหน้าคุณ " เกวลินพิมตอบข้อความพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสราวกับดอกไม้ที่กำลังผลิบาน