STILL YOURS

V

Agad niyang inilibot ang kanyang paningin nang makapasok siya sa loob ng bar but Amber was nowhere in sight at her post. He was about to look for her when he saw her walking through the back door.

Mukhang iniiwasan talaga siya!

Kaagad siyang nakipagsiksikan sa mga taong nasa gitna ng dancefloor, sweaty and hype while dancing on an upbeat music. May ilang nakakakilala sa kanya na pinigilan siya ngunit agad niya itong tinanggihan. At that moment, all he wanted was to talk to Amber dahil hangga'y hindi niya ito nakakausap ay hindi siya mapaapkali!

"Amber!" tawag niya rito. Lumingon ito sa gawi niya ngunit hindi naman tumigil sa paglalakad. Tinawag niya ulit ito ngunit sa buo na nitong pangalan. "Amber Marie Perez!"

She stop walking...and then faced me. Wala siyang makitang kahit anong emosyon sa mukha nito bukod sa pagod at lungkot ng mga mata.

She sighed heavily and then said, "Ano na naman 'to, Mister Le Pierre? Pagod na 'ko at wala akong ibang gusto kundi ang umuwi na magpahinga."

"That's why I'm here to fetch you up!" mabilis niyang sagot. "Okey lang sa akin na sunduin ka at ihatid sa trabaho. Besides, pwede rin naman ako sa condo ko mag-stay kung saan naroon din ang condo mo. It won't be a hustle for me."

Hindi ito sumagot pa ngunit ang mga mata nito ay nanatiling nakapukos sa kanya, wari bang inaarok ang laman ng kanyang isipan. Bilib din siya sa lakas ng loob nito dahil kung ibang babae lang ang kanyang kaharap, malamang ay hindi ito maglalakas loob na balewalain siya. Kaya lalong nakukuha nito ang kanyang interes dahil mukhang hindi man lang ito apektado ng kanyang presensya, and worse is, harap-harapan siya nitong iniiwasan!

"Shall we?" untag ko rito.

Mabuti na lamang at hindi na ito kumontra pa ng yayain niya ito papunta sa kanyang kotse. Subalit ang inaakala niyangpag-uusap sa pagitan nilang dalawa ay malabong mangyari dahil nanatiling nakatingin sa labas ng bintana ang dalaga. Ang hanggang balikat nitong buhok ay hinahangin na tumatabon sa mukha nito ngunit hahawiin din nito iyon gamit ng kaliwang kamay and he would have the great view of seeing her beautiful face.

He ripped the steering wheel tightly, trying to think about how he can woo the woman beside him. Kung tutuusin ay madali niyang makukuha ang babaeng gusto niya ngunit iba si Amber. May kung ano itong karakter na hindi niya matukoy. There's that invisible pull that draws her to him. He chose of chasing her, eager to know what's that invisible pull that makes him near her.

"Hindi ito ang daan papuntang condo," sambit nito ng makitang ibang daan ang tinatahak nila. Saka lang din ito lumingon sa direksyon niya.

"Alam kong hindi ka pa kumakain kaya dadaan muna tayo sa isang restau-"

"Ayoko!" putol nito sa iba pa niyang sasabihin.

"I insist. Saka nakapag-order na ako ng pagkain natin. Dadaanan na lang."

Kumunot ang noo nito. "Natin?"

He smiled playfully. "Yeah...kakain tayong dalawa. Huwag ka ng tumanggi, please?"

We both stayed silently throughout. Maski nang mauna itong lumabas ng kotse niya ay hindi na siya umimik pa. Batid niya rin kasi ang pagod at lungkot nito.

Napailing na lang din ito nang agad siyang pumasok sa condo nito kahit hindi pa man siya nito iniimbitahan. And then he prepared the food on her kitchen.

"Bakit mo 'to ginagawa, Krenan?"

Nabitin sa ere ang pagsasalin niya ng biniling chicken inasal nang marinig niya ang tanong nito. Nakipagtitigan siya rito saka dahan-dahan naglakad papunta rito. Pigil niya ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nang humakbang ito paatras.

"Afraid of me?" He teased her. His eyes not leaving her stare. "Takot ka bang ipagkanulo ka ng iyong nararamdaman, hmm?"

Hindi ito sumagot.

"Alam kong iniiwasan mo ako, Amber." Ilang pulgada na lang ang espasyo sa pagitan nilang dalawa. Bahagya siyang yumuko upang magpantay ang kanilang mukha. Then he whispered in her ear. "Pero sana naiisip mo na hindi mo ako maiiwasan habang-buhay. I'll still chase you even if you said that you don't want me because I could smell your arousal whenever I am near. Kaya huwag na huwag mong sasabihin sa akin na layuan ka dahil alam ko ang totoong nararadaman mo. And don't you deny it."

"I am not denying it, Mister Le Pierre!" tugon nito. "Sige...aaminin ko, I like you pero hindi ibig sabihin noon na papatulan ko ang mga ginagawa mo. Bukod sa alam ko ang laki ng agwat ng pamumuhay natin, alam ko rin kung saan ko ilulugar ang sarili ko. Maraming ring babae diyan sa tabi na mas bagay sa'yo kaya sila na lang ang kulitin mo."

"Pero hindi nga sila ikaw, okey? Bakit ba itinutulak mo ako sa iba gayong ikaw naman ang gusto ko? And besides, anong kinalaman ng nararamdaman natin sa katayuan na meron ako? Ang sabihin mo, takot ka lang!"

"Yes!" mabilis nitong tugon. Diretso ang tingin nito sa aking mga mata. Sa unang pagkakataon ay nakita ko ang pinaghalong lungkot at sakit sa mukha nito na anumang sandali ay maiiyak na. "Oo, takot akong magmahal. Takot akong masaktan at basta na lang iwan ng mga taong pinaglaanan ko ng oras, atensyon, ng pag-aalaga higit sa lahat ng pagmamahal. Kilala ko ang sarili ko, Krenan. Palagi kong ibinibigay ang lahat-lahat just to please that person. Just to show them how much I love them pero kahit anong effort ko, iniiwan pa rin ako. Na kinakailangan ko pang magmakaawa na huwag akong iwan-"

Hindi na niya pinatapos ang pagsasalita nito. Ikinulong niya ito sa kanyang mga bisig, mahigpit na niyakap at tila batang inaamo niya.

"Sshhh... shhh. Tama na." Panay ang haplos niya sa likod nito dahil hindi man nito ipakita, alam niyang umiiyak na ito. And he somewhat felt guilty.

Nang maramdaman niyang humupa na ang emosyon nito, saka niya ito iginiya patungo sa dinning table. Siya na rin ang nagsandok ng pagkain nito.

"Anong gusto mong ulam?" tanong niya rito.

"Ikaw na ang bahala," sagot nito.

Kinuha niya ang parteng hita ng manok saka inilagay sa plato nito. Nilagyan niya rin ng gulay na chop suey ang plato nito. Saka lang siya naupo sa tabi nito nang mag-umpisa na itong kumain. Manaka-naka ang ginagawa niyang pagsulyap sa direksyon nito. Mabuti na lang at naging magana ito sa pagkain sa kabila ng pag-iyak nito kanina.

"Kaya ko," mabilis nitong sambit ng akmang lalagyan niya ulit ng ulam ang plato nito.

"Ang ganda mo," maya-maya ay sambit niya. Ngunit napangiwi lang siya ng sipain nito ang kanyang paa sa ilalim ng mesa.

"Wild, hmm? I like this side of yours, baby!" dagdag niya pa.

"Krenan!" asik nito.

"That's it, baby! Hindi 'yong palaging Mister Le Pierre ang tawag mo sa akin! Ang sarap pakinggan ng pangalan ko kapag ikaw ang nagsasalita. Or, you can call me, baby instead, okay?"

Tumango-tango ito. "Pwede rin. Baby rin kasi ang tawagan namin noong ex ko na niloko lang ako at iniwan basta pagkatapos ng lahat!"

Kaagad na nabura ang ngiting nakapagkit sa kanyang mga labi ng marinig ang sinabi nito.

"Can we not talk about your ex?" Para bang umakyat ang lahat ng dugo niya sa kanyang ulo. Wala siyang karapatan na magalait ngunit iyon ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Selos din siguro...na wala naman sa lugar.

Hanggang sa matapos silang kumain ay wala ng nagsalita sa kanila ngunit kadalasan ay nagtatagpo ang kanilang mga mata na kalaunan ay nag-iiwas naman ng tingin.

Naunang tumayo si Amber ng matapos kaming kumain. Kahit anong pilit niya na tulungan ito sa paghuhugas ng pinagkainan nila ay todo tanggi ito.

"It's almost midnight," anito habang nagpupunas ng kamay. "Hindi ka pa ba uuwi?"

Nagkibit-balikat lang siya bilang tugon saka naglakad patungo sa living nito. naupo siya sa sofa habang nakatanaw kay Amber na nagtitimpla ng kape. Nang sumonod ito ay bitbit na sa magkabilang kamay ang dalawang mug ng kape.

"Salamat," sambit niya. Tumango lang ito bilang tugon saka inilapag sa ibabaw ng center table ang kape nito.

"May gagawin lang ako saglit sa kwarto ko," anito.

"Gusto mo tulungan kita?"

Sinamaan siya nito ng tingin.

"Hey! I was just offering help!" tatawa-tawa niyang sabi. "Ano ba kasi ang gagawin mo sa kwarto mo at bawal akong tumulong?"

"Magbibihis ako, okey!" singhal nito sa kanya pagkatapos ay mabilis itong tumalikod.

Pigil niya ang kanyang mga ngiti, baka kasi mainis talaga ito sa kanya. And lately, napapansin din niya ang kanyang sarili na madalas na nakangiti kapag ito ang kanyang kasama. Pakiramdam niya, wala siyang kailangang pangalagaan na imahe bilang anak ng mag-asawang Le Pierre. He can be his true self when he's with her. Amber is like a breath of fresh air to him.

Marahan niyang sinimsim ang kapeng tinimpla nito sa kanya at hindi niya maiwasang mapatango dahil masarap ang pagkakatimpla nito just like when he was working for his mom and she would always make coffee for him.

A few minutes passed and he got bored while waiting for her and so he got up and called her name outside her room. But then he heard no response.

"Amber," mahina niyang tawag mula sa labas ng kwarto nito. Nangangati na ang kamay niyang bukas ang pinto but he chose not to.

Ngunit makalipas ang ilang minuto pa at hindi na talaga ito sumasagot ay lakas loob niyang binuksan ang kwarto nito. Only to find out that she was already sleeping on the edge of the bed while her feet hangs on the floor.

Hindi niya mapigilang hindi mainis dito! Paano na lang kung ibang lalake ang kasama nito? Malamang ay nagawan na ito ng masama! Oo, naiintindihan niya ang pagod nito pero dapat sinisiguro nito na safe ito bago matulog! Tama nga lang ang ginawa ng kanyang mommy na ipagamit dito ang isa nilang condo dahil nang makita niya ang lugar kung saan ito nakatira, it wasn't safe! Maliit na eskinita ang dadaanan bago makarating sa tinutuluyan nito at maraming tambay na nadadaanan! At sa ganda ng dalaga, malamang ay maraming nagkakainteres na lalake dito!

Naglakad siya palapit dito pagkatapos ay inayos niya ang pagkakahiga nito. Bahagya lang itong umungot pero nanatiling pikit pa rin ang mga mata. Panay naman ang hinga niya nang malalim, sinusubukang ikalma ang kanyang sarili dahil habang gano'n siya kalapit sa dalaga, ramdam niya ang init ng katawan nito, ang lambot ng balat sa kanyang katawan. Lalake lang siya...attracted dito, at hindi niya maiwasang mag-init. Gusto niyang kuyumusin ang labi nitong natural ang pagkapula pati na rin ang makinis nitong leeg na expose. Nang bumaba ang kanyang mga mata sa bandang dibdib nito, doon tuluyang nabuhay ang kanyang alaga. Gustong kumawala...gustong angkinin ang dalagang nasa kanyang harapan.

Tila napaso siya, napaatras palayo sa dalaga. Mabuti na lamang at hindi ito nagising.

"Fvck, Krenan!" sambit niya sa sarili. "I need to get out of here!"

Ngunit iba naman ang gusto ng kanyang katawan. Malakas ang atraksyon na hatid ng dalaga sa kanya. Tila may kung anong pwersa ang humihila sa kanya para lapitan ito.

And so he did.

Hindi pa siya nakuntento na basta na lang itong titigan. Maya-maya ay unti-unti nang bumababa ang kanyang mukha upang sakupin ang mga labi nitong bahagyang nakaawang at nag-aanyaya na kanyang halikan.

Nang lumapat ang kanyang labi sa labi nito, narinig niya ang pag-ungol nito. At hindi iyon nakakatulong sa kanyang pagpipigil dahil mas lalo lamang siyang nag-iinit. Alam niyang mali ang kanyang ginagawa ngunti hindi na niya magawang umatras pa. Her lips was sweet, intoxicating...and he realizes that he can't just get enough of her lips.

Itinukod niya ang kanyang kamay sa magkabilang gilid nito, ang kanyang mga labi ay nanatili sa labi ng dalaga. His breathing became uneven, the veins on his arms was more visible now because of the fire and pleausre inside him. And when his tongue shove into her mouth, his grip on the bed tightens. At gusto na rin niyang haklitin ang damit na suot nito upang malaya na niyang magawa ang kanyang gusto.

Habol niya ang kanyang paghinga na para bang hirap na hirap na.

Kung kailan naman nagkalakas-loob siyang lumayo sa dalaga, doon niya napagtanto na gising na ito at mataman ang pagkakatingin sa kanya.

Nang hindi ito kumilos, mas lalo niyang pinalalim ang paghalik dito kasabay ng pagdagan ng kanyang katawan dito.