ยามนี้...
แค่เพียงรอยยิ้ม
มันไม่ใช่สิ่งเดียวที่นางต้องการ
ยามนี้...
นางต้องการมากกว่านั้น
ใครจะว่านางโลภมาก นางไม่สน
นางไม่ใช่คนดี นางยอมรับ
นางจะทำทุกอย่าง ทุกอย่างเลย...
ในขณะที่หลิวหลีกำลังนั่งสางผมดำขลับบนศีรษะที่ทิ้งตัวลงมาดั่งม่านน้ำตกอย่างเหม่อลอยอยู่นั้น จูหยวนจางก็ได้เดินเข้ามาภายในห้องโดยที่หญิงสาวยังไม่ทันได้รู้ตัว
เมื่อจูหยวนจางเดินเข้ามาถึงตัวของหลิวหลีแล้วเขาเพียงก้มลงเอื้อมมือมาจับแขนของหลิวหลีให้ลุกขึ้นยืน
หลิวหลีจึงหลุดออกจากภวังค์ใจเหม่อลอยเมื่อถูกดึงแขนให้ลุกขึ้นยืนทั้งอย่างนั้น
“ท่านพี่” หลิวหลีเรียกขานสามีอย่างตกอกตกใจเมื่อลุกขึ้นยืนแล้วได้เผชิญหน้ากับบุคคลที่เข้ามาโดยที่นางไม่รู้ตัวแถมยังดึงฉุดนางให้ลุกขึ้นมาอย่างกะทันหันจนร่างบอบบางของนางชนเข้ากับแผงอกกำยำของเขา
“ยังมีใครอีก” จูหยวนจางเอ่ยเสียงดุใส่หน้าหลิวหลีในระยะประชิด
“หือ!” หญิงสาวถึงกับงุนงงเง
