ณ ลานกว้างกลางค่ายทหารแห่งนี้หลังจากที่พลทหารทุกคนได้รวมตัวกันและทำความเคารพต้อนรับอ๋องเฉินแล้วทั้งหมดจึงได้แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย
หลิวหลียังคงไปรวมตัวกับเพื่อนทหารด้วยกันพร้อมกับอาต้วนตามปกติ แต่ที่ผิดปกติก็คงจะเป็นใครบางคนที่มองมาทางนางแบบไม่มีลดละ ซึ่งเดิมทีนั้นมีเพียงจูหยวนจางเท่านั้นที่มักจะมองมาทางนางอย่างจับผิด แต่ทว่ายามนี้ กลับมีอีกสายตาเพิ่มขึ้นมาถึงสองคู่ด้วยกัน ที่มองมาทางหลิวหลีในคราบอาหลิ่วอย่างไม่วางตา
หนึ่งคืออ๋องเฉินที่มองมาทางนางด้วยสายตากรุ้มกริ่มสลับกับมองไปทางจูหยวนจางด้วยสายตาแปลกประหลาด
สองคืออวี้เจินที่มองมาทางนางสลับกับมองไปทางจูหยวนจางด้วยสายตาคล้ายกับว่ารังเกียจผสมผสานกับอาการปลงตกกับชีวิตเสียอย่างนั้น
หลิวหลียังคงนั่งฟังเหล่าเพื่อนพ้องทหารคุยกันอย่างออกรสออกชาติพลางระแวงสายตาของทุกผู้คนที่มองมาหาตนอย่างหลากหลายอยู่ตลอดเวลา
จูหยวนจางที่บัดนี้กำลังนั่
