“อย่ากรี๊ดออกมานะหนูอร เดี๋ยวน้องแก้วกับยัยแก้มก็ได้ยินหรอก”
ภาสกรสั่งคนในอ้อมกอดเสียงพร่า เขาอยากจะบ้าตายทำไมเขาต้องมาเจอสถานการณ์ชวนให้หวาดเสียว วาบหวิวแบบนี้ด้วย คนในอ้อมกอดเขาก็ตัวนุ่มนิ่ม หอมกรุ่นไปทั้งตัว
แค่คิดร่างกายเขาก็เริ่มร้าวไปทั้งกาย เขาใช้แขนข้างหนึ่งโอบรัดร่างเล็กนุ่มนิ่มเอาไว้ไม่ให้ขยับ ส่วนอีกข้างก็ปิดริมฝีปากบางน่าจูบเพื่อป้องกันเสียงโวยวาย
“อื้อ...”
พินทุอรได้แต่ร้องอึกอักอยู่ในลำคอ ใบหน้าสวยแนบชิดไปกับแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยหยดน้ำแถมยังมีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนหัวใจเธอแทบกระโดดออกมาเต้นนอกอก มือเรียวเล็กยกขึ้นมาแกะแขนข้างที่โอบเธอเอาไว้
สายตาคู่คมหวานหากแต่ตอนนี้กลับวาวโรจน์ เงยหน้าขึ้นไปสบตามองใบหน้าคมสันอย่างเอาเรื่อง อายก็อาย แค้นก็แค้น ทำไมตอนที่เธอพูดเขาถึงไม่บอกว่าเป็นเขาไม่ใช่ปิยะดา ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดอยู่ได้
“อย่าดิ้นสิหนูอร เดี๋
