อภิวัฒน์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอากับนิสัยของพยัคฆ์ อาการก็เห็นๆ กันอยู่ว่ามันเป็นอาการของคนอกหัก แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อเพื่อนบอกว่าไม่ได้อกหักก็แล้วไป เพราะถึงเขาจะซักถามเอาความจริงจากปากคนปากแข็ง เขาก็คงไม่มีทางได้คำตอบที่ต้องการหรอก
“ช่างเถอะ ถ้าแกบอกว่าไม่ได้อกหัก ฉันก็ค่อยสบายใจหน่อย”
“กินเหล้ากันดีกว่าวะ คิดมากก็เครียดเปล่า”
พยัคฆ์รีบตัดบท เขาเองก็ไม่อยากพูดถึงคนที่ทำให้เขาอารมณ์เสียนัก ขืนยังพูดแต่เรื่องนี้ เขาคงหลุดปากพูดอะไรออกไปแล้วจะยุ่ง ไม่ใช่เขาหรอกที่เสียหาย แต่ปิยะดาคงเสื่อมเสียไปด้วย
“เออ...ฉันเห็นด้วย” โภคินกับวศินพยักหน้าเห็นด้วย
“ฉันนั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนแกได้ไม่เกินตีหนึ่งนะไอ้ใหญ่ เพราะพรุ่งนี้ฉันต้องบินไปใต้”
“ไปทำไมวะไอ้วัฒน์” วศินหันมาถามอภิวัฒน์
“รีสอร์ทมีปัญหานิดหน่อย ฉันก็เลยจะลงไปดู”
“งั้นตีหนึ่งก็กลับบ้าน”
พยัคฆ์เอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะยกแก้วเหล้า
