และภูริชก็หัวเราะร่วน มีความสุขที่ได้แกล้งเจ้าหญิงฟาติยา “จันทร์เจ้าโทร.มาบอกผมแล้วครับ ผมรอเจ้าหญิงก่อนเครื่องบินลงหนึ่งชั่วโมง แต่แหม! ผมก็มีน้อยใจบ้างที่เจ้าหญิงไม่โทร.มาหาผมตรงๆ จึงแอบหลบมุมเพื่อดูว่าเจ้าหญิงจะชะเง้อคอมองหานายปากกรรไกรคนนี้หรือเปล่า และก็ได้รับคำตอบว่าเจ้าหญิงแห่งแผ่นดินทะเลทราย ร้องไห้เพราะคิดว่านายตะวันไม่มารับ”
เจ้าหญิงฟาติยาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินกับประโยคท้ายที่ภูริชเอ่ยแทงใจดำ จากนั้นก็เอ่ยบอกแกมออกคำสั่งด้วยความเคยชิน
“เมื่อมารับแล้วก็ช่วยพาฉันไปส่งที่โรงแรมด้วย”
“ทำไมต้องไปพักที่โรงแรม ไปพักที่บ้านของผมดีกว่า บ้านของผมหรูหราซะยิ่งกว่าโรงแรมห้าดาว มีอาหารให้ทานครบสามมื้อ ไวไฟฟรี พักฟรี แถมยังมี ‘คิส’ (Kiss) ให้เจ้าหญิงในทุกเช้าและก่อนนอนด้วย”
ไม่ได้เอ่ยเน้นเสียงเท่านั้น แต่ภูริชยังยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป่ารินรดใบหน้างามที่แดงซ่านด้วยความเขินอาย และเ
