WISDOM โปรเจ็คสนองกาม

ไม่เสียแรงเลย

"เสียบบัทปลั๊กเอาไว้เหรอครับ" ร่างสีไข่มุกนวลเนียนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อบัทปลั๊กสแตนเลทถูกนิ้วเรียวไล้วนก่อนจะจับหมุนเบาๆ ให้แรงสั่นสะเทือนนั้นส่งไปถึงผนังอุ่นร้อนภายในจนท้องน้อยวูบโหวง

วิศวกรตัวเล็กรู้สึกเหมือนแข้งขาอ่อนเปลี้ยกะทันหันแต่ก็ต้องสะกดกลั้นอารมณ์ของตนไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้

เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อมายืนตัวอ่อนปวกเปียกให้เจ้าหุ่นยนต์นี่หยอกเย้าเล่นๆ เสียหน่อย แต่มาเพื่อทดลองประสิทธิภาพของมันว่าจะสามารถทำรักได้ถึงใจเพียงใดต่างหาก

คิดได้อย่างนั้น ริมฝีปากที่กำลังขบกัดกลั้นเสียงร้องของตัวเองอยู่ก็พลันคลายออก

"อยะ อ๊ะ! อยากเห็นไหมล่ะ" วิศวะกรหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า นัยน์ตาสวยฉ่ำเยิ้มสบกับมันอย่างร้อนเร่า

ดาร์เลเน่ไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานกว่านี้ มือบางปล่อยใบหน้าหล่อสลักให้เป็นอิสระก่อนที่กายสีไข่มุกจะหมุนไปอีกทาง หันบั้นท้ายเข้าหาโดมินิคแล้วกระดกสะโพกขึ้นโชว์บัทปลั๊กสเตนเลสที่เสียบคาเอาไว้

ก้นกลมส่ายไปมาอย่างยั่วเย้า

"โปรแกรมการตอบสนองของนาย ถูกสร้างให้มีปฏิกิริยารับรู้สิ่งเร้าผ่านสัมผัสทางกายภาพ"

ดาร์เลเน่คอยว่าพลางสังเกตปฏิกิริยาของอีกฝ่ายทุกการขยับตัว เมื่อเห็นว่าดวงตาสีเหล็กนั้นจับจ้องบั้นท้ายของตนไม่วางตา เสียงนุ่มจึงเอ่ยต่อ

"ปัญญาประดิษฐ์ของนาย ถูกสร้างขึ้นมาให้รับรู้ความต้องการของเจ้านายผ่านการกระทำและป้อนคำสั่ง นายจะต้องจดจำเซ็กซ์ครั้งแรกของเจ้านายเอาไว้เพื่อปรับตัวให้ตอบสนองได้มากที่สุด"

พูดจบวิศวกรร่างเล็กก็ยิ้มกริ่มอีกครั้งเมื่อมือใหญ่เริ่มสัมผัสบั้นท้ายของเธออย่างเชื่อฟัง ใบหน้าหล่อเหลาเกินมนุษย์นั้นแนบลงบนแก้มก้นข้างหนึ่ง

ปลายนิ้วเรียวลากวนรอบบัทปลั๊กสีเงินที่โผล่พ้นช่องทางสวยแผ่วเบา

"อือ...อย่างนั้นแหละ" ลมหายใจอุ่นถูกพ่นออกจากริมฝีปากสวย กายสีไข่มุกบิดเร้าตามอารมณ์ที่เริ่มก่อตัว แอ่นเปิดทางให้แอนดรอยด์ด้านหลังใช้เรียวลิ้นฉกชิมได้สะดวกขึ้น

"ดาร์เลเน่ เปียกหมดแล้วนี่ครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ยามที่ปลายจมูกโด่งกดลากลงบนผิวเนื้อนวลเนียน มือใหญ่ข้างหนึ่งลูบจุดสงวนของเธอแผ่วเบา

ส่วนอีกข้างลูบไล้ต้นขาเรียวก่อนจะบีบนวดด้วยแรงไม่หนักไม่เบา ทว่าพาให้คนที่ใจกล้าโก่งก้นยั่วยวนถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่

ภายใต้คำพูดแสนสุภาพ ทว่าจังหวะการใช้ฝ่ามือรังแกเธอนั้นช่างดิบเถื่อนถึงใจ ไหนจะลิ้นอุ่นนิ่มที่ตวัดเลียไปรอบๆ บัทปลั๊กนั้นอีก

มันจะเก่งเกินไปแล้ว

"ยืนอย่างนี้จะเมื่อยนะครับ" ไม่พูดเปล่า มือหนายังชักนำให้หญิงสาวย้ายจากบนพื้นขึ้นไปคุกเข่าคลานด้วยท่วงท่าคล้ายสุนัขบนเตียงสนาม ในขณะที่เรียวลิ้นยังคงลากเลียเล่นกับบัทปลั๊กและผิวเนื้อรอบๆ ไม่ยอมหยุด

นอกจากเลียแล้วยังจับตุ้มด้านนอกหมุนควานเป็นวงกลมให้แท่งสแตนเลสเย็นๆ สัมผัสไปทั่วทุกพื้นที่ภายในโพรงเนื้อคับแคบ

ดาร์เลเน่ครางเสียงแผ่ว พยายามอ้าปากงับอากาศเข้าปอดขณะที่โยกสะโพกตอบสนองจังหวะนั้นอย่างเสียวกระสัน

"อา...ดี อย่างนั้นแหละ" นัยน์ตาสวยหลับพริ้ม ใบหน้าส่ายสะบัดไปมาตามแรงอารมณ์

"ชอบให้ผมเล่นตรงนี้เหรอ" แว่วเสียงทุ้มน่าฟังถามมาจากเบื้องหลัง แม้สติจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนัก แต่ก็ยังคงมากพอให้เอ่ยตอบว่ากำลังพอใจในสัมผัสนี้มากแค่ไหน

"ชะ...ชอบ อือ..." เสียงครางกระเส่านั้นดังก้องไปทั่วห้องพักคับแคบ ดาร์เลเน่ยังคงส่ายสะโพกรับการหมุนควานอย่างร้อนร่าน

ทุกปฏิกิริยาแสดงมันออกมาอย่างซื่อสัตย์ไม่มีแม้สักเสี้ยวที่จะกระดากอาย แม้ว่าตอนนี้อาการที่แสดงออกมาจะดูคล้ายตัวเมียติดสัดเข้าไปทุกที

อาจเป็นเพราะหญิงสาวรู้ดีว่าโดมินิคเป็นเพียงหุ่นแอนดรอยด์ และไม่มีทางที่จะตัดสินเธอ

"ดี...อย่างนั้นแหละ เลียแบบนั้น" เพราะอย่างนั้นแทนที่จะมัวมานั่งเขินอาย เธอกลับร่อนสะโพกไปตามจังหวะมือของโดมินิคจนร่างกายแอ่นโค้ง

กระทั่งในตอนที่บัทปลั๊กด้านในหยุดขยับ ก่อนจะถูกดึงออกไปเธอก็ยังคงเคลิบเคลิ้มจนตั้งตัวแทบไม่ติด

"แต่แค่นี้มันจะพอเหรอครับ"

"หะ หือ อ๊า!"

กว่าจะรู้ตัว ช่องทางด้านหน้าก็ถูกนิ้วแข็งๆ ยัดเข้ามา ฝีปากสวยอ้าค้างรู้สึกคับแน่นที่ช่วงล่างขึ้นมากะทันหัน โพรงเนื้อสีชมพูขมิบบีบรัดสิ่งแปลกปลอมเป็นจังหวะ

เรียกร้องอะไรบางอย่างให้สอดใส่เข้ามาเติมเต็มมากกว่านี้

ใบหน้าสวยปรากฏแสงสีทองระยิบระยับบนผิวหน้าหันกลับมามองแอนดรอยด์ด้านหลังอย่างตื่นตระหนก ทว่าไม่นานแขนทั้งสองข้างก็เริ่มสั่นระริกด้วยความกระสัน เรียวลิ้นชื้นตวัดเลียปากทางฉ่ำแฉะถี่รัว

"อ่ะ อื้อ! นะ นายทำอะไรเนี่ย อ๊าา"

พร้อมทั้งเริ่มขยับกระแทกนิ้วเข้าออกเน้นลึก ก่อนจะหมุนก้านนิ้วเรียวยาวแตะสัมผัสผนังอุ่นร้อน กดไปรอบๆ ราวกับกำลังหาอะไรบางอย่าง ทั้งที่เรียวลิ้นยังคงตวัดเลียปากทางอย่างหื่นกระหาย

"อ๊ะ..." ใบหน้าใสแดงเห่อ เสียงตวัดเลียนั้นฟังดูลามกอย่างสุดแสน ยิ่งในตอนที่โดมินิคแหย่ลิ้นเข้ามาด้านในขณะที่สองนิ้วกางถ่างปากทางสีสดของเธอไปด้วย

ทุกอย่างมันก็ยิ่งลามกจนใบหน้าสวยคล้ายกับจะระเบิดเสียให้ได้

ให้ตาย มันจะบริการเธอดีเกินไปแล้ว

"ชอบไหมครับ ชอบนิ้วของผมไหม"

ไม่รู้เมื่อไหร่ที่แอนดรอยด์ตัวสูงขยับขึ้นมา ใช้หน้าท้องและหน้าอกกำยำนั้นทาบทับแผ่นหลังของเธอ

สิ่งเดียวที่ดาร์เลเน่รู้คือเสียงกระซิบแหบพร่าที่ดังขึ้นข้างหูนั้น พัดพาอารมณ์ของเธอกระเจิดกระเจิงไปไกลแล้ว จากที่คิดจะสังเกตปฏิกิริยาของโดมินิค ในตอนนี้กลับกลายเป็นเธอเองที่ถูกมันปรนเปรอจนหูอื้อ

"ชะ แฮ่ก ชอบ อื้อ!"

นิ้วเรียวยังทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขัน ริมฝีปากคู่นั้นยังคงประพรมรอยจูบลงบนลาดไหล่บาง ก่อนจะเริ่มไล้เลียจากลำคอขึ้นมาเล่นกับใบหูสีชมพู

ท่อนเนื้อร้อนจัดถูไถไปกับร่องก้นสีชมพูอยู่อย่างนั้นราวกับกำลังรอให้เธอเอ่ยปากอนุญาต

"สะ ใส่ของนายเข้ามา เอานิ้วออกแล้วใส่มันเข้ามา" ดาร์เลเน่ละล่ำละลัก มือสีไข่มุกกำผ้าปูที่นอนแน่นพยายามแอ่นบั้นท้ายร้องขอท่อนเนื้อขนาดใหญ่นั้น แม้ว่าตอนนี้ก้านนิ้วเรียวยาวทั้งสามจะยังขยับกระทั้นถี่รัวอยู่ภายใน

เธออยาก

อยากจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

สวบ!

"อุ่ก อ๊าาา"

เสียงครางหวานดังลั่นไปทั้งห้อง กายนวลเนียนแอ่นโค้งเสียวจนแทบสิ้นสติเสียตอนนั้น หญิงสาวตัวสั่นระริกแทบเสร็จยามที่แอนดรอยด์ด้านหลังดันดุ้นสังเคราะห์สีเข้มนั้นเข้ามาทีเดียวมิดด้าม

รู้สึกเหมือนจะตายเสียให้ได้เพราะมันเสียบแทงเข้าไปเสียดสีโดนจุดเสียวของเธอแบบไม่พลาดเป้าเลยแม้แต่นิดเดียว

ดาร์เลเน่หายใจติดขัดหนักกว่าเดิม ร่างบางโยกคลอนเบาๆ ในตอนที่โดมินิคเริ่มขยับเด้าสะโพกด้วยจังหวะเนิบช้า ความใหญ่โตนั้นเสียดสีไปทุกพื้นที่ภายในจนร้อนฉ่า

สะโพกแกร่งตบกระแทกก้อนเนื้อนุ่มเนิบนาบจนมันกระเพื่อมน้อยๆ

"อ๊า ใหญ่...ใหญ่มาก อื้อ อ๊ะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มของวิศวะกรสาวสะบัดไปมาอย่างสุขสม สะโพกสีไข่มุกแอ่นร่อนรับแก่นกายใหญ่โตอย่างร่านราคะ

มือเล็กทั้งสองข้างจิกขยำผ้าปูผืนบางระบายอารมณ์ใคร่ ลืมความเจ็บปวดในตอนแรกไปเสียสิ้น

ดาร์เลเน่สุขเกินจะกล่าวออกมาเป็นคำพูดได้ ทุกอย่างมันเหมาะเจาะลงตัวไปเสียหมด เธอไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลยในตอนที่หลับนอนกับหุ่นยนต์ตัวนี้

อีกทั้งขนาดของมันก็ยังสร้างความหฤหรรษ์ได้อย่างมากล้น ชนิดที่ไม่ว่าชาวเมนอสคนใดก็ไม่สามารถให้ได้

เพราะอย่างนั้นเสียงร้องครางอย่างสุขสมจึงดังก้องไปทั่วห้องคับแคบ คลอเคล้ากับเสียงเนื้อกระทบกันจนคล้ายกับเสียงดนตรีบรรเลง

มากกว่านี้ เธอต้องการมากกว่านี้

"เร็วอีก อ๊า ระ เร็วอีก"