WISDOM โปรเจ็คสนองกาม

ผมอยากเอาใจคุณแล้ว

"ผมอยากทำมากกว่าถอดอีกครับ" ดวงตาคมไล่มองใบหน้าสวยด้วยสายตาแพรวพราว ก่อนจะเริ่มออกตัวเดินไปที่เตียงสีขาวหลังใหญ่

"เหรอ"

โดมินิคเลียริมฝีปากของตัวเอง ยามที่ดาร์เลเน่ยื่นจมูกเข้าคลอเคลีย แต่ไม่ยอมให้ลิ้มลองกลีบปากนิ่มสีสดนั้นเสียที

"ครับ คนสวย" เสียงทุ้มแหบพร่า ขณะที่จับจ้องปากแดงฉ่ำไม่วางตา

"ทำให้ดูหน่อยสิ" ไม่พูดเปล่าแต่ดาร์เลเน่ยังละมือข้างหนึ่งที่คล้องคออีกฝ่ายอยู่ลงมาลูบกล้ามหน้าท้องของแอนดรอยด์หนุ่ม นัยน์ตาหวานลากไล้ไปทั่วใบหน้าหล่อเหลา

ได้ยินดังนั้นโดมินิคจึงจัดการวางร่างบอบบางลงบนเตียงก่อนจะย่อเข่าวางลงที่ระหว่างขาของหญิงสาว แล้วใช้แขนทั้งสองข้างเท้ากักตัวเอาไว้

นัยน์ตาสีเหล็กกวาดมองใบหน้าหมดจดจากดวงตาไล่ลงมาจนถึงปากสีแดงเรื่อ ก่อนที่ร่างสูงจะผละออกมาแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ กัน

โดมินิคสอดมือเข้าช้อนสะโพกเล็กแล้วชักนำให้สาวเจ้ามานั่งคร่อมตักของตัวเอง

เป็นอีกครั้งที่ดาร์เลเน่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

แขนเรียวยังคงคล้องคออีกฝ่ายเช่นเดิม บั้นท้ายสวยบิดเร้าอย่างกระสันยามที่อีกฝ่ายค่อยๆ ลูบไล้ไปบนแก้มก้นกลม

มือใหญ่ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่ขาดตกบกพร่องราวกับจะย้ำคำพูดให้ชัดขึ้นไปอีก เรียกได้ว่ากางเกงแสล็คเนื้อหนาที่เธอสวมอยู่นั้นไม่สามารถขวางกั้นฝ่ามือร้อนผ่าวของแอนดรอยด์หนุ่มได้เลย

"ตามบัญชาครับ ทูนหัว"

"..."

ให้ตาย...

ทั้งที่เป็นคนสร้างโดมินิคขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่ดาร์เลเน่กลับรู้สึกเหมือนโดนล่อลวงอย่างไรอย่างนั้น

เสียงทุ้มเนิบนาบของแอนดรอยด์หนุ่ม ยิ่งฟังตอนที่อีกฝ่ายซุกไซร้ซอกคอของเธอไปด้วยก็ยิ่งเซ็กซี่

มือเล็กสอดเข้าจิกเรือนผมสีเทาของอีกฝ่ายจนเต็มอุ้งมือยามที่เรียวลิ้นรุกล้ำเข้าด้านในโพรงปากนิ่ม ลิ้นเล็กถูกอีกฝ่ายไล่ต้อนจนหยาดน้ำใสไหลล้นมุมปาก

ไหนจะตอนที่โดมินิคออกแรงขบเม้มกลีบปากด้านนอกนั้นอีก จังหวะหนักสลับเบาเล่นเอาดาร์เลเน่เริ่มหายใจไม่ทัน

"ดาร์เลเน่ตัวเล็กแต่หน้าอกใหญ่จังเลยครับ" โดมินิคว่าขณะที่ละริมฝีปากออกไปซุกไซร้เต้านมอวบ มือหนาบีบขยำเนื้อนิ่มเต็มอุ้งมือจนล้นทะลักออกมาทางง่ามนิ้วแลดูลามก

"คิดงั้นเหรอ" หญิงสาวถามเสียงพร่า กายสีไข่มุกขยับบดเบียดส่วนที่ว่าใหญ่เข้าหาอีกฝ่ายอย่างเผลอไผล

"ผมมือใหญ่อย่างนี้จับแล้วยังเต็มมือเลย" ไม่พูดเปล่าแต่มือหนานั้นยังเพิ่มแรงบีบอีกด้วย "ผมชอบ"

แอนดรอยด์หนุ่มไม่ปล่อยให้เวลาสูญเปล่าเลยแม้แต่นาทีเดียว ปากหยักได้รูปเริ่มรุกจูบหญิงสาวบนตักอีกครั้ง ร่างเล็กรับจูบดุดันของอีกฝ่ายด้วยความเต็มใจ

เอวบางบิดเร้าไปมาตอบสนองแรงนวดคลึงที่เหมือนจะหนักข้อขึ้นทุกที ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความสำเร็จที่เธอรอคอยมาถึงสองปีจะหอมหวานถึงขนาดนี้

"ทำเลยได้ไหมครับ"

"ทิ่มมาขนาดนี้ก็ไม่ต้องถามแล้วมั้ง" ดาร์เลเน่กระเซ้ากลับ ทว่าลึกๆ เธอรู้ว่าโดมินิคเข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อ

เพราะไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายคงจะไม่พลิกเธอลงไปนอนหงายเบื้องล่าง พร้อมทั้งตามมาแทรกตรงกลางระหว่างขาแบบนี้

มือใหญ่เปิดเสื้อของเธออย่างรวดเร็ว ดวงตาคมกวาดมองราวกับจะแผดเผาผิวเนื้อ ก่อนจะเริ่มละเลียดเรียวลิ้นอุ่นชื้นไปบนหน้าท้องเนียนลากยาวขึ้นมาจนถึงเต้านม

มืออีกข้างที่ว่างเว้นจากการค้ำยันตัวเองบีบเค้นเอวเล็กไม่หนักไม่เบา เลียรอบฐานยอดอกสีอ่อนแล้วครอบปากตวัดลิ้นรัวเร็วจนดาร์เลเน่ที่เป็นผู้ถูกกระทำถึงกับต้องยกนิ้วขึ้นมากัดระบายความรู้สึกวาบหวาม

รู้ตัวอีกทีกางเกงแสล็คสีเข้มอันเป็นยูนิฟอร์มของบริษัทก็ถูกดึงออกไปจนหลุดสะโพกพร้อมกับชั้นในตัวเล็ก

ลำคอแห้งผากเพราะสายตาคมกริบที่ไล่แทะโลมไปทั่วร่าง ใบหน้าหล่อโน้มลงมากดจูบที่เนินอกสีไข่มุกก่อนจะไล่ริมฝีปากต่ำลงไปเรื่อยๆ

จนถึงหน้าท้อง

และต่ำลงไปอีก

หากแต่กลับเว้นหน่อเสียวที่กำลังชูชันและสั่นระริกเอาไว้อย่างน่าสงสาร

ริมฝีปากอุ่นพรมจูบลงบนเชิงกรานสวยก่อนจะแยกขาสีไข่มุกออกจากกัน ใช้ปากขบเม้มเนื้ออ่อนที่ต้นขาด้านในขณะที่นวดคลึงช่วงขาหนีบของเธอไปด้วย

"อะ อื้อ.."

ยิ่งดาร์เลเน่ครางเสียงหวานเท่าไหร่ โดมินิคก็ยิ่งลงลิ้นกับตรงนั้นเพิ่มมากขึ้น

มากจนหญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองเสียวมากจนชักจะเริ่มน่าอาย ที่สำคัญ หากปล่อยให้โดมินิคไล้เลียจุดอ่อนของเธออยู่แบบนี้ มีหวังคงขาดใจกันไปข้าง

"ดอม"

"ครับ"

"ไปนอนพิงหัวเตียงสิ" ร่างสูงนิ่งไปเล็กน้อย ทว่าเมื่อได้สบตากันอีกฝ่ายก็รีบลงจากตัวของดาร์เลเน่อย่างเชื่อฟัง

กระนั้น แอนดรอยด์หนุ่มกลับไม่ได้คลานไปนอนพิงหัวเตียงอย่างที่บอก แต่กลับถอดเสื้อแล้วยืนเข่าหันหน้าเข้าหาหญิงสาวแทน

เธอกัดปากตัวเองอย่างอดไม่ได้ เจ้านี่ชักจะรู้ดีเกินไปแล้ว

ดาร์เลเน่ทำเพียงคิดในเสี้ยววินาทีที่หันไปเห็น แต่ในความเป็นจริงนั้นกลับเป็นเธอที่ถลกกางเกงของอีกฝ่ายลงอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไร

ไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะรับแก่นกายสังเคราะห์นั้นเข้าปาก

"....คนเก่ง"

เสียงครางต่ำในลำคอแกร่งยิ่งทำให้ดาร์เลเน่ได้ใจ ลิ้นสีชมพูแลบเลียไปตามความยาว ก่อนจะรับมันเข้าไปลึกสุดคอ มือเล็กไล่สัมผัสส่วนโคนที่ไม่สามารถรับเข้าไปได้หมดอย่างเอาอกเอาใจ

โดมินิคลูบหัวคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของเบาๆ

"ดีครับ อืม...ดีมาก" เอวสอบโยกตามจังหวะรูดรั้งของปากแดงฉ่ำ ดวงตาคมหลับลงเพราะเจ้าตัวมัวแต่จดจ่อสัมผัสที่ส่วนกลางกายของตน

ยิ่งดาร์เลเน่ตวัดลิ้นตรงส่วนหัวมนป้าน คิ้วคมก็ยิ่งขมวดเข้าหากันมากขึ้น

"พอแล้วคนดี ให้ผมเอาใจคุณดีกว่านะครับ" โดมินิคใช้มือแตะแก้มสีไข่มุกของคนที่กำลังทำหน้าที่ปรนเปรออย่างขะมักเขม้น

"ฉันทำไม่ดีหรือไง"

"ดีครับ แต่ผมอยากเอาใจคุณแล้ว"