“แล้วตาแก่นั่น มาป่วยอะไรตอนนี้เล่าโว้ย!!” ภาคยังไม่หยุดโวยวาย
“พ่อพูดอะไรคะ นั่นคุณปราบ คุณพ่อของคุณป้องเลยนะคะ” มายาแย้งเสียงหลง
บิดากำลังหัวเสีย จนไม่ยอมฟังคำอธิบายของใครเลยสักคน
“แล้วไงหะ ตั้งใจจะเลื่อนเองหรือเปล่า ฉันเป็นผู้ชายฉันรู้สันดานผู้ชายดี” ภาคแย้ง
“คุณป้องกับพ่อ คนละคนกันนะคะ แล้วคนอย่างคุณพ่อก็ไม่มีค่าในสายตาหยาเลยค่ะ หากวันแต่งงานหยา เกิดคุณพ่อร่อแร่ขึ้นมา คุณพ่อคงต้องการให้หยาเมินคุณพ่อ แล้วปั้นหน้าสดชื่นแต่งงานต่อไปใช่ไหมคะ”
ภาคถลึงตาใส่บุตรสาว เขาทิ้งตัวลงนั่ง “แค่เลื่อน ไม่ได้ยกเลิกใช่ไหมหะ!!”
“ก็ใช่สิคะคุณ คุณป้องเขารักยัยหยาอย่างกับอะไรดี” มาลีช่วยพูดเสริม
“ดีแล้ว เพราะหากยกเลิกขึ้นมา ฉันไม่มีเงินไปคืนหรอกนะ” ภาคเปรยเสียงแข็ง
มาลีขมวดคิ้ว หรี่เปลือกตาจ้องหน้าสามี “ช่วงนี้คุณไปไหนมาบ้างคะ?”
ภาคหลบตาภรรยา มาลีตัวสั่นเทิ้ม ตั่บ!! นางฟาดฝ่ามือลงบนแผ่นหลังภาคแรงๆ
