เมษาไม่ได้คำตอบ เพราะตัวคำตอบเดินแทรกเข้ามาด้านในก่อน
เธอเม้มปาก พยักหน้าให้ผู้ช่วยพยาบาลที่ยังคงยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิม
“ไม่เป็นไรค่ะ เขาอาจจะมีธุระกับหมอ”
แม้จะแปลกใจนิดหน่อย แต่ชายตรงหน้าคงมีเรื่องบางอย่างที่ต้องการตกลงกับเธอ
“ยัยหยาเพิ่งกลับไปเมื่อสักครู่ หากคุณมาเร็วกว่านี้คงได้เจอกัน”
ท่าทางน่าหมั่นไส้ของเมษา ทำให้ปกป้องฉุนนิดๆ หล่อนคิดว่าการขู่ของหล่อนจะทำให้เขากลัวหรือไง
ปกป้องหรี่เปลือกตามองหญิงตรงหน้า ดวงตาสีดำของเขาเต็มไปด้วยความเยาะหยัน มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อย “ต่อให้ผมต้องเผชิญหน้ากับหยาในที่แห่งนี้ ก็ไม่ทำให้ผมเปลี่ยนใจหรอก” เสียงปกป้องแผ่วเบาเหมือนกับว่าเขาโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูของเธอ “ผมแค่อยากมาตกลงกับเธอเท่านั้นแหละ”
เสียงของเขาเยียบเย็นเต็มไปด้วยการหยามหยัน เมษารู้ว่าปกป้องหมายถึงเรื่องไหน ผิวแก้มเธอร้อนฉ่า แต่ไม่ใช่เพราะความเอียงอาย เธอหน้าชาเพราะเธอกลัวชายต
