ตอนที่ 5. วังวนชวนอลม่าน

1547 Words

....ตอนที่ 5. วังวนชวนอลม่าน เมษาพยายามเก็บตัวเงียบ และอยู่ห่างจากคนเหล่านั้นให้มากที่สุด บิดา มารดาของเธอรวมทั้งมายาที่กำลังตื่นเต้นกับงานวิวาห์ของตัวเอง ก็แทบจะลืมไปเลยว่ายังมีอีกคนที่เป็นสมาชิกในครอบครัว มาลีรับหน้าที่เชิญแขกเหรื่อ บรรดาญาติสนิทต่างร่วมแสดงความยินดี ทันทีที่รู้ว่าเจ้าบ่าวคือใคร บิดาที่หน้าใหญ่พอกับมารดาเธอ กำลังหน้าบานเพราะเงินก้อนใหญ่ที่ปกป้องมอบให้ไว้สำหรับการใช้จ่ายเรื่องงานวิวาห์ และการตกแต่งบ้านที่เครื่องเรือนต้องซื้อใหม่ทั้งหมด จำนวนเงินที่เพิ่มขึ้นในบัญชีทำให้ภาคยิ้มได้ทั้งวัน ส่วนมายาก็เข้าครอสเจ้าสาว เธอใช้เวลาเป็นวันๆ ในการอาบน้ำแร่ แช่น้ำนม เตรียมตัวจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในปีนั้น “คุณน่ะ แวะไปดูยัยเมบ้างหรือเปล่า?” ภาคมีแก่ใจถาม บุตรสาวคนโตที่ไม่เคยโผล่หน้ามาที่บ้านหลังใหม่เลย นับตั้งแต่วันที่เขาและภรรยาย้ายออกมา “ยัยเมน่ะโตแล้วนะคุณ อายุมากกว่ายัยหยาตั้งหลายปี จะห่วงทำไมนักหะ!!” มาลีชักสายตากลับมาจากจอทีวี พลางตวาดสามีเสียงขุ่น “ยัยเมเป็นลูกสาวของเราเหมือนกันนะ” ภาคท้วง “คุณพ่อคะ ไม่ต้องห่วงพี่เมหรอกค่ะ พี่เมเขาอยู่ที่นี่อีกไม่นานแล้ว” มายาพูดแทรกขึ้นมา ภาคกับมาลีหันไปมองบุตรสาวคนเล็ก พร้อมกับถามพร้อมกัน “พี่สาวแกจะไปไหนเหรอยัยหยา?” “พี่เมไม่ได้บอกพ่อกับแม่เหรอคะ พี่เมจะย้ายไปที่...” มายาตอบ พร้อมกับยิ้มกริ่ม “พี่แกต้องประสาทกลับแน่ๆ จะย้ายทั้งที ทำไมถึงเลือกที่กันดานแบบนั้นนะ” มาลีบ่นอุบทันทีที่ฟังบุตรสาวคนเล็กพูดจบ “นั่นสิ พี่แกนี่ ฉลาดเสียเปล่า” ภาคพูดผสมโรง เมษาเป็นคนที่เดาความคิดได้ยากที่สุด นับตั้งแต่โต และเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง แรกๆ ก็ดีใจที่บุตรสาวสอบติดในมหาวิทยาลัยที่คนทั้งประเทศปรารถนาอยากเข้าไปศึกษาต่อที่นั่น ในตอนนั้นครอบครัวของภาคก็ไม่ได้มีฐานะที่ดีนัก เขาบ่นทันทีที่บุตรสาวบอกเรื่องน่ายินดีให้ฟัง “มันต้องใช้เงินเยอะ ฉันไม่มีปัญญาส่งแกเรียนหรอก น้องแกก็ยังเด็กด้วย” เมษาไม่ได้ท้วง ไม่ได้ต่อต้าน เมษาเลือกเรียนที่นั่น เธอรับค่าใช้จ่ายระหว่างเรียนเท่าที่ภาคและมาลีเจียดให้ได้ นอกเหนือจากนั้นเมษาหาเอาเอง ภาคมารู้ทีหลัง เมษาทำงานพาร์ทไทม์ทุกอย่างเพื่อหาค่าใช้จ่ายให้กับตัวเอง เธอไม่เคยปริปากให้บิดา มารดาลำบากใจ ทั้งที่หากเมษาพูดขึ้นมา ภาคก็ไม่มีข้ออ้างที่จะปฏิเสธได้ ในเมื่อเขาส่งมายาเรียนวิทยาลัย’ เอกชนได้ แล้วทำไมบุตรสาวที่สอบติดคณะแพทย์ในวิทยาลัย’ ของรัฐ เขาถึงอ้างท่านั้นท่านี้ “ว่างๆ ก็ไปดูยัยเมหน่อยแล้วกัน เพื่อจะขาดเหลือ ยังไงยัยเมก็เป็นลูกของเรานะ” ภาคตัดบท แต่มาลีไม่ได้ทำตาม เธอยุ่งเรื่องงานวิวาห์ของมายาจนลืมเรื่องที่สามีสั่งไปเสียสนิท ปกป้องนั่งไม่ติด แทนที่เขาจะรู้สึกสบายใจเพราะไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรมาจากเมษาเลย เรื่องของเขากับเธอเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง คลื่นลูกใหญ่โถมใส่ชายฝั่งและหอบทุกอย่างกลับลงไปในทะเล ไม่เหลือร่องรอยให้เกิดความกังวล แต่กลับไม่เป็นแบบนั้นสิ เพราะปกป้องรู้ดี เขาควรกลัวอะไร? เขาเป็นผู้ชาย และเมษาเป็นผู้หญิง เขากับเธอทำเรื่องที่ผู้ใหญ่สองคนทำร่วมกัน และมันอาจเกิดผลลัพธ์ที่น่าตกใจในอนาคต ปกป้องไม่ได้เป็นหมัน และเขาแน่ใจ เมษาก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ “เห้อ!!” เสียงถอนใจตรึงปลายเท้าคนที่เดินเข้ามาด้านใน อังเดรขมวดคิ้ว สองอาทิตย์ที่ผ่านมา สีหน้าปกป้องดูหมกมุ่นพิกล ชายตรงหน้ากำลังกังวลเรื่องงานวิวาห์ของเขาหรือไม่ อังเดรรู้ดี ปกป้องไม่เคยสะดุดรักผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อม ไม่มีข้อตำหนิที่ทำให้ผู้หญิงปฏิเสธ ปกป้องครองตัวมาอย่างดี ไม่มีรอยตำหนิภายนอกให้คนรอบตัวจับได้ เขาซ่อนความปรารถนาล้ำลึกไว้จากสายตาทุกคน เป็นเรื่องลับๆ ที่ผู้ชายด้วยกันถึงจะรู้ “คุณถอนใจเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ ค้างอยู่ในใจเลยนะครับ” ปกป้องพยักหน้าหงึกหงัก อังเดรคือเพื่อน คือผู้ร่วมงานที่รู้ใจเขาไปหมด “นิดหน่อย ผมคิดว่าตัวเองเอาอยู่” ปกป้องพึมพำบอก อังเดรส่ายหน้า... “ท่าทางคุณไม่ได้บอกแบบนั้นนะ” “จะว่าแบบนั้นก็ถูก คุณละ จะแก้ปัญหานี้ยังไง หากเกิดขึ้นกับคุณ?” ปกป้องถามกลับ “ปัญหาแบบไหนละครับ ปัญหาอะไรที่ทำให้อัจฉริยะอย่างคุณถึงกับคิดไม่ตก” อังเดรถาม ตั้งแต่ขึ้นแท่นทำงานแทนทางบ้านเต็มตัว ไม่มีปัญหาชนิดไหนที่ปกป้องแก้ไม่ได้ แล้วปัญหาแบบไหนนะที่ทำให้เขาคิดไม่ตก ปกป้องยิ้มกร่อยๆ ผู้หญิงแบบเมษาเดาใจไม่ได้เลย “เรื่องผู้หญิง” ปกป้องเปรย “ไม่ใช่ว่าที่ภรรยาคุณใช่ไหมครับ?” อังเดรถามต่อ “อืม...” ปกป้องพยักหน้า “มีรายละเอียดไหมครับ บางทีผมอาจจะช่วยคุณได้” ปัญหาส่วนใหญ่ที่เจ้าตัวแก้ไม่ตก มันอาจเพราะอยู่ใกล้เกินไป เหมือนเส้นผมบังภูเขา ต้องอาศัยคนนอกชี้ทางสว่างให้ “ฟังนะอังเดร ทุกอย่างที่ผมจะพูดคือความลับ” ปกป้องย้ำ “ครับ” อังเดรรับปาก เขาไม่มีทางปริปาก หากไม่ได้รับอนุญาตจากปกป้องก่อน “เรื่องมันมีอยู่ว่า...” อังเดรยกมือขึ้นตบหน้าผาก “คุณชอบเธอเหรอครับ?” ปกป้องมีสีหน้าพิลึก “ทำไมถึงคิดแบบนั้นละ?” อังเดรมองสบตาเจ้านายที่เป็นเพื่อนสนิท จะว่าเขารู้ใจปกป้องดีนั่นถูกกว่า นิสัยอย่างปกป้องหากไม่สนใจไม่มีทางเฉียดเขาใกล้ สมัยหนุ่ม ปกป้องขึ้นชื่อเรื่องการหวงตัว ถึงเขาจะเคยมีอะไรกับผู้หญิงหลายคน แต่ผู้หญิงพวกนั้นผ่านการเลือกไว้แล้ว ไม่ใช่ควานมือหาเอาตอนที่ร่างกายต้องการ หากไม่พึงใจไว้ล่วงหน้า แม้แต่ขาอ่อนของปกป้องก็ไม่มีทางได้เห็น “ผมรู้จักคุณดีไง คุณไม่ใช่คนเหลวไหลที่ไหนนะ” “ครั้งนี้เพราะความผิดพลาดมั้ง” ปกป้องพึมพำตอบ อังเดรอมยิ้ม “ผมคิดว่า คุณเมษาเธอก็ไม่ได้แย่นะ หากคุณหยาเป็นคาเนชั่น คุณเมษเธอก็เป็นคล้ายๆ ดอกมะลิ หอมชื่นใจดีออก” ปกป้องขมวดคิ้ว อังเดรวิเคราะห์ได้เห็นภาพ มายาสวยฉูดฉาด อ่อนหวานและน่าถนอม ในขณะที่เมษาเองก็ดูสบายตา แถมยังถูกใจหลายอย่าง เมษาเป็นคนฉลาดและเดาใจยาก เขาเดาไม่ถูกเลยว่าตอนนี้ เมษาคิดอะไรอยู่ หล่อนไม่ใช่คนที่ปล่อยฟรีเรื่องความสัมพันธ์ทางกายสักหน่อย ท่าทางหวงตัวนั่น ปกป้องไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมเมษาถึงยอมคล้อยตามเขา เธอไม่ได้ดื่ม เขาดื่มเล็กน้อย ไวน์ขวดเดียวไม่ทำให้สติของปกป้องสั่นคลอนได้เลย ต่างคนต่างมีสติแล้วมันเกิดอะไรขึ้นละ อะไรที่ดึงเขากับเมษาเข้าหากัน จะว่าบรรยากาศพาไปก็ไม่ใช่อีก เสียงฝน เสียงลมไม่ได้ชวนให้เคลิ้มสักหน่อย “คุณควรรีบเคลียร์นะครับ ไม่อย่างนั้นอนาคตยุ่งตายห่า” อังเดรเตือน เมษาคือว่าที่พี่เมีย หากพัวพันกันไม่จบ อนาคตครอบครัวใหม่ของปกป้องคงไม่ค่อยหวานชื่น ตอนที่ 6.ข้อตกลงที่น่าอดสู “หยา วันงานหยา พี่คงมาร่วมไม่ได้” เมษาตัดสินใจบอกมายา ตอนที่มายาแวะมาเก็บของใช้ส่วนตัว จากนี้ไปเธอไม่จำเป็นต้องเอาใจคนป่วยเรื่องมาก ไม่ต้องตามเก็บอุจระ หรือแม้แต่การทำงานดึกๆ ดื่นๆ “ทำไมละคะพี่เม?” มายาถามพี่สาวไปแบบนั้นเอง เพราะต่อให้เมษามาหรือไม่มา สถานะของเธอก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง “เพิ่งเริ่มงานที่ใหม่ ไม่อยากลาให้คนเก่าเขม่นน่ะ” มายาไหวไหล่ “พี่เมย้ายไปที่นั่นทำไมละคะ อยู่ที่นี่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?” เมษาไม่ตอบ เธอก้มมองชาร์ทคนไข้ในมือเพื่อเลี่ยงคำถามเช่นนั้น และมายาก็ไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจัง “หยาไปก่อนดีกว่าค่ะ วันนี้ต้องเข้าครอสนวดตัว วันงานหยาจะได้สวยที่สุดในงานค่ะ” เมษาถอนใจ มองตามแผ่นหลังน้องสาวไปจนลับตา เธอเหลือเวลาอยู่เคลียร์งานที่นี่อีกแค่อาทิตย์เดียว จากนี้ไป การเริ่มต้นที่ทำงานใหม่คงช่วยให้เธอสงบ และสบายใจขึ้น “หมอเมคะ มีคนมาขอพบค่ะ” ผู้ช่วยพยาบาลเปิดประตูและกระซิบบอก ท่าทางมีพิรุธ เหมือนคนที่มาหาเมษา เป็นบุคคลที่ไม่ควรมา “ใครเหรอคะ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more