Who Knows I’ll Be Keeping You

Chapter 29: B*tch

“Ma’am?!” rinig ko mula sa labas ng kwarto ko ang pagtawag ni manong Oscar sa akin.

“Yes po manong?!” sigaw ko pabalik. Nagbibihis pa kasi ako at baka importante naman ang kailangan niya.

“Ilalagay ko na lang dito sa baba ang box ha? Binigay ito ni ano. . . ano nga ba ang pangalan non?” natawa naman ako sa sinabi ni manong at binuksan ang pintuan dahil tapos na akong magbihis. “Good morning ma’am.” bati niya.

I looked at the box he is holding and I was surprised to see how big it is. Woah! Who gave this to me? Birthday ko ba?

“Parcel daw ang pangalan nung nagbigay sa akin nito ma’am. Maaga kasi siyang dumating kaya ako ang kumuha doon sa gate kasi natutulog pa po kayo.” ibinigay niya sa akin ang box at medyo mabigat ito. Ano ba ang laman ng box at bakit ako binigyan ni Parcel ng ganito? Tsk. It’s not even my birthday.

I sat on the floor and placed the box in front me. Binuksan ko ito at bumungad sa akin ang napakaraming gamit. No wonder, ang laki at ang bigat naman kasi nito. Ngunit, mas nakuha ng atensiyon ko ang papel na nakapatong sa mga gamit na nakita ko. A letter, I guess. Kinuha ko ito at tiningnan. Nang malaman ko kung sino ang nagpadala nito, agad akong ngumiti dahil hindi ko mapigilang kiligin dahil sa ginawa niya. Who would have thought that Josh and I will become a couple after not even a month of knowing each other?

I started reading the letter and it went like this.

To my forever sunshine,

The opportunity to be with you for a month is one of the things that I have been asking for. And it really happened! Thank you for loving me and taking care of me— the always busy and sleepy person. I know I won’t be with you today but I promise to make you happy as if I am still there with you.

I’m sure you will love these things that I personally bought for you.

I love you my sunshine, forever and will always be.

Hugs and kisses,

Josh

Matapos kong basahin ang sulat na ginawa ni Josh, sunod kong tiningnan ang mga gamit na nasa loob ng box. The first thing that I saw is the black espresso machine. It’s a coffee maker and there are tons of coffee along with it. Attach to the machine is another letter.

To make you feel awake every time you read your digests and books. I won’t be always with you but at least I know that this machine can help you with your studies. I love you!

Sunod kong kinuha ang neon hoodie jackets na katabi lang ng manchine. Binilang ko ito at pitong piraso ang ibinigay ni Josh sa akin. Bakit ang rami? Kinuha ko naman ang letter na nakapa ko sa bulsa ng jacket at binasa ito.

This one will protect you from the cold. I won’t be there always to hug you but at least I can be at ease because you all have these. Wear it everyday my sunshine. I love you!

I looked at all of these jackets and they all have different style of a small sun on the left upper part. Nagustuhan ko naman ang mga kulay dahil neon ang mga ito at iba-iba pa talaga. Neon nga siya pero hindi naman masakit sa mata. Sunod ko namang kinuha ang stationary books and pens na nasa isang sariling box. May mga highlighters din and sticky notes. There are washi tapes and different glitter pens. Syempre, hindi din mawawala ang letter na isinulat niya.

To make your life as a lawyer easier. I won’t be there always with you to help in highlighting the things that you need to study but at least I know that you are using this. It feels like I am still with you. I love you!

Aside from all of those things, may box din akong nakita sa loob. Nang buksan ko ito, it’s a personalized black tumbler. Kinuha ko ang kaparehong box at dalawa nga ang ibinigay niya sa akin. My name is written on it while the word sunshine is written on the other one. He also gave me another personalized mugs for my espresso machine. Nakasulat pa rin ang pangalan ko at ang salitang sunshine sa mga ito. Huling box na nakita ko ay naglalaman ng mga chocolates.

How lucky am I? I have someone like Josh who treats me more than a princess and who loves me more than his self. I looked at all the gifts at hindi ko alam kung paano ako makakabawi sa kanya. Wala pa nga akong naisip na gift para ibigay sa kanya. Argh! Wala kasi talaga akong maisip. I’ve been thinking for days pero wala pa rin akong nabibili hanggang ngayon.

Today is November 23 and it’s our first month as a couple. Hindi ko nga inakala na isang buwan na kaming dalawa ni Josh na nagsasama.

It was a very rough start. We had people who think that we are just sharing our power in school to get what we wanted. Pero kalaunan ay nawala naman ang mga salitang naririnig namin kadalasan. Some of the students are rooting for our relationship and we got posted to the university’s online blog. Ang laki nga ng naging issue matapos maging kami ni Josh kasi syempre, may girlfriend na po ang presidente ng bayan! Tsk. Akala naman talaga presidente siya ng bansa eh sa campus nga lang siya kilala bilang presidente eh. And for that one month, I’ve got to meet Josh’s parents and family. They welcome me with ease at wala akong kahit ano mang problema na nakuha sa kanila. Ang mga kapatid din ni Josh maayos ang asal sa akin kaya napamahal na din ako sa pamilya niya. Though pressured ako masyado dahil both of his parents are politicians and one of them worked with my mom. I mean, the pressure of too much expectations from other people.

Kinalimutan ko na lang ang naging una naming dinner at niligpit na ang mga gamit na ibinigay ni Josh. But before I totally keep it, I took a shot of it and posted it on my i********:.

- .... .- -. -.- / -.-- --- ..- / ... --- / -- ..- -.-. .... / ..-. --- .-. / .- .-.. .-.. / --- ..-. / - .... . ... . .-.-.- / .. / ... ..- .--. . .-. / .-.. --- ...- . / . ...- . .-. -.-- / .--. .. . -.-. . / --- ..-. / --- -... .--- . -.-. - / - .... .- - / -.-- --- ..- / .--. ..- - / .. -. / .... . .-. . -.-.-- / ... . . / -.-- --- ..- .-.-.- (Thank you so much for all of these. I super love every piece of object that you put in here! See you.)

Iyon ang ginawa kong caption and I directly posted it after typing the caption. Inilagay ko sa ibabaw ng higaan ang box at lumabas na. Nasa labas din si Zeus at si manang na muna ang bahala sa kanya. Today is Monday and I need to read for the oral today. I already studied last night at halos malapit na umaga ng matapos ako. I will read everything this morning and will not familiarize it anymore since ngayong hapon na ang oral. I’ll just read it for the last time this morning and then relax myself especially my brain. I need to clear the thoughts that are basically not needed for this afternoon.

Nagpahatid ako kay manong Oscar papunta sa university dahil wala sa baha ang motor ko. Ipinalinis ko ito kahapon at pina-check. Si manong Oscar ang naghatid kagabi at hindi pa niya ako sinasabihan kung kailan niya makukuha ulit ang motor ko.

“Dito na po ako manong. Salamat po.” hininto naman ni manong Oscar ang sasakyan sa harap ng gate at nakita ko mula sa loob si Mira na naghihintay sa akin. “Ihahatid niyo rin po ba si Blake ngayon?”

“Ay sabay po silang dalawa ng mommy mo ma’am. May meeting po kasi sa school ni sir Blake at release po ngayon ng mga cards.” matapos iyon sabihin ni manong Oscar ay lumabas na ako ng sasakyan. Hindi ko na nakita ang pag-alis niya dahil sinalubong na ako ni Mira nang yakap.

“Oh, bakit namumutla ka diyan?” tanong ni Mira sa akin habang nakahawak sa kanang braso ko. “Kinakabahan ka noh? Yieee.” panunukso niya sa akin at sinundot-sundot pa ang tagiliran ko.

“No. Kinakabahan lang ako kasi release ng cards ngayon sa school nila ni Blake at si mommy ang kasama niya.”

“Eh ano naman ang problema dun? Mommy mo naman pala ang kasama.”

“You know how conscious mommy is especially when it comes to our grades.”

“Duh, Asher! Wake up! Conscious nga siya sa mga grades niyo pero don’t forget na mahal niya si Blake kesa sa’yo.” napatingin naman ako ng matalim sa kanya matapos niyang sabihin iyon sa akin. “Sorry not sorry. Just stating a face here.” she said and then she wave her hand at me bago lumiko sa kaliwang hallway. Doon kasi ang daan papunta sa building nila at ang sa akin naman ay medyo malayo pa.

Baka kinabahan lang talaga ako matapos marinig ang grades at mommy mula kay manong Oscar. Because the word grades and mom will be a living hell when they got combine with each other. Sana naman walang dahilan lang ang kaba na nararamdaman ko ngayon.

Wala sa sarili akong naglalakad and before I knew it, I heard a loud continuous thud on the floor.

“Watch where you’re going.” saad ng isang babae sa harapan ko. Hindi ko na pala namalayan na nabangga ko na siya.

“I’m sorry.” wika ko at nagsimulang kunin ang mga libro na nasa sahig.

“If you are not into yourself today, don’t come to school. You are ruining other people’s school life as well.” napahinto ako sa pagpulot ng mga gamit ko dahil sa sinabi niya. “Next time, watch where you’re going and if you’re not feeling well, f*ck off.” nilampasan niya ako at tinapakan pa talaga ang isa sa mga libro ko. What the hell?! Mas mahal pa sa buhay niya ang librong iyan!

Tumayo ako at itinapon sa kanya ang librong tinapakan niya. Natamaan nito ang kaliwang balikat niya. Huh! Good for her! Tumingin siya sa akin at galit na galit ang mukha.

“Are you a freak? I said sorry but you insulted me.” kalmado kong sabi sa kanya at ngumiti. “Who are you by the way? An outsider?” I don’t care if my stuffs are on the floor. Ayoko lang talaga na inaaway ako kung hindi naman talaga malaki ang kasalanan ako. I am a law student and I know how to defend other people. How much more to myself, right?

“Huh, you even dare talk back at me? And you hit me with your book. That is violence and punishable by the school.”

“How about your insults? That is against the school’s rules as well.” dahan-dahan akong lumapit sa kanya at pinulot ang libro na itinapon ko. I looked at her and showed her the book. “You even stepped on my book. You know what? This is worth more than your life.” naramdaman ko naman na may iilan ng mga estudyante ang napahinto at napapatingin sa amin. Sino ba kasi tong babaeng ‘to?

“I don’t care. I can even buy you.” she said at sinampal ang libro na hawak-hawak ko.

“You’re stubbornness will lead you to hell miss.” I said and then started to pack up my things.

Nakatingin lang siya sa akin at naramdaman kong lumapit siya. Nang kukunin ko na sana ang ipad ko na nahulog din, tinapakan niya ito at sinipa. Napapikit ulit ako at huminga ng malalim. Ayoko nang makipag-away at gusto ko na lang na umalis dito pero hinahamon talaga ako ng impaktang ‘to.

“Ysabelle!” a woman shouted and then went to the girl who is in front of me now.

This b*tch has a name?! Tsk.