Who Knows I’ll Be Keeping You

Chapter 24: Chance

“What are you doing here?!” pasigaw kong tanong sa lalaking nasa harap ko. He is wearing a casual attire and he also has his glasses on. The usual look of someone who is the president of the school.

Anong ginagawa ni Josh dito sa bahay namin?

“Paano ka nakapasok?”

“Your house helper helped me to come in.”

“Kahit na hindi ka niya kilala?”

“He know me. Nagpakilala ako sa kanya.”

Mas lalo lang akong nagalit nang makita ko si Josh sa harapan ko. Galit na nga ako dahil nandito sa bahay si Connor na hindi ko alam kung nasaan siya o kung umuwi na ba, tapos nandito na naman si Josh. The might Josh Adrian Jimenez of St. Prestons Academy! Hinablot ko ang braso niya at lumabas kami ng bahay. Nang makita ko ang labas ng gate namin, nakita ko ang sasakyan ni Josh. Pero mas nakuha ng atensiyon ko ang sasakyan ni Connor na nasa labas pa rin ng bahay namin. Nandito pa rin siya?

“You go home.” I said and pointed the gate.

“Why? Kakarating ko pang dito para bisitahin ka pero papauwiin mo na ako?” he asked and acted like he was hurt because of what I said.

“Mr. President, I know I owe y—“

“You can call me Josh. No need for formalities.”

“Alright then. Josh, I owe you some—“

“Or maybe you can call me Adrian. I allow people whom I like to call me Adrian. Back to the top then.” he said and then smiled at me.

I sighed trying to keep my anger inside. Ayokong sumigaw sa harap ng bahay namin sa taong hindi ko naman talaga masyadong kilala. All I knew about him is his full name, his position in the school and the fact that he tried to help me back then. Now, why did he came here? And how come he knew where I live? Si Mira na naman ba ang nagsabi sa kanya? Iyong babaeng iyon talaga. Argh!

“Fine. Now, Adrian. . .” I sighed because upon looking at his face, he is smirking at patango-tango pa talaga siya habang nagsasalita ako. “Are you an idiot?” kalmado kong tanong na naging dahilan para mahinto siya sa ginagawa niya.

“What? Why are you asking me that?” he asked na parang nadismaya pa siya sa narinig niya.

“What are you doing here Josh? At paano mo nalaman ang bahay ko?”

“I wanted to ask for a second chance from you.” he directly said that made me silent. Nakatitig lang ako sa mga mata niya at alam kong totoo ang mga sinabi niya. I already told him that I don’t like him pero bakit patuloy pa rin siya sa pagkuha ng loob ko?

“Is that the only reason why you came all the way here? I’m sorry okay? But I don’t even know who you are. I don’t know you that much at hindi pa nga nakakailang linggo matapos tayong magkakilala. Meeting you was not even intentional. What do you except from me?” I asked and I know, I know it will hurt him. Hindi ko naman talaga gustong sabihin ang lahat ng mga iyon pero I wanted him to know that what he is doing right now creeps me out. Ni hindi ko nga alam kung bakit niya ako gusto? Dahil lang ba sa una naming pagkikita? O dahil sa naging date namin na nagtagal lang naman ng ilang oras? Ang dali-dali naman siguro niyang mahulog sa isang tao?

“I wanted you to give me a chance for me to make you know more about me. Please Asher, let me have the chance for you to know me.”

“All of the things that you do just creeps me out Josh. I can be your friend but I am not sure if I can treat you like someone who is courting me. Because I just can’t.”

“I can accept that.” He then smiled at me after hearing what I just said.

“Please, huwag mong sabihin sa akin ng paulit-ulit na gusto mo ako kasi hindi ako sanay at ayokong marinig ang mga bagay na ganyan.” sumaludo naman siya matapos marinig ang sinabi ko.

“Yes ma’am.” matigas niyang sabi at seryoso ang mukha niya.

Natawa naman ako at pinalo ang braso niya.

“Umuwi ka na nga.” tinulak ko siya ng mahina papunta sa gate namin at napangiti naman siya sa ginawa ko.

“Thank you Asher.” he said while smiling widely at me.

“Not a problem.” I said while waiving at him.

Pumasok na siya sa kotse niya at bumusina bago umalis. Iyon lang ba ang ipinunta niya dito? Tsk. That guy really is a pain in my head.

“So you and Josh are close?”

“AY KABAYO!” napasigaw naman ako sa gulat ng marinig ko ang boses ni Connor mula sa likod ko.

“Bakit nandito ka pa?!” tanong ko sa kanya.

“Your parents left after lunch and Blake don’t want me to leave.” He is standing on the doorstep while leaning on the side wall. He is still wearing the same clothes that he is wearing while we have our lunch but the only difference is that he has a lot of red marks on his face.

“So?” I said trying to sound like I don’t care about anything that he just said.

“That’s why I am here.”

“Umalis ka na nga!” lumapit ako sa kanya at sinubukan na hilahin ang braso niya pero siya mismo ang naghila sa akin papalapit sa kanya.

Is this happening again? Seriously?

Naglapit ang mukha naming dalawa at ramdam ko ang hangin na lumalabas mula sa bibig niya. He is leaning downwards because I am smaller compared to his height. Inilapit niya pa ang mukha niya sa akin at ngumiti siya ng malaki.

“You look like a beggar.” he said and then he let go of me.

Naguluhan naman ako sa sinabi niya at ng matingnan ko kung ano ang suot ko ngayon, napasigaw ako at tinakbo ang daan papunta sa kwarto ko. Damn! Nakalimutan kong ang laki naman pala ng mga suot ko kanina. F*ck! At ganito ako lumabas habang kausap si Josh kanina?! What the f*ck? Damn!

Nagbihis ako at paglabas ko, nasa sala na sina Blake at Connor.

“Sis!” sigaw ni Blake sa akin. Lumapit ako sa kanilang dalawa at umupo sa couch. I made sure that I am far from where Connor is sitting right now.

“What?” pagalit kong tanong sa kanya. Hindi ako tumingin kay Connor dahil alam kong nakatitig lang siya sa akin sa bawat galaw ko.

“When did you and kuya Connor became lovers?” he asked and that almost made me throw up.

“Why are you asking all of that to me?” I asked.

“Nothing!” sigaw niya at lumapit kay Connor. May ibinulong siya sa lalaking walang hiya at ngumiti silang dalawa sa isa’t-isa. Madaling tumakbo si Blake pabalik sa taas at iniwan kaming dalawa ni Connor dito sa sala. Tiningnan ko naman ang suot ko kung hindi na ba ako mukhang patay gutom at okay na naman ako sa suot ko.

“What are you even wearing?” Connor asked but I did not respond to his question. Bakit ba ayaw niya na lang umuwi? Ang feeling naman ng taong ‘to. Hindi man lang marunong mahiya sa may-ari ng bahay. Bakit pa ba siya nandito? Ha?! “Hey, Keren!” sigaw niya at itinapon sa akin ang unan na nasa likod niya. Hindi naman ako tinamaan pero nakuha pa rin nito ang atensyon ko kaya napatingin ako sa kanya.

“Hapon na Connor. Umuwi ka na nga sa inyo!” sigaw ko at itinapon pabalik ang unan sa kanya. Natamaan ang mukha niya pero kahit na gusto kong tumawa ng malakas, hindi ko ginawa dahil gusto kong makita niya na galit ako. Tsk.

“I will go home if you will answer me.”

“I don’t need to give you any informations or even answer your questions. You are not one of my responsibilities.”

“I am not Keren. I am your boyfriend, remember?”

“No. Wake up from your hallucinations Connor. Umuwi ka na nga!” I shouted at him.

“Answer my question first.”

“No!”

“I will not be leaving then if that is your choice.”

“Okay, okay! Ano ba kasi ang tanong mo para makauwi ka na!” I asked and then looked at him. We are one coffee table apart from each other at nakatitig lang kami sa isa’t-isa.

“Bakit mo kilala si Jimenez?” tanong niya na parang close silang dalawa ni Josh sa pagkakabanggit niya pa lang sa pangalan nito.

“None of your business.” tumayo ako at lumapit sa kanya. I pulled his left arm para maitayo siya pero ang tigas pa ng pagkakaupo niya. “You stand up, you punk!” hinablot ko ng napakalakas ang braso niya pero nadala ako papunta sa kanya dahil hinablot niya din pala ang kamay ko.

I bumped into his chest at nagkalapit na naman ang mukha namin. Bakit ang daming kamalasan na nangyayari sa buhay ko kapag kasama ko si Connor? Argh!

“Is this your intention?” he asked almost whispering at me.

“What?”

“This is your intention, right?” he asked and a smirk came out from his mouth. Bobo ba ang taong ‘to?

“Bobo ka ba? Ikaw ang naghila sa akin papalit sa’yo kaya malamang ikaw ang may intensiyon na maging ganito tayong dalawa ngayon.” itinulak ko ang dibdib niya at napadaing naman siya sa sakit.

“Argh! What the f*ck?! Why did you push me so hard?” he said shouting.

“Because you are an idiot! Can you just stand up and leave pur house right now?”

“No, I won’t.”

“Ano pa ba ang gagawin mo? Do you want me to call the police?”

“Are you trying to give your mom a shame? She’s one of the best lawyer that people know. She is so famous. How would sh—“

“Edi umupo ka diyan hanggang sa feel mo na talagang umuwi.” tumalikod na lang ako sa kanya at nagsimula nang maglakad pabalik sa kwarto ko.

“Walk me out.” he suddenly said that made me stop and close my eyes. Bakit ang daming gusto ng taong ‘to? Nalalamangan niya pa si Blake kung magwala. Tsk.

“If I do that, will you stop coming here in our house and you will also leave me alone at school?” I asked desperately trying to get out of his palm.

“No.”

“Then what should I do for you to stop doing all of these nonsense things.”

“Just let me.”

“What?”

“Just let me and I will stop without you knowing.”

I sighed after hearing what he just said. I know this will be a big risk for me dahil hindi ko talaga alam kung ano pa ang mga gagawin ni Connor para lang sirain ang araw ko in the future? We will be together in school for a year at gusto siya ng mga magulang ko dahil sa tingin din nila ay may relasiyon kaming dalawa ni Connor. As much as I wanted to say no, my mouth said the exact oppossite of it.

“Fine then.” tumingin ako pabalik sa kanya at nag-unang naglakad paalis.

Naramdaman ko na lang na may biglang umakbay sa akin at nakitang si Connor iyon na nakatingin lang sa harap at nakangiti.

“I don’t think that is necessary.” wika ko at kinuha ang kamay niya na nasa balikat ko.

Hindi agad nag react si Connor kaya nagpatuloy lang kami sa paglalakad palabas. Nasa labas na kami ng gate at malapit na kami sa kotse niya ng bigla niyang hinawakan ang baywang ko at mas inilapit ako sa kanya.

“It is.” and then he kissed my forehead before he let go at naglakad mag-isa papunta sa kotse niya. Pumasok siya sa loob at walang sabing pinaandar ito at umalis.

What the hell did he just do?