Who Knows I’ll Be Keeping You

Chapter 25: Fond

“Moron!” sigaw ko kahit na hindi ko na nakikita ang sasakyan ni Connor. Bakit niya ako hinalikan sa noo? Sinong nagsabi sa kanya na pwede niyang gawin iyon? Argh! Ginagalit talaga ako ng taong iyon. Argh!

Bumalik ako sa loob ng bahay at wala akong nakitang tao hanggang sa makarating ako sa kwarto ko. Si Zeus lang ang tanging sumalubong sa akin kaya nakipaglaro ako sa kanya.

That moron! Huwag niya lang ipakita ang mukha niya sa akin bukas!

Hanggang gabi ay nakakulong lang ako sa kwarto ko at hindi na ako lumabas dahil wala naman akong ganang kumain. Natulog ako na hindi pa umuuwi sina mom at dad.

Kinabukasan, maaga akong nagising dahil maagang tumawag si Mira sa akin. Gusto niya daw na sabay kaming pumasok ngayon at maghihintay lang daw siya sa harap ng gate. Alas syete ng umaga ang klase niya at alas nuwebe pa ang sa akin pero gusto niyang maaga akong pumunta doon? Tsk. Hindi ko naman mahindian dahil ikakalat daw niya na nag date kami ni Josh. And honestly, gagawin talaga iyan ni Mira kahit na kaibigan niya ako. One thing I love about her. She wont backstab me behind because she will surely say it to me that she will attack me and use something against me if I will not follow her. The consequences are not a big deal though but this is the first time that he has a gold against me. Siguro ay kailangan ko na din na maghanap ng something agains her para naman ako naman ang gumawa niyan sa kanya. Paminsan-minsan ko lang talaga kasi siya ginaganyan kasi naaawa ako pero siya naman ay hindi naaawa sa akin. Tsk.

Si manang lang ang nakita ko paglabas ko kaya nagpaalam na ako sa kanya. Sa cafeteria na lang siguro ako kakain kasi for sure, hindi din kumain iyong si Mira. Ang lakas magsabi na diet daw siya pero pag kumakain kami sa caf, talo pa niya ang taong walang kain ng isang taon. Tsk.

Nag motor lang ako dahil may pasok din si Blake ngayon. As much as I wanted to use the car, manong may be tired right now and he needs to stay with Blake the whole time. Manong serves as our bodyguard at the same time dahil gusto ni dad na palagi namin siyang kasama or alam niya kung saan kami palagi. Hindi naman masyadong concern si manong sa akin kasi matanda na ako and I also told him that Blake is the most important part on his job.

Hayst. Traffic na naman.

One of the hardest part in going to school so early in the morning is the heavy traffic. Lalo na at lunes ngayon kaya marami talagang maaga ding papasok sa paaralan o trabaho man. Good thing I am using my motorcycle now so I won’t be stucked for hours on the road. Narating ko ang campus at deretso ako sa parking lot. Nilakad ko na lang ang daan papunta sa main gate at nakita ko si Mira na nakaupo at may ginuguhit sa sketch pad niya. As much as I wanted to look like Mira right now, baka itakwil pa ako ni mom kapag nalaman niya na gumuguhit ako dito sa campus imbes na magbasa ng mga libro. Tsk.

“Keren!” sigaw ni Mira ng makita ako at mabilid na tumakbo papunta sa akin. Niyakap niya ako ng mahigpit at niyakap ko naman siya para tigilan na niya ako. Hindi kasi to bibitaw kapag hindi niya naramdaman na niyakap ko rin siya.

“Bakit mo ba ako pinapunta dito ng maaga?” tanong ko. Nagsimula kaming maglakad papasok sa campus at wala pa gaanong estudyante na nandito.

“Gusto ko ng chika! Ano ka ba!” saad niya at pinalo pa ako sa braso.

“Ano naman ang sasabihin ko sa’yo?”

“Hoy bruha ka! Iyong nangyari sa inyo ni Josh, malamang! Duh!” sigaw niya at deretso kami ng lakad papunta sa cafeteria.

“Gutom ako.” tanging sagot ko kay Mira at nauna na sa kanya maglakad.

“Hoy ako din kaya! Hindi ako kumain para maaga lang pumunta dito!”

“Akala ko ba maaga ang pasok mo?”

“Wala ang prof namin sa first sub. Kaya keri mo na ang chika beb! Sige naman Keren oh!” binuksan niya ang pintuan sa cafeteria at pinauna ako sa pagpasok.

“Sinisilbihan mo talaga ako ha?”

“Syempre, may kailangan ako mula sa’yo eh.” saad niya at kinindatan ako.

Hindi naman karamihan ang tao dito sa cafeteria kaya agad kaming naka order ng pagkain at umupo sa pang-apatang mesa. Lulubos-lubusin na namin since sa pangdalawahan kami palaging umuupo dahil nauunahan kami.

“So,” nagsimula na kaming kumain ni Mira at nagsimula na rin siya sa pagsasalita. Totohanin talaga niya ang sinabi niya sa akin kanina? “ano nga ang nangyari?”

“Nothing special.” I answered in a monotone voice.

“Anong nothing special ka diyan!” sigaw niya sa akin.

“Wala naman talagang nangyari Mira. Just a typical date. What do you expect?” I took a sip of my juice while intently looking at her.

“Nag kiss ba kayo?” agad ko namang naibuga sa harapan niya ang iniinom ko at napaubo.

“What the f*ck?!”

“Ang oa mo naman. Dali na nga. Nag kiss kayo?” makulit niyang sabi at niyugyog pa ako habang nakahawak sa braso ko.

“Hindi! Bakit naman kami mag ki-kiss?”

“Ay ang boring mo naman Keren. Ikaw na sana ang nag kiss sa kanya?”

“Ganyan ba sa mundo mo? Unang date kiss na agad? Paano na lang sa pangalawang date? Magpapabuntis ka na?” I asked her.

“Grabe ka naman. Hindi noh! Syempre, akala ko nag kiss kayo kasi inamin niya na gusto ka niya at gusto mo rin siya.”

“He actually did.”

“Kiss you?” nairita naman ako sa mga sinasabi ni Mira kaya mahina kong pinalo ang ulo niya ng libro na nasa tabi ko.

“Halik lang ba ang nasa isip mo? Ang bastos mo naman mag-isip Mira!”

“Eh anong he actually did ka diyan?”

“He confessed. Huwag ka kasing sumasabat. Hindi pa nga tapos ang tao magsalita, sumusuot ka.” Tsk. Ilang palo pa kaya ang kailangan ni Mira para magbago? Tsk.

“What the— HE CONFESSED TO YOU?!” sigaw ni Mira at tumayo pa talaga siya.

Tumayo din ako para takpan ang bibig ni Mira pero napahinto ako dahil nakita ko si Connor na nakatayo mula sa pintuan na hindi kalayuan sa kung saan ang table naming dalawa ni Mira. Kasama niya si Marco na nakangiti habang nakatingin sa kasama ko. Hindi ko alam kung bakit pero parang nabigla din siya sa isinigaw ni Mira. At hindi ko alam kung bakit kinabahan ako habang iniisip na narinig niya ang sinabi ni Mira.

What the f*ck is this feeling?

We stared at each other for almost a minute but I cut off the gaze. Kinuha ko ang mga gamit na nasa upuan ko at tumakbo palabas ng cafeteria. Ginamit ko ang back door dahil ayokong makasalubong si Connor.

“Hey Keren! Where are you going?!” sigaw ni Mira pero hindi ako tumingin pabalik sa kanya dahil deretso ang takbo ko sa kahabaan ng hallway.

Nakarating ako sa pinakadulong bahagi ng campus kung nasaan ang greenhouse at napakalaking hardin. Huminto ako sa paglalakad at hinabol ang hininga ko.

“Why did I run? Not as if I am hiding something from him, right? And why do I care so much about what he will feel after hearing what Mira just said? Damn!” bulong ko sa sarili ko.

“Did I heard it right?” agad akong napatingin sa likod ko ng marinig ang boses ni Connor. Bakit niya ako sinundan? Sa hinaba-haba ng itinakbo ko, masusundan pa rin niya ako.

Naglakad siya papalapit sa akin habang ako naman ay hindi maigalaw ang mga paa ko. Naubos na siguro ang lakas ko para tumakbo.

“Did I heard it right?” he asked again.

“What?” I said almost stuttering. I acted as if I have no idea about what he is talking about.

“All you need to say is either a yes or no.” seryosong wika ni Connor sa akin. Magkaharap kaming dalawa na halod magkadikit na kami sa isa’t-isa.

“Wh. . .at?” I asked again.

“Don’t act like you don’t know what I am talking about.” he said in a very calm voice.

“I’m sorry Connor pero may pasok pa kasi ako. Mauna na ako ha? Ka—“

“DON’T MAKE ME A FOOL KEREN!” he shouted at napapitlag ako dahil sa gulat. Mas lalo akong kinabahan kaya napatitig lang ako sa mukha niya. Hinawakan ko ng mahigpit ang mga libro ko at ramdam kong kahit ano mang oras ay mawawalan na ng lakas ang mga binti ko. Why am I feeling this way? “I am not deaf for me not hear what your friend just said! Did I heard it right?!” he asked while shouting at me.

I looked at him with my face full of confusion. Why is he acting this way? Why is he asking me questions that makes me confused and f*cking guilty? Why did he make me feel like this?

“Why are asking me questions?! You are just my boyfriend who got accepted by my family only. Anong pakialam mo kung nililigawan ka ako ni Josh?”

“I am your boyfriend!”

“Are you really trying so hard to piss me off? Hindi nga kita gusto!” I shouted at him and he was stunned for a moment.

“I don’t even care about that.” he said and he looked away from my direction.

“Connor, don’t make me misunderstood your actions.” I sighed and looked at him intently even though he isn’t looking at me. “Hindi ko alam kung bakit biglang nagbago ang pagtingin mo sa akin pero gusto kong tigilan mo na ang lahat ng ito Connor. Yes, I am grateful because at least, my relationship with my mom became better when you came but knowing that all of these things are not real, makes me want it to stop Connor. So please, just stop.” I said at him.

Wala akong narinig na sagot mula sa kanya ni “okay” o “alright” man lang kaya tumalikod ako at napangiti ng mapait. At least I got to tell him everything.

“Then why don’t we make it real then.” he said without even stuttering or doubt.

I looked back and went near him. Magkaharap kaming dalawa ngayon at parehong seryoso ang mukha namin.

“What?”

“Why don’t we make it real? You as my girlfriend and me as your boyfriend. How easy can that b—“

*pak*

I slapped him. How could he say all of those horrible things in front of me? Wala ba siyang hiya at harap-harapan niyang sinasabi sa akin na hindi ako mahirap na babae? I am still a woman! Hindi ako makukuha sa simpleng “You as my girlfriend and me as your boyfriend.” na mga salita. I am not an easy woman. How dare he!

Hinawakan niya ang kaliwang bahagi ng pisngi niya at napangiti. Ako naman ay galit na nakatingin sa kanya.

“What was that for?” he asked.

*pak*

I slapped him on the right part this time. He needs to shut up and go back to his senses.

“Shut the f*ck up Connor and don’t say things that are nonsense.”

“Why? You just said that I am helping you with your relationship with your mother. Isn’t it a good thing?”

“It is but I don’t need your help anymore. All I want from you is to leave me alone.”

“What if I can’t?”

“Then I will make you.”

“By dating that idiot?”

“Don’t call him that.”

“Alright then.” tumalikod na siya at nagsimulang maglakad papalayo sa akin. Bago pa man siya lumiko at mawala sa direksiyon ko, he looked back and shouted, “See you around my soon to be real girlfriend!” and then left.

I started to get fond of Connors company but now that Josh is one of my friends now, I think my attention should be on the latter and I should be more fond of him. Right, that’s what I should do.