ร่ำรัก

คุณหมอรามผู้เย็นชา

        “ ที่โรงพยาบาลโทรมาว่ามีเคสด่วน ฉันต้องขอตัวไปทำงานก่อน เธอควรออกทางประตูด้านหลังเผื่อว่านายดำ           จะตื่นแล้วมาป้วนเปี้ยนอยู่ด้านหน้าบ้าน เออนี่ เสื้อผ้าของเธออยู่ตรงนี้ ”

        เขาว่าพลางหยิบเสื้อผ้าของเธอที่ถูกเขาถอดเมื่อคืนแล้วพับเอาไว้อย่างเรียบร้อยบนโต๊ะมายื่นให้ เธอเอื้อมมืออันสั่นเทาออกไปรับ

        “ ขอบคุณค่ะคุณราม ”

        เขาจ้องหน้าเธอแล้วยิ้มให้ เป็นครั้งแรกที่วุ้นหวานเงยหน้าไปสบตานั้นและรู้สึกว่ามันไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง

        ดวงตาคมกริบอันอยู่ใต้คิ้วเข้มหนาได้รูปที่จ้องมานั้น มันทำให้เธอร้อนวูบวาบ

        ทำให้รู้สึกหวาดหวั่น

        นี่กระมังที่พี่พลอยว่า แม้ว่าเขาจะกำลังยิ้มนิด ๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้สายตานั้นลดอำนาจร้อนเร่า มีรัศมีบางอย่างที่น่ากลัวแต่ก็มีบางอย่างที่ดึงดูดให้ไม่อาจละสายตาได้  

        คิ้วเข้ม ตาสวย จมูกโด่งยาว ริมฝีปากหยักอิ่มเต็ม ใบหน้าเรียวยาวที่มีไรเคราเขียวครึ้มล้อมกรอบ แนวสันกรามขึ้นชัดคล้ายพวกฝรั่ง เมื่อมันรวมอยู่กับรูปร่างสูงใหญ่กำยำของเขาแล้วยิ่งทำให้เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่หา

        พี่พลอยบอกว่าคุณรามอายุสามสิบสาม แต่ใบหน้านั้นดูราวกับชายอายุยี่สิบกว่า ๆ มันหล่อเหลาสมชายและไม่ได้ เนี้ยบทุกกระเบียดนิ้ว หน้าขาวตัวขาวสวมแว่นอย่างที่เธอจินตนาการในคราวแรก

        ขณะที่เธอกำลังประสานสายตากับเขาและอ้าปากค้างอยู่นั้น พลันมือใหญ่ข้างหนึ่งก็ถูกยกขึ้นและแตะที่พวงแก้ม        ข้างซ้ายของเธอเบา ๆ แล้วลากมันลงมาที่ปลายคางก่อนจะดันมันให้งับลงตามปกติ

        “ หุบปากได้แล้วหนูน้อย แล้วเจอกันนะ ”

        ก่อนเขาจะละมือจากเธอแล้วหันหลังเดินจากไปในทันทีวุ้นหวานนั่งตะลึงอยู่บนเตียง ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบซ้ำรอยมือของเขาที่แตะบนแก้มแล้วลากไล้มายังปลายคาง

        เขาทำมันได้ยังไงนะ ไอ้ความร้อนวูบ ๆ วาบ ๆ ตรงจุดที่สัมผัสบนตัวเธอน่ะ

        วุ้นหวานสลัดศีรษะเรียกสติก่อนจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะก้มลงมองเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาที่สวมไว้ตลอดทั้งคืน

        เด็กสาวร้อนวูบไปทั้งตัวอีกครั้ง รู้สึกราวกับกำลังโดนโอบกอดห่อหุ้มไปด้วยเรือนกายสูงใหญ่กำยำนั้น

        “ บ้า ๆๆๆ นี่แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอยัยวุ้น พอได้แล้ว ”

        เธอยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเรียกสติก่อนจะรีบกลับไปยังเรือนคนใช้ทางประตูด้านหลังเช่นที่คุณรามบอกทันที โชคดีเหลือเกินที่ป้าจันดียังไม่ตื่นอย่างที่เขาบอกจริง ๆ ด้วย

        ปกติแล้วเธอต้องตื่นตอนหกโมงเช้าเพื่อช่วยทำงานในบ้าน ตอนนี้ก็เกือบตีห้าแล้ว เธอมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงในการพักผ่อนแต่ก็มิอาจข่มตาลงได้

        คุณรามคนนั้นกำลังทำให้สาวน้อยสับสน ทุกความเป็นเขาได้ชำแรกแทรกซึมเข้าสู่ทุกความรู้สึก มันทำให้โลหิตดรุณีแรกแย้มเต้นเร่า

        เสน่ห์อันร้อนแรงแห่งบุรุษเพศอันสมบูรณ์แบบนั้น กำลังทำให้วุ้นหวานลืมไปเสียสนิทว่ามีคนรักอย่างกานต์อยู่แล้ว...

        ************************************************************

        “ คุณหมอคะ คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ ปลอดภัยดี ”

        เสียงรายงานจากพยาบาลประจำวอร์ดดังเข้ามาในหูของนายแพทย์ราเมศวร์ หรือคุณหมอราม กับเคสผ่าคลอดด่วนเมื่อเช้าที่ถูกโทรตาม แม้ว่าจะการผ่าตัดจะเรียบร้อยและปลอดภัยทั้งสองแม่ลูก แต่ความที่ใส่ใจคุณไข้อยู่เสมอเขาก็สั่งไว้ว่าหากคนไข้ฟื้นให้รีบมารายงานอาการ

        นายแพทย์หนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ นางพยาบาลได้แต่ค้อมศีรษะแล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับไป

        ใคร ๆ ในโรงพยาบาลนี้รู้ดีว่าคุณหมอราม นายแพทย์หนุ่มที่ทั้งหล่อ ล่ำ รวย ผู้มีดีกรีเป็นทั้งเจ้าของโรงพยาบาลและสูตินรีแพทย์มือหนึ่งคนนี้ไม่ค่อยจะพูดจาสุงสิงกับใครมากนัก  สาว ๆ หลายคนที่ลุ่มหลงในรูปกายหรือหมายในทรัพย์สมบัติต่างก็เคยทอดสะพาน ใช้ทุกมารยาหญิงที่มีเป็นพันเล่มเกวียนเพื่อหวังจะได้ขึ้นแท่นเป็นผู้หญิงของเขา เป็นภรรยา            เช่นพยาบาลที่ชื่อรุจี คนรักที่จากไปของหมอเมื่อสามปีก่อน

        แต่ก็ต้องผิดหวังและเสียหน้าไปตาม ๆ กัน เมื่อปฏิกิริยาที่เขามีกับผู้หญิงเหล่านั้นมันค่อนไปทางลบเสียส่วนใหญ่ คนที่ใจกล้าหน้าด้านเกินไปที่เสนอหน้าไปทอดสะพานให้ ก็ได้รับการตอบกลับจนหน้าม้านและละอายไปตาม ๆ กัน

        “ อย่าได้ทำแบบนี้กับผมอีก ไม่อย่างนั้นก็เตรียมหางานใหม่ได้เลย ”

        นั่นเป็นเหตุให้ผู้หญิงทุกคนต่างกลัวเกรงและระแวดระวังในการวางตัวหรือเข้าใกล้กับคุณหมอรามทั้งนั้น

        ไม่ได้เป็นผัวยังพอทน แต่ใครเล่าจะอยากโดนไล่ออกจากงานที่เงินเดือนสูงกว่าโรงพยาบาลอื่นและทุกคนรู้ว่าเขาเป็นคนพูดจริงทำจริงแค่ไหน