โรงพยาบาล
น้ำหวานมาถึงโรงพยาบาลแล้วก็ดีใจที่เห็นสารวัตรติณยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“พี่ติณ..”
เธอรีบวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความดีใจ
“ดีใจมากเลยหรอที่เห็นหน้าพี่...?”
“ดีใจสิคะ ไม่ได้เจอพี่ตั้ง 2 เดือนกว่านี่พี่ผอมลงไปเยอะเลยนะคะ...”
“งานหนักนะช่วงนี้ แต่พี่ดีใจนะที่รู้ว่าหวานคิดถึงพี่”
เขายิ้มให้เธอแล้วส่งตาหวานไปให้
“นี่ของฝากครับพี่ซื้อมาให้ทั้งยายแล้วก็หวานด้วยนะ...”
“ขอบคุณนะคะ...”
เธอรับของจากมือเขาแล้วส่งยิ้มให้เขาอย่างรู้สึกดีที่มีเขามาอยู่ใกล้ๆ
“ขึ้นไปเยี่ยมยายข้างบนกันเถอะค่ะ...ยายเห็นหน้าพี่คงจะคิดถึงพี่แน่ๆ...”
“โอเค...”
เขาเดินตามเธอเข้าไปในลิฟต์ตลอดทางที่ขึ้นลิฟต์มาด้วยกัน สารวัตรติณก็เอาแต่มองจ้องหน้าน้ำหวานตลอด เพราะเขาคิดถึงเธอมากพอได้มาเขอเธอก็อยากจะจ้องมองเธอแบบนี้ให้นานๆ
“มิน...”
“อ้าว...หวาน”
ประตูลิฟต์เปิดออกและน้ำหวานกับสารวัตรติณกำลังจะเดินออกจากลิฟต์ ก็สวนก
