บทที่ 4.4 ฮูหยินจวนพยัคฆ์
ยามที่รถม้าเคลื่อนตัว สายลมบางเบาพัดผ่านเข้ามาในรถม้าท่านหญิงฉานอันจึงเอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนทอดสายตามองไปด้านนอกซือซือมองภาพตรงหน้าด้วยความชื่นชม ท่านหญิงฉานอันช่างเป็นสตรีที่ให้ความรู้สึกงดงามและเย้ายวนตายิ่งนัก แม้จะสวมใส่เพียงเสื้อผ้าธรรมดาเฉกเช่นหญิงชาวบ้านกลับไม่อาจซุกซ่อนความงามชวนสะกดตาไว้ได้
“หากข้าไม่เรียกห้ามใครปรากฏตัว”
เป็นคำสั่งที่ท่านหญิงคนงามเอ่ยบอกแก่คนติดตามทั้งสี่ก่อนที่นางจะก้าวเท้าลงจากรถม้า
“ปิ่นนี่ราคาเท่าไหร่กัน”
ฉานอันเอ่ยถามพ่อค้าเครื่องประดับ เพียงแต่ยามที่นางกำลังจะจ่ายเงินกลับมีมือของบุรุษผู้หนึ่งยื่นเงินตำลึงจ่ายแทนนาง
“ปิ่นงามย่อมควรคู่หญิงงาม”
เสียงของบุรุษผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับขยับตัวเข้าหาท่านหญิงฉานอันด้วยท่าทางคุกคาม ซือซือที่เดินติดตามอยู่เบื้องหลังจึงขยับตัวมาหมายปกป้องผู้เป็นนาย หากแต่ข้อมือเล็กกลับถูกดึงรั้งไว้ ให
