บทที่ 1.1 ล้วนเป็นนางกระทำตนเอง
761 Words
บทที่ 1.1
ล้วนเป็นนางกระทำตนเอง
หลังจากนั่งคำนวณเวลาที่ยาปลุกกำหนัดจะออกฤทธิ์แล้ว
ท่านหญิงบรรณาการจากเผ่าเหลียงก็หยิบถาดขนมตรงหน้าเดินตรงไปยังเรือนพักหลังเล็ก ฟังจากคำบอกเล่าของนางกำนัลในโรงครัว เรือนเล็กหลังนี้น่าจะเป็นเรือนพักของกุนซือเมิ่งซืออิง
“ผู้ใด”
ไม่ทันเอ่ยรายงานตัวเสียงราบเรียบทรงอำนาจจากด้านในก็ดังขึ้น ฉานอันยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย บนใบหน้าก็ปรากฏความงามอันเย้ายวน โดยที่นางไม่ต้องฝืนทำ
“ข้าน้อยอันอันเจ้าค่ะ”
น้ำเสียงหวานเสนาะหูดุจเสียงน้ำไหลกระทบกระดิ่งแก้ว ชวนให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและอยากพบหน้า แน่นอนว่าทุกสิ่งนี้ล้วนเป็นเพราะการฝึกฝนมาเพื่อยั่วยวนบุรุษทั้งสิ้น
“เข้ามา”
ฉานอันคลายสายรัดเอว ดึงรั้งเสื้อตัวในให้เคลื่อนลงต่ำ และเพราะเสื้อตัวนอกนั้นเป็นลักษณะคอกว้างลึก ทำให้ยามที่นางใช้สองมือประคองถาดขนม ไหล่เสื้อจึงเลื่อนตกเผยเนื้อไหล่เนียนนวลชวนสัมผัส ส่วนด้านหน้าก็เผยทรวงอกอวบอิ่ม ขาวฟูดุจซาลาเปาร้อนก้อนใหญ่ชวนกัดกิน
“องค์รัชทายาทให้ข้าน้อยนำขนมมาให้ท่านกุนซือเจ้าค่ะ”
ฉานอันเอ่ยบอกก่อนจะหยิบจานขนมในถาดออกวางบนโต๊ะกลมเบื้องหน้ากุนซือเมิ่งซืออิง สายตาอ่อนโยนของเขามีแวววูบไหวเหลือบมองก้อนเนื้อขาวที่โผล่พ้นคอเสื้อของฉานอันแล้วเบนสายตาหลบ เอ่ยน้ำเสียงราบเรียบสุขุมราวยอดบัณฑิต
“ไม่มีอะไรแล้วออกไปได้”
ฉานอันยิ้มบางแสร้งหมุนตัวเดินกลับ ทว่าในจังหวะที่ก้าวเดินกลับเหยียบชายผ้าของตนเองล้มลงบนตักกว้างของกุนซือแห่งค่ายพยัคฆ์คำราม
“ขออภัยท่านกุนซือ เมื่อครู่ข้าน้อยรู้สึกเวียนหัวเจ้าค่ะ”
“แม่นาง ข้าไม่... อื้ม...”
เมิ่งซืออิงขบกรามร้องครวญในลำคอเมื่อยามที่เขากำลังจะเอ่ยปฏิเสธ แต่ร่างเย้ายวนบนตักกลับขยับบดเบียดสะโพกเสียดสีกับส่วนบุรุษที่เขากำลังควบคุมให้สงบลง
“ข้าเป็นคนขององค์รัชทายาท ท่านกุนซือไม่ต้องกังวลไปนะเจ้าคะ”
กล่าวจบฉานอันก็ตวัดขาเรียวนั่งคร่อมตักกว้าง วางเท้าลงบนพื้นก่อนจะขยับแนบอกอวบกับอกแกร่ง สะโพกกลมยังคงโยกคลึงกลางกายร้อนของกุนซือหนุ่ม ปลุกเร้าอารมณ์ปรารถนาที่ผู้เป็นเจ้าของตักกำลังข่มกลั้นให้ยิ่งตื่นตัว สองแขนเรียวยกขึ้นคล้องลำคอแกร่ง ก้มลงซุกใบหน้าเอ่ยเสียงพร่าหยอกล้อที่ใบหูร้อน
“ท่านกุนซือ ท่านต้องการขนาดนี้จะข่มกลั้นตนเองทำไมเจ้าคะ”
“แม่นาง ข้าขอเตือนเจ้า... รีบออกไปเดี๋ยวนี้”
“แล้วหากข้าไม่ฟังเล่า”
“หากไม่ฟังก็อย่าได้โทษพวกข้า”
เสียงเข้มดุดันดังออกมาจากหลังม่าน ก่อนที่ฉานอันจะได้ยินเสียงคล้ายคนลุกขึ้นจากอ่างน้ำ ไม่รอให้นางสงสัยนาน ร่างบุรุษเปลือยเปล่าก็เดินออกมาจากหลังม่านหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า
เหตุใดแม่ทัพหน้าดุผู้นี้จึงมาอยู่ในห้องท่านกุนซือหน้าหยกของนาง
ฉานอันถูกเลี้ยงและฝึกฝนอยู่ในหอนางโลม ทว่าร่างกายที่ใหญ่โตบึกบึนเกินบุรุษเช่นนี้นางพึ่งพบเจอเป็นครั้งแรก ความหวาดกลัวพลันก่อตัวขึ้นในใจ เมื่อคาดเดาสิ่งที่ตนจะต้องพานพบได้
“ที่แท้พวกท่านกำลังสนทนากัน เป็นอันอันที่ไม่รู้กาลเทศะ เช่นนั้นไม่รบกวนพวกท่านทั้งสองแล้ว”
ฉานอันเอ่ยเสียงหวานพร้อมกับขยับตัวเตรียมถอยหนี ให้นางใจกล้าเพียงใด แต่การต้องเปิดศึกรักกับกุนซือหนุ่มและแม่ทัพใหญ่พร้อมกันเช่นนี้ นางคงรับไม่ไหว ทว่ายามที่นางหมายใจถอยหนี บุรุษทั้งสองกลับไม่ยินยอม เอวบางถูกมือหนาของเจ้าของตักจับยึดเอาไว้ พร้อมกับโน้มใบหน้าขาวเนียนเอ่ยเสียงนุ่มละมุนเบาๆ ที่ข้างใบหูเล็ก
“สายไปแล้วแม่นางน้อย”
ใบหน้าของฉานอันพลันซีดเผือด เมื่อตระหนักได้ว่าตนเองกำลังจะพบเจอกับสิ่งใด
“เช่นนั้นพวกท่าน เอ่อ... ทีละคนได้หรือไม่”
“ไม่ได้!”
........................................................
แจ้งให้ทราบอีกครั้ง เรื่องนี้เป็นแนว 3P
นางเอกยั่วเก่ง พระเอกก็กินดุ เนื้อเรื่องไม่มีสาระอะไรเลย
เพราะฉะนั้นใครไม่ไหวกดผ่านไปได้เลยค่ะ
- Writer
