Çocukluğuna dair çok az şey anımsıyordu Wendy. Anımsadıkları silik, eski bir filmin kopuk sahnelerinden ibaretti. Bir şeyi çok net anımsıyordu. Canavar gelmişti. Ansızın. Öylesine.
Gelmek için neden o geceyi seçtiğini, zaten gelecekse neden bu kadar beklediğini, neden küçüklüğünden beri gelmediğini… Bunların hiçbirini sormamıştı. Hep merak etmişti ama cevaptan korkmuştu.
Karanlık bir gecede, ormanın ortasında yarı çıplak uyanmıştı. Kucağında ölü bir karga, üzerinde nereden geldiğini bilmediği bir kan, hemen yanında kurumuş orman gülleriyle dolu bir çalı… Fark ettiği ilk şeyler bunlardı. Sonra o sesi duymuştu. Canavar’ı… Kafasında bağırıp duran bir ses ona sürekli aç olduğunu bağırıp duruyordu. O ilk çığlıkları asla ve asla unutmamıştı. Deli gibi korkmuş, ölüyor gibi hissedene kadar koşmu
