#วันพฤหัสสีเขียว 4
892 Words
#วันพฤหัสสีเขียว 4
“พี่มินนี่มาแล้ว ผมไปก่อนแล้วกัน พี่มินนี่เดี๋ยวผมออกไปซื้อข้าวให้นะครับ”
“ดีจังเลย พี่ขอกาแฟด้วยได้ไหม”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมกลับมานะครับ” น้องบอกแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป ฉันและมินนี่ทำงานกันต่อ เกือบสิบห้านาทีพี่ณัฐเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับขนมของโปรดมินนี่ ทั้งสองคุยกันงุ้งงิ้ง ๆ กันอยู่ด้านหลังฉัน แต่ก็ไม่ได้อะไรหรอกฉันตั้งใจทำงานให้เสร็จเร็วที่สุดดีกว่าเผื่อต้องได้แก้ คิดได้แบบนั้นก็มีสมาธิมากขึ้น
“พี่ครับทานข้าวก่อนไหม” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกพร้อมกับแรงสะกิดแต่ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรไปบ้างก่อนหน้าที่จะสะกิดฉันเพราะใส่หูฟังและเปิดเพลงเสียงดังด้วยเลยทำให้ไม่ได้ยินเขา
“ฮะ? อะไรนะ” ฉันทวนถาม สายตาก็มองน้องเธิร์สเดย์ที่กำลังมองฉันอ้อน ๆ
“ไปทานข้าวกันครับ”
“อ๋อ ไปกัน ๆ ” ก็ว่าอยู่ทำไมน้องมาเรียก ลืมไปเลยว่าน้องอาสาไปซื้อข้าวมาให้ ที่โซฟามุมห้องมีอาหารวางอยู่บนโต๊ะ พี่ณัฐนั่งข้าง ๆ มินนี่ ฉันเลยนั่งลงฝั่งตรงข้ามทั้งสอง เธิร์สเดย์เองก็ตามมานั่งด้วย ระหว่างทานข้าวเราก็คุยเล่นกันเรื่อยเปื่อย ใช้เวลาเกือบสามสิบนาทีเราถึงทานข้าวกันเสร็จ เมื่อจัดการขยะเสร็จเรียบร้อยฉันก็กลับไปทำงานต่อ ที่แปลกไปคือมีสองหนุ่มมานั่งเฝ้า พวกเขานั่งเฝ้าเงียบ ๆ กระทั่งเธิร์สเดย์บอกว่าขอไลฟ์สดในอินสตราแกรม ฉันพยักหน้าอนุญาตก่อนจะทำงานต่อ ก็ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นนี่
“มินนี่ พี่ฝากเช็กงานหน่อย” ฉันบอกน้องก่อนจะขยับให้น้องมานั่งแทนที่ตัวเอง ฉันเดินโซเซไปที่โซฟาเดินไปทิ้งตัวนอน พอมองเวลาดี ๆ ตอนนี้ตีหนึ่งแล้วด้วย เวลาเดินเร็วมาก ฉันนอนเล่นไปสักพักโทรศัพท์ก็มีสายเข้ามาจากคนเป็นพี่ชาย ฉันรับสายพร้อมกับเอ่ยทักอย่างกวน ๆ
“ขอตังค์หน่อย” ฉันเอ่ยบอกทันทีที่รับสาย
(เดี๋ยวโอนให้) นี่ก็ไม่รู้เลยว่าน้องแกล้งจ้องแต่จะโอนให้น้องอย่างเดียวเลย
“ล้อเล่นเหอะ พี่กลับวันไหนนะ”
(พรุ่งนี้ อยากได้อะไรไหมพี่จะซื้อไปให้)
“ไม่อยากได้เลยค่ะ พี่กลับยังไงให้ไปรับที่สนามบินไหม”
(ขอบคุณครับ แต่ว่าพี่ต้องไปส่งเข้านายก่อน)
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ งั้นหนูวางก่อนนะคะขอไปทำงานต่อให้เสร็จก่อน”
(ได้ครับ พักด้วยนะ)
“ได้ค่ะ หนูวางแล้วนะ บายค่ะพี่” พอวางสายฉันก็ตั้งใจว่าจะหลับสักหน่อยแต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่ได้พักหรอก เพราะต้องลุกไปตรวจงานอีกรอบ
“แม่ ตรงนี้ดูแปลก ๆ อะ” มินนี่บอกเสียงเกรงใจ ฉันพยักหน้ารับรู้เดินเข้าไปใกล้
“เธิร์สเดย์ไปนั่งอีกฝั่งก่อนได้หรือเปล่า พี่ขอทำงานก่อน” ฉันบอกน้องที่นั่งไลฟ์อยู่เสียงเบา
“ได้ครับ มีกาแฟนะในตู้เย็นพี่จะเอาเลยไหม”
“เอาเลยก็ได้”
“ทำไมวันนี้มีคนมาดูแลน้า” เสียงแซวของพี่ณัฐดังขึ้นเมื่อน้องเดินออกไปนอกห้องทำงาน คงไปเอากาแฟที่ห้องครัวนั้นแหละ พี่ณัฐเองก็คงรอเวลาแซวเหมือนกันนั่นแหละฉันว่า
“อะไรกันคะ น้องคงยังไม่อยากกลับนั่นแหละ ทีตัวเองน่ะนั่งเฝ้าลูกหนูตั้งแต่เย็นแล้วนะ อะไรยังไงกันคะ” ฉันแซวกลับ ตั้งใจจะแซวพี่ณัฐแต่ทำไมกลายเป็นมินนี่ที่เขินก็ไม่รู้นะ
“อะไรกันมินนี่ พี่แกล้งพี่ณัฐทำไมกลายเป็นน้องพี่ที่เขินกันล่ะเนี่ย”
“พอเลย ไม่ต้องแกล้งมินนี่” พี่ณัฐออกตัวช่วย ฉันหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันกลับมามองหน้าจอคอมฯ เธิร์สเดย์เดินกลับมาพร้อมกับแก้วเครื่องดื่มจากร้านดัง เรานั่งทำงานต่อกันอีกไม่นานก็เสร็จ เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เซฟงานส่งให้พี่ณัฐเช็ก จะให้ดูตรงนี้เลยก็ได้แต่ไม่ว่าจะสนิทกันยังไงก็ต้องทำตามขั้นตอนอยู่ดีนั่นแหละ ตีสามเราสองคนจัดการทุกอย่างจนเสร็จสองหนุ่มหลับไปแล้วบนโซฟา อยู่ที่นี่มีห้องพักนักแข่งด้วยนะ นึกได้แบบนั้นก็เดินเข้าไปสะกิดบอกให้ทั้งสองไปนอนที่ห้องพักดี ๆ เพราะฉันกับมินนี่ก็จะไปนอนพักแล้วเหมือนกัน
เราสองคนเดินเข้าห้องพักก็จัดการล็อกทุกกลอนประตูที่มี จากนั้นก็กระโดดขึ้นเตียงนอนกันคนละฝั่ง ไม่ได้สนใจเลยว่าใครเพศไหน เพราะมีบ่อยครั้งที่นอนด้วยกันแบบนี้ ก่อนจะหลับไปจริง ๆ ฉันควานมือหาโทรศัพท์มือถือเพื่อตั้งนาฬิกาปลุก ในตอนเก้าโมงเช้า เผื่อมีแก้งานนั่นแหละ เอาละ วันนี้ฉันขอนอนพักก่อนแล้วกัน เจอกันวันพรุ่งนี้ค่ะทุกคน
- Writer
