Hanggang ngayon, palaisipan pa rin sa akin yung nangyari kagabe. Magmula kase nung sinundo kami ni Sir Iñigo sa park hanggang makabalik kame, nakasimangot pa rin siya. Not that sobrang masayahing tao ni Sir pero iba e, halos magsalubong na yung mga kilay niya, his lips pressed into a thin line and he emits this dark aura, nakakatakot tuloy siyang kausapin. Although I tried, sinubukan ko siyang kausapin to ease the awkwardness inside the car at para hindi din mapanis yung laway ko but he just glare at me. The way he looks at me is enough to make me squirm nervously on my sit.
Habang kumakain kami, wala pa rin siyang imik. Pasimple ko siyang tinignan habang sinusubuan ko si Denise and I saw him intently looking at me. Like a bacteria under a microscope. Bigla akong kinabahan sa tingin niya
