ปะป๊าของหนูเป็นท่านประธาน

01

บริษัท เอเชียนมอล

งานประชุมร่วมระหว่างบริษัท เอเชียนมอลซึ่งเป็นผู้ส่งออกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบรนด์น้องใหม่แต่มาแรงและมีชื่อเสียงไปทั่วโลกกับบริษัทอินไซด์ซึ่งเป็นบริษัทไอทีมีแผนกที่ดำเนินการเกี่ยวกับการวิเคราะห์ข้อมูลถูกจัดขึ้นที่ห้องประชุมของบริษัทเอเชียนมอล

เพราะตอนที่บริษัทเริ่มก่อตั้ง ประธานของทั้งสองบริษัทเป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน ทำให้ทั้งสองกิจการเติบโตและมีการร่วมงานกันอย่างราบรื่นแม้จะดำเนินธุรกิจคนละเส้นทางก็ตาม

เอเชียนมอลต้องการเพิ่มบริการการขายผ่านแอปปลิเคชั่น และเพื่อทิศทางการเป็นไปได้ของแผนธุรกิจ ทางทีมบริหารจากเอเชียนมอลจึงต้องให้อินไซด์วิเคราะห์ข้อมูลของลูกค้าและต้นทุนการดำเนินงานอย่างละเอียดเพื่อให้ทราบแนวโน้มและความเป็นไปได้ต่างๆ ที่จะนำมาประกอบการตัดสินใจพัฒนาแอปปลิเคชั่นต่อไป

คีริน นาวินวรกุล ประธานจากเอเชียนมอลและคณะนั่งตรงข้ามกับทีมจากบริษัทอินไซด์ที่เตรียมนำเสนอข้อมูลให้พวกเขา

วันนี้ วายุ กิตติกานต์เพื่อนของเขาไม่ได้ดูแลเรื่องการวิเคราะห์ข้อมูลให้ด้วยตนเองแต่ส่งต่อให้ลูกน้องฝีมือดีเข้ามาดูแลแทน...

คีรินกอดอกแล้วหรี่ตามองหญิงสาวที่กำลังเตรียมนำเสนอรายะเอียดให้ทีมของเขาได้ฟัง การแต่งกายด้วยชุดสุภาพโทนสีอ่อนตั้งแต่หัวจดเท้ารวมทั้งแว่นตากรอบสีดำหนาเตอะบ่งบอกความเนิร์ดของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี วายุบอกว่าลูกน้องคนนี้ทำงานได้ดีเลยมอบหมายให้ดูแลโปรเจกต์นี้แทนตนเอง

ประธานแห่งเอเชียนมอลมองจากสายตาของตนเองแล้วก็ไม่อาจตัดสินใจคนจากภายนอก ภายใต้ชุดเรียบๆ แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับดึงดูดสายตา โดยเฉพาะดวงตาเรียวรีใต้กรอบแว่นที่มองเขาแบบไม่กะพริบทำให้ชายหนุ่มเพิ่มคะแนนให้เธอเป็นพิเศษ

แววตาของเธอดูฉลาดใช้ได้ ไอ้วายุคงไม่เลือกคนไม่ได้เรื่องมาทำงานให้เขาหรอก...

แต่คิดในใจได้ไม่ถึงเสี้ยววินาทีหญิงสาวก็แสดงศักดา

"อุ้ย" เสียงร้องอุทานของคนที่กำลังจะพรีเซ็นต์งานดังขึ้นเมื่อเธอเดินสะดุดสายไฟของจอโพรเจกเตอร์แล้วล้มลงไปจูบพื้นพรหมของห้องประชุมที่เธอเพิ่งมาเป็นครั้งแรก

คีรินยกมือขึ้นกุมขมับ เมื่อรู้ว่าตัวเองน่าจะคาดหวังสูงเกินไป

แสงดาวบอกกับตัวเองว่าตอนนี้เธอมาทำงาน ถึงจะอายจนอยากแกล้งตายแต่เธอก็ต้องสู้ หญิงสาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ไม่อยากจะลีลาแต่เธอมึนหัวและจุกมากจริงๆ ไอ้เจ็บไม่เท่าไหร่บอกเลยว่าอายมากกว่า

พอเห็นคนมารายล้อมแล้วถามพร้อมกันว่าเธอโอเคไหม แสงดาวก็ยิ่งอยากหายไปจากตรงนี้ แต่แน่ล่ะเธอทำไม่ได้

"คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่า" แสงดาวเงยหน้าขึ้นมาสบตากับท่านประธานแห่งเอเชียนมอล ดวงตาสองคู่ประสานกัน เธอรู้สึกคุ้นเคยกับดวงตาคู่นี้เหลือเกิน...

"ฉันโอเคดีค่ะ ขอโทษทีนะคะ" เธอเกาะมือของคีรินที่ยื่นมาให้จับแล้วลุกขึ้นยืนช้าๆ

"คุณมองผมเหมือนรู้จักเลย เราเคยเจอกันมาก่อนไหม"

"มะ ไม่เคยหรอกค่ะ"

"แล้วไป" แสงดาวเลิกคิ้วเมื่อคีรินทำท่าเหมือนโล่งใจ แต่เพียงแวบเดียวเขาก็ทำหน้าเรียบนิ่งคาดเดายากเช่นเดิม "ผมขอโทษที่ห้องประชุมของบริษัทผมจัดสายไฟไม่ดี ทำให้คุณสะดุด"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก้าวพลาดเอง" เธอบอกแล้วก็หยิบไอแพดสีสตาร์ไลท์ขึ้นมาเชื่อมต่อกับหน้าจอแล้วเตรียมการพรีเซ็นต์งาน ดวงตาเรียวรีทอดมองไปยังท่านประธานแห่งเอเชียนมอล สายตาของเธอหยุดอยู่ที่เขา ก่อนที่จะหันกลับมาพรีเซ็นต์งานต่อโดยไม่ให้เหตุการณ์ระทึกขวัญเมื่อครู่มาทำลายความตั้งใจของตัวเอง...

แสงดาวมุ่งมั่นกับงานเป็นพิเศษเพราะช่วงนี้เจ้าก้อนของเธอกำลังเข้าเรียนเตรียมอนุบาลแล้ว จึงต้องใช้เงินอีกมาก...

แพสชั่นที่มาจากลูกน้อยกลายเป็นพลังร้อนเงินปลุกไฟแห่งความขยันในตัวเธอให้แผดเผาร้อนแรงมาเกือบสามปีแล้ว และมันคงลุกไหม้ไปจนกว่ายัยหนูของเธอจะเรียนจบ!

ดังนั้นเหตุการณ์และผู้คนที่ได้พบเจอในวันนี้จะไม่มีทางทำให้ชีวิตของเธอสะดุด ไม่มีวัน...

เมื่อการพรีเซ็นต์งานจบลงแล้วแสงดาวก็มานั่งเพื่อให้คนอื่นในทีมได้นำเสนอต่อ พอไม่ได้อยู่ในสายตาของคีรินเธอจึงมีโอกาสพิจารณาเขามากขึ้น นอกจากแววตาแล้ว เสี้ยวหน้าด้านข้างของเขานั้นช่างแสนคุ้นเคย

หญิงสาวพยายามคิดว่าเคยเจอเขาที่ไหน แต่ก็คิดไม่ออก จนกระทั่งเธอเห็นข้อความบนหน้าจอไอแพดของตัวเองที่เด้งแจ้งเตือนข้อความที่ได้รับจากแอปปลิเคชันที่ใช้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเตรียมอนุบาลที่เธอฝากลูกเอาไว้

"วันนี้น้องไคร่าผลักเพื่อนล้มอีกแล้วค่ะคุณแสงดาว"

แม้ไม่ได้เข้าไปอ่าน แต่ข้อความบนแถบแจ้งเตือนก็ทำให้แสงดาวเผลอทำสีหน้าละเหี่ยใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับ ประธานแห่งเอเชียนมอล

แล้วเธอก็ให้คำตอบกับคำถามในหัวของตัวเองได้ ว่าทำไมถึงรู้สึกคุ้นหน้ากับคีรินนัก...

ดวงตาของคีรินที่รู้สึกเคยคุ้น เมื่อซ้อนทับกับดวงตาของยัยไคร่าลูกสาวที่เธอฟูมฟักมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยนั้นเหมือนกันจนนึกว่าเป็นดวงตาคู่เดียวกัน

เพราะตระหนักถึงความจริงเรื่องนี้เลยทำให้เธอเผลอจ้องตากับ คีริน นาวินวรกุล นานเป็นพิเศษ...