EP: 2 ผู้ชายชื่อ คิน คณินธร
1039 Words
อาคารสำนักงานใหญ่บริษัท KN กรุ๊ป เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ มีทั้งคอนโดหรูและโรงแรมที่มีสาขาทั่วประเทศ อีกทั้งยังมีผู้บริหารที่เป็นหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง เป็นที่จับตามองของวงการธุรกิจ เพราะสามารถทำให้ธุรกิจประสบความสำเร็จและเติบโตแบบก้าวกระโดดหลังจากรับช่วงบริหารได้ไม่นาน
คินที่กำลังเดินเข้ามาในตึกกับเวสผู้ช่วยคนสนิทของเขาที่เป็นทั้งเพื่อน เลขา และบอดี้การ์ด วันนี้เขามีประชุมด่วนเลยทำให้ต้องเข้ามาสำนักงานใหญ่ ซึ่งปกติเขาจะไม่ได้เข้ามาทุกวัน เนื่องจากต้องเดินทางไปดูที่สาขาอื่นด้วยจึงทำให้วันนี้ที่บริษัทดูวุ่นวายเป็นพิเศษเพราะทุกแผนกต่างเตรียมเอกสารให้ท่านประธานเซ็นอนุมัติ
หลังจบการประชุมคินและเวสกำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้องทำงานหลังจากที่ได้รับรายงานปัญหาว่ามีบุคคลไม่หวังดีมาก่อกวนสร้างความวุ่นวายที่โรงแรมของเขาในภูเก็ตทำให้เกิดความเสียหายและทำให้ลูกค้าที่เข้ามาพักเกิดความเดือดร้อนและวุ่นวาย
“เวส นายคิดว่าเป็นฝีมือใครและใครที่น่าสงสัยที่สุด”
“ผมคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของเจ้าถิ่นครับแต่ยังระบุไม่ได้แน่ชัดว่าเป็นใคร สาเหตุคงจะไม่พอใจโรงแรมของเราทำให้มันขาดรายได้ไปค่อนข้างเยอะถึงได้ส่งคนมาป่วนเราแบบนั้น”
“อืม งั้นนายรีบส่งคนฝีมือดีของเราไปจัดการให้เรียบร้อย”
“ครับ”
“อีกสองอาทิตย์ฉันจะไปที่นั่น”
“ครับ”
“วันนี้ฉันมีนัดไหม”
“ไม่มีครับ”
“อืม งั้นนายออกไปจัดการตามที่ฉันสั่งได้แล้ว”
“ครับ” เวสรับคำแล้วลุกเดินออกไปจากห้องทำงานคินเพื่อที่จะกลับไปห้องทำงานส่วนตัวของเขาที่อยู่ติดกันนี่เอง
เมื่อเวสเดินออกไป คินก็หันมาสนใจงานเอกสารที่กองอยู่ตรงหน้า ด้วยหน้าที่ความรับผิดชอบที่เยอะของเขาทำให้เวลาส่วนใหญ่เขาจะยุ่งอยู่กับงาน แต่ก็ยังพอจะมีเวลาว่างบ้างที่จะสามารถออกไปนั่งดื่มสังสรรค์กับเพื่อนฝูงหรือกับเวสเพื่อผ่อนคลายได้บ้าง
คินที่จัดการกองเอกสารตรงหน้าเสร็จก็เงยหน้ามองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าตอนนี้สามทุ่มแล้ว คินลุกขึ้นยืนบิดตัวเล็กน้อยเพื่อคลายความเมื่อยจากการนั่งเป็นเวลานาน ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องเพื่อกลับที่พักเวสที่เห็นคินเดินออกมาก็รีบเดินเข้ามาหา
“กลับบ้านเลยหรือเปล่าครับ”
“ยัง ไปหาที่นั่งดื่มก่อน”
“ครับ”
ทั้งคู่พากันมายัง SS คลับ ที่นี่เป็นคลับหรูแห่งหนึ่งที่เป็นแหล่งรวมตัวของคนมีเงินดาราหรือแม้แต่นักธุรกิจที่ชอบความเป็นส่วนตัวถ้าคิดจะเข้ามาใช้บริการที่นี่ต้องมีเงินหนาเพราะค่าเมมเบอร์ที่ราคาแพงหูฉี่ของที่นี่
คินและเวสที่นั่งดื่มกันอยู่ในห้อง VVIP อย่างสบาย ๆ เมื่อเลิกงานแล้วทั้งคู่ต่างก็ถอดหัวโขนออกไม่มีเจ้านายและลูกน้องมีแต่เพื่อนกันที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องเพราะทั้งคู่โตมาด้วยกันจึงทำให้สนิทกันมาก นั่งดื่มและพูดคุยกันไม่นานก็สาวสวยหุ่นเซ็กซี่เดินเข้ามาทักทายคนทั้งคู่
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“เบลนัดกับเพื่อนไว้แต่ยังไม่มีใครมาเลยจะเป็นการรบกวนไหมคะถ้าจะขอนั่งด้วยคน”
“ได้ครับ” คินที่เป็นคนตอบออกไปเพราะเวสเอาแต่ทำหน้านิ่งไม่สนใจอะไรนอกแก้วเหล้าในมือ
“ชื่อเบลค่ะ ไม่ทราบว่าชื่ออะไรกันบ้าง”
“ผมคิน นั่นเวส”
“ค่ะ ไม่ทราบว่าพวกคุณมาที่นี่บ่อยไหม”
“ไม่ครับ”
“ถึงว่าไม่คุ้นหน้าเลย เบลชอบมาที่นี่ประจำเวลาเบื่อ ๆ หรืออยากดื่ม”
“ครับ”
เบลพยายามชวนทั้งสองหนุ่มคุยเพื่อทำความรู้จักและสร้างความสนิทสนม เธอถูกใจเขาทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามาจนอยากทำความรู้และสานความสัมพันธ์ จึงทำให้เธอเดินเข้าไปหาทั้งคู่เธอเป็นลูกค้าประจำของที่นี่คุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดีถ้าถูกใจก็สามารถไปต่อได้
พอดึกเข้าสติที่มีก็เริ่มลดลงเป็นผลจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป สาวสวยที่นั่งข้าง ๆ คินก็เหมือนจะเมาแล้วเพราะตอนนี้เธอนั่งพิงซบอกเขามือเธอเริ่มไม่นิ่งลูบไล่ไปทั่วแผงอกตัวเขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่มีความต้องการโดนขนาดนี้คงทนได้อีกไม่นาน
“ผมว่าคุณเบลเมาแล้ว กลับเลยไหมครับ”
“เบลก็ว่าไม่ไหวแล้วค่ะ”
“งั้นกลับเลยนะครับ”
“ค่ะ” ระหว่างที่เดินออกมาด้วยกันจากคลับด้วยกันคินต้องคอยประคองเบลที่เดินแทบไม่ไหวจนต้องถามออกมา
“คุณเบลกลับยังไงครับ”
“เบลเอารถมาค่ะ”
“ผมว่าคุณไม่น่าจะขับรถไหวแล้วนะ”
“งั้นคุณคินไปส่งเบลที่คอนโดหน่อยนะคะ”
“ได้ครับ”
คินขับรถของเบลไปยังคอนโดเธอตามทางที่เธอบอกพอถึงเธอก็ขอให้เขาเดินไปส่งบนห้องเพราะเธอเดินไปเองไม่ไหว เมื่อถึงห้องเบลก็จู่โจมเขาทันทีเขาก็เป็นผู้ชายมีอยู่หญิงเสนอมีหรือเขาจะปล่อยไป
ส่วนเวสที่ขับรถตามคินมาจนถึงคอนโดของหญิงสาวเขาก็นอนรอคินอยู่ในรถ เพราะปกติก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วที่เขาต้องรอคินถึงบางครั้งที่เขาเองก็ได้สาวกลับมาด้วยแต่สุดท้ายก็ต้องกลับมารับคินอยู่ดี ผ่านไปไม่นานคินก็เดินกลับมาที่รถทำให้เวสอดไม่ได้ที่จะถามออกไปเพราะปกติคินจะใช้เวลาอยู่กับสาวหลายชั่วโมงกว่าจะลงมาบางครั้งเกือบสว่างก็มีถ้าเกิดถูกใจมาก ๆ แต่รอบนี้เขาใช้เวลาไม่นานสร้างความแปลกใจให้เวสเป็นอย่างมาก
“รอบนี้ไม่นานนะ ไม่เด็ด”
“ไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ กลับบ้านเลย”
“ครับ”
- Writer
