หลังจากที่เวสออกจากห้องไปแล้วคินที่ได้โอกาสอยู่ด้วยกันสองคนกับพรีม รีบคว้าร่างบางเข้ามากอดพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มของเธอทั้งสองข้าง พูดด้วยคำพูดออดอ้อนกับสายตาที่มองมาที่พรีมอย่างมีความหมาย
“พรีมครับ พี่คิดถึงพรีมมากเลยรู้ไหม”
“พี่คินไม่ต้องมาทำเนียนเลยค่ะ พรีมยังโกรธพี่อยู่นะ”
“โธ่.... ยังโกรธพี่เรื่องอะไรอีกพรีมไม่เห็นใจพี่บ้างเหรอพี่คิดถึงพรีมใจจะขาดแล้วนะ”
“ไม่ค่ะ พี่ทำพรีมเสียใจร้องไห้อยู่ตั้งนาน”
“คนดีครับพี่ขอโทษ จะให้พี่ทำอะไรก็ได้พี่ยอมทุกอย่างเลยขอแค่พรีมหายโกรธก็พอ”
“แน่ใจนะคะ ว่ายอมทุกอย่าง”
“ครับพี่ยอมแล้วจริง ๆ ยอมทุกอย่างเลย”
“ค่ะ งั้นเดี๋ยวพรีมจะบอกนะคะว่าจะให้พี่ทำอะไร”
“ครับ แต่ตอนนี้พี่ไม่ไหวแล้วครับพรีมปลอบขวัญพี่หน่อยนะครับ”
“คะ?”
พรีมที่กำลังงงกับคำพูดแปลก ๆ ของคินอยู่ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรได้ทันก็โดนคินอุ้มขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปในห้องด้านหลังโต๊ะทำงาน พอเข้ามาใ
