Polislerin henüz gelmediği hastane koridorunda oradan oraya volta atan, bu defa Sibel hanımdı. Oturduğu yerde dalıp gitmiş dolu gözleriyle sessizliğe gömülen Sima ise annesinin söylenmesini dinlemekle meşguldü. Sözleri pek umurunda olmamakla birlikte, annesi haklıydı. Bunun pekala o da farkındaydı ama, elinden bir şey gelmiyordu.
"Son kez söylüyorum Sima." diye işaret parmağını kendinden yana sallayarak söylenen Sibel hanım:
"Belalılarını çevremizdeki insanlardan uzak tut. Aksi halde kimse yanına yaklaşamayacak." diye de devam etmiş, sonrasında uzun koridorda sinirle yankı yapan topuklarını umursamayarak uzaklaşmıştı.
Sıkıntıyla soluğunu bırakan Sima açılmış, önüne düşen saçlarında parmaklarını gezdirerek geriye çektiğinde, ilerideki silüeti henüz görüyordu. Koca adam hala öfkeli olarak
