Elindeki telefona şaşkın, anlamsız bakışlar atarken, diğer elini de masaya koymuş tırnaklarını vurmaktaydı. Beyaz masaya vurduğu tırnaklarından çıkan ses geniş odada fazlasıyla duyulurken kendisi sağır olmuş gibiydi. Aslında umursamıyordu çünkü aklına yer etmiş çok daha önemli bir şey vardı.
Neredeyse iki saattir Egemen'e ulaşmaya çalışıyordu ama genç adamın ilk birkaç aramasında meşgule attığı telefonu şimdi tamamıyla kapalıydı. Anlamıyordu, görüşmek isteyen o değil miydi? Şimdi ne diye meşgule atıyor, o da yetmezmiş gibi kapatıyordu? Yanlış bir şey söyleyip söylemediğini düşündü Sima. Bazen diline sahip çıkamıyor, aklındaki ağzından çıkıveriyordu. Bunun asıl sorumlusu da annesiydi. Eğer her şeye bir kulp takıyor olmasaydı şimdi Sima da öfkesine sahip çıkamayan, içindekini diline vuran b
