บทที่ 4เบบี้
1063 Words
"อื่ออ " หญิงสาวบิดขี้เกียจจะขยับตัวไปมาแต่เธอขยับไม่ได้จึงค่อยๆลืมตาขึ้นดูว่าเป็นเพราะเหตุใด และเธอก็ได้รู้คำตอบทันทีว่าเป็นผู้ชายหน้ามึนคนนี้นี่เอง
"พี่วิน!"
"..."
"พี่วิน ลุกออกไปจากเตียงเลยนะคะ พี่ทับท้องโรสอยู่นะ ลูกอึดอัดจะแย่แล้ว"
"ขะ ขอโทษครับ" คนที่แกล้งหลับรีบดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที
"อะไรกันคะ มานอนบนเตียงได้ยังไง โรสให้พี่นอนตรงนู้นนี่"
"ก็..พี่ปวดหลังมากครับ นอนโซฟาไม่ไหวจริงๆครับ คนตัวโตอย่างพี่จะไปนอนขดได้ยังไง โรสไม่สงสารพี่หรอครับ"
"งั้นคืนนี้โรสนอนโซฟาเองก็ได้ค่ะ"
"ไม่เอาครับ ไม่เอาๆ ปวดก็ปวดครับ พี่จะทนเอาก็ได้ครับ ทนปวดหลังเพื่อให้เมียกับลูกนอนสบายๆ"
"ดีมากค่ะ" เธอเดินเลี่ยงไปอาบน้ำแต่งตัวทันที เขามองตามเธอจนเธอหายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนเขาก็หลบไปใช้ห้องน้ำอีกห้องเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เมื่อทำธุระเสร็จแล้วทั้งสองก็ลงมารับประทานอาหารพร้อมหน้า
"ลงมากันแล้วค่ะคุณ หนูโรสทานข้าวจ้ะ"
"ขอบคุณค่ะคุณแม่คุณพ่อ"
"อ้าว นั่นพี่จะทานด้วยหรอครับ" ได้ทีคนเป็นน้องรีบแหย่พี่ชายทันที
"อืม"
"ฮ่าๆ แปลกแฮะ ปกติขอแค่กาแฟดำเข้มๆแก้วเดียวก็พอ ข้าวเช้าไม่เคยตกถึงท้องเลย"
"เอาน่า อย่าไปแซวพี่เขาสิลูก ตักข้าวต้มให้คุณๆเขาหน่อยเร็วเข้า" คุณหญิงหันไปบอกสาวใช้
"ค่ะคุณผู้หญิง"
"ขอบคุณค่ะ"
เมื่อรับประทานอาหารเสร็จเขาก็พาเธอออกเดินทางไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งเพื่อฝากครรภ์กับคุณหมอที่ไว้ใจได้
"สวัสดีค่ะ ได้นัดอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ"
"นัดกับหมอเกวไว้ครับ"
"อ่อ คุณวินใช่ไหมคะ"
"ครับ ผมพาภรรยามาฝากครรภ์ครับ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกให้รู้ว่าเขาแฮปปี้มาก
"เชิญทางนี้เลยค่ะคุณวิน"
ณ ห้องตรวจ
"สวัสดีค่ะ อะ อ้าวมากันแล้วหรอวิน" ทั้งสองเมื่อพบหน้ากันก็โผเข้ากอดทักทายกันตามประสาเพื่อน
"อืม นี่น้องโรสภรรยาวินเอง"
"เกวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะน้องโรส""
"โรสค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักหมอเกวเช่นกันค่ะ"
"ได้ยินเรื่องของคุณโรสมานาน ไม่คิดว่าตัวจริงจะสวยอย่างที่วินเคยโม้ไว้จริงๆด้วย"
"..." เธอหันไปมองหน้าชายหนุ่ม
"ไม่ต้องตกใจไปนะคะ พวกเราเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็กกันเท่านั้นเอง ไม่ค่อยมีความลับอะไรกันหรอกค่ะ"
"ปะ เปล่าไม่ได้ตกใจนะคะ" เธอรีบแก้ต่าง
"เอาล่ะๆ เชิญมาทางนี้ดีกว่า" จากนั้นเพื่อนของชายหนุ่มก็ทำการตรวจร่างกายของหญิงสาวตามขั้นตอน ซึ่งแน่นอนว่าเอกชนทุกอย่างก็รวดเร็วไม่ต้องรอนาน
"ผลออกมาแล้วนะ น้องโรสตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์พอดีเลยค่ะ"
"จริงหรอคะ"
"ค่ะ เราจะมาฟังเสียงหัวใจของน้องกันนะคะ"
"ตึกตักๆ" ชั่งเป็นเสียงที่ทรงพลังมากๆเพราะมันสามารถดึงดูดทั้งสองคนให้เงียบเสียงฟังอย่างตั้งใจ คนเป็นแม่รับรู้ถึงอีกหนึ่งชีวิตในท้องจริงๆจังๆก็ตอนนี้แหละ ทำเอาหญิงสาวน้ำตาซึม ชายหนุ่มเองก็เช่นกัน ถึงแม้เขาจะไม่ได้น้ำตาซึมเหมือนเธอแต่มันก็ตื้นตันใจอยู่ภายใน
"ไม่คิดเลยนะว่าวินจะได้เป็นพ่อคนกับใครเขาน่ะ" เพื่อนสาวแซวขำๆ
"อ้าว ดูถูกกันนี่หน่าอย่างน้อยตอนนี้ก็ลูกหนึ่งแล้ว นำคนอื่นแล้ว ฮ่าๆ"
"ขอบคุณคุณหมอมากๆเลยนะคะ"
"เรียกพี่เกวดีกว่าเนาะ เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกัน เตรียมรับขวัญหลานอะไรดีละเนี่ย"
"ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่เกว แค่พี่เกวดูแลโรสกับลูกก็มากพอแล้วค่ะ ของรับขวัญไม่จำเป็นเลยค่ะ"
"ไม่ได้นะคะ อย่าขัดใจคนให้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่จะจัดยาบำรุงให้นะคะ"
"ขอถามอะไรหน่อยสิ" ชายหนุ่มถามน้ำเสียงจริงจัง
"รู้นะว่าจะถามอะไรน่ะ"
"ฮ่าๆ นั่นแหละๆว่าไง" หญิงสาวส่งสายตาดุๆไปให้ชายหนุ่ม เขาจะถามอะไรก็ไม่รู้คิดหรอว่าเธอจะยอม ชิ
"เรื่องนั้นก็ยังทำได้อยู่นะแต่ขอให้พ้นช่วงอันตรายไปก่อน มีอะไรก็ปรึกษาได้ตลอด"
"เยี่ยม" เขาพอใจกับคำตอบมาก
ณ บ้านของวรินทร์
"กลับมาแล้วครับ"
"เป็นไงบ้างลูก หลานของแม่สบายดีไหม" คุณย่าเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น
"สบายดีครับ ตอนนี้สี่สัปดาห์แล้ว"
"ว้าว แม่แทบจะตั้งตารอไม่ไหวเลย"
"ใจเย็นๆนะครับ ให้ลูกของผมคลอดออกมาตามเวลาจะดีกว่านะครับ"
"แหม่ แม่ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นแหละจ้ะ จริงจังไปได้"
"งั้นผมฝากโรสด้วยนะครับ ต้องเข้าบริษัทเพราะมีงานด่วนเข้ามาครับ"
"ได้สิจ้ะ ไม่ต้องห่วงหนูโรสเลยแม่ดูแลเอง"
"โรสดูแลตัวเองได้ค่ะคุณแม่"
"แม่อยากดูแลหนูนี่หน่า แม่ไม่มีลูกสาวอยากมีลูกสาวเหมือนคนอื่นบ้างน่ะสิ"
"งั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณคุณแม่นะคะที่เอ็นดูโรส"
"ก็หนูน่ารักแบบนี้นี่ไงล่ะ ฟอดด" แม่ของชายหนุ่มหอมแก้มลูกสะใภ้
"แม่ครับ หอมเมียผมได้ไงเนี่ย ผมยังไม่เคยได้หอมเมียผมเลย"
"ฮ่าๆ ก็แกมันไม่มีน้ำยาไงตาวิน"
"ใช่ที่ไหนละครับ หลานแม่อยู่ในท้องเมียผมทั้งคนนะครับ จะมาหาว่าผมไม่มีน้ำยาได้ไงละครับ"
"จ้าา พ่อคนมั่นใจในตัวเองสูง ไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวก็ประชุมไม่ทัน"
"คร๊าบบบ" ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวเพื่อเนียนจะหอมแก้มบ้างแต่เธอดันหลบหลังคุณแม่ของเขาซะนี่ เซ็งเลย
"ไปๆ" คนเป็นแม่ออกปากไล่เพราะเจ้าลูกชายยังลีลาไม่ยอมไปง่ายๆ
"เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมานะครับ รอทานข้าวด้วยกันนะครับ"
- Writer
