เมียพ่อเลี้ยง

เมียพ่อเลี้ยง | 2

หลังจากผ่านมาหนึ่งคืนของการตั้งสวดอภิธรรมศพของพ่อของฉันวันนี้ก็ถึงวันที่จะเผ่าศพ ฉันยืนมองโรงศพของพ่อที่ถูกตั้งอยู่บนเมรุตอนนี้เหล่าคนรู้จักเพื่อนบ้านรวมถึงเพื่อนร่วมของพ่อต่างพากันขึ้นไปวางดอกไม้จันทน์จนปิดท้ายด้วยน้ามาลีกับฉัน

ฉันเดินตามหลังหน้ามาลีขึ้นไปบนเมรุด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงอาบสองแก้ม

มือบางของฉันค่อยๆวางดอกไม้จันทน์ไว้บนพานก่อนจะยกมือปิดหน้าร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความเสียใจ

ก่อนที่เจ้าหน้าที่ของทางวัดจะจัดการยกโรงศพของพ่อฉันเข้าเมรุและจุดไฟทันที

น้ำตาที่ไหลลงตอนนี้มันไหลลงมากกว่าเก่าเมื่อไฟเริ่มไหม้มอดไปทั่วทั้งโรงศพ

“ทำไมพ่อทิ้งเมษาไปแบบนี้..แล้วเมษาจะอยู่กับใคร” ฉันพูดขึ้นทั้งน้ำตามองโรงศพของพ่อผ่านช่องทางเล็กๆที่ถูกเปิดไว้

“อยู่กับกูไงอีเมษา” น้ามาลีที่ยืนอยู่ห้างจากฉันพูดขึ้นทันทีก่อนจะถึงฉันเข้าหาตัวเพราะตอนนี้แขกต่างพากันเดินเข้ามาให้กำลังใจน้ามาลีและฉันเธอเลยตีบทเป็นคนดีแสดงความรักกับฉันตบตาแขกทุกคน

“ปล่อย..ปล่อยเมษา..ฮึก…ปล่อยเมษาเถอะนะ” ฉันพูดขึ้นทันทีเพื่อหลุดจากอ้อมกอดของคนใจร้าย รู้ไม่โอเคแล้วจริงๆเมื่อเธอแสร้งทำเป็นกอดเป็นรัก

“มึงจะดิ้นเพื่ออะไรไม่เห็นรึไงคนเขามองอยู่” น้ามาลีพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่เธอจะแอบหยิกที่ด้านหลังของฉันจนฉันนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ

“เมษาไม่อยากอยู่กับน้ามาลี น้าปล่อยเมษาเถอะนะบ้านพ่อน้าเอาไปก็ได้เดี๋ยวเมษาออกไปหาที่อยู่เอง” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะฉันอยู่กับคนใจร้ายคนนี้ไม่ได้หรอก

คนที่ขึ้นที่ว่าเป็นฆาตกรฆ่าพ่อฉันทางอ้อม

“มันแน่อยู่แล้วเพราะมึงก็ไม่ใช่ลูกกูเรื่องอะไรที่กูต้องเลี้ยงดูมึง” น้ามาลีพูดขึ้นต่ออีกครั้งก่อนจะหันไปปั้นหน้ายิ้มให้กับแขกบางคนที่กำลังเดินทางกลับ

“ที่ผ่านมาเมษาก็เลี้ยงดูตัวเองตลอด น้ามาลีไม่เคยทำอะไรให้เมษา” ฉันพูดขึ้นทันทีมีแค่ฉันละมั้งที่ต้องถูกโขกสับตอนที่พ่อไม่อยู่จากคนใจร้ายคนนี้

“มึงย้อยกูรึอีเมษา” น้ามาลีพูดขึ้นอีกครั้งก่อนหยิกที่หลังของฉันจนฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“อ๊ะ…โอ้ย น้ามาลี ฮึก เมษาเจ็บนะ” ฉันร้องขึ้นทันทีก่อนจะมือลูบหลังตัวเองเพื่อระบายความเจ็บ

“อีมาลี อีมาลีโว้ยยย เจ้าหนี้มึงมาเนี่ยชายขุดดำเต็มไปหมด” เสียงตะโกนของคนในงานดังขึ้นทำฉันกับน้ามาลีหันไปมองทันที

“จะ…เจ้าหนี้หรอ” น้ามาลีพึมพำขึ้นทันทีก่อนจะทำท่าทางเลิ่กลั่กคล้ายๆจะหนี

“หนีไม่ทันหรอกครับ วันนี้ครบกำหนดค*****นไม่ทราบว่าคุณมีเงินให้ผมหรือยัง” ชายชุดดำคนนึงพูดขึ้น หน้าตาเขาดูน่ากลัวพอสมควรทำเอาน้ามาลีที่ยืนข้างฉันต้องกลืนน้ำลาย

“กูไม่มีหรอกหนี้อะไรเยอะแยะดอกก็ขึ้นเร็วแบบนี้ใครจะไปหามาจ่ายทัน” น้ามาลีตอบกลับทันทีส่วนฉันก็ลอบสังเกตท่าทางของเขาดูจะกลัวไม่น้อยเลยแหละ ไหนจะมือที่กำลังสั่นนั้นอีก

“ถ้าไม่มีก็ตายตามผัวไปเลยดีไหมตอนมากู้บอกจะเอาเงินไปรักษาผัวพ่อเลี้ยงเขาก็ใจดีให้ยืมแต่ความจริงกลับเอาเงินไปเล่นการพนัน” พี่ผู้ชายชุดดำคนเดิมพูดขึ้นอีกครั้ง

“ยะ..อย่าบอกนะว่าที่ผ่านมาน้ามาลีไม่เคยเอาเงินที่ยืมมาไปรักษาพ่อเลย” ฉันถามขึ้นทันทีด้วยสายตาที่ไม่ค่อยจะเชื่อ

“กูต้องเอาไปทำทุนสิวะจะได้มีเงินมารักษาพ่อมึงเยอะๆ” เธอตอบกลับมาอย่างไม่แยแสอะไรทั้งนั้น

“เลว เลวที่สุดเลย เมษาไม่คิดว่าน้ามาลีจะเลวได้ถึงขนาดนี้เมษาขอตัวนะคะ” ฉันพูดขึ้นต่อทันทีก่อนจะทำท่าจะเดินออกไปแต่ฉันก็ต้องชะงักเมื่อข้อมือของฉันถูกคว้าโดยผู้หญิงที่โครตจะเลวระยำคนนี้

“มึงจะไปไหนอีเมษาด่ากูแล้วจะเดินหนีแบบนี้หรอ” น้ามาลีกับท่าทางที่โกรธจัดถามฉันขึ้นพร้อมกับบีบข้อมือฉันแน่น

“เมษาไม่มีอะไรจะคุยกับน้า”

“เว้นเรื่องครอบครัวหน่อยเถอะ จะค*****นต้นเงินดอกพ่อเลี้ยงได้ยัง” พี่ผู้ชายชุดดำถามขึ้นอีกครั้งทำเอาน้ามาลีที่กำลังจะอ้าปากด่าฉันเงียบลงทันที

“กูไม่มีไง ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย” น้ามาลีตอบกลับทันที

“ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย งั้นนอนในโรงเลยดีไหม ปากดีๆแบบนี้” พี่ผู้ชายชุดดำคนเดิมพูดขึ้นก่อนจะยกปืนขึ้นมาจ่อหัวน้ามาลี

ฉันที่ยืนอยู่ข้างๆต้องถอยห่างฉันทีเพราะไม่รู้ว่าเขาจะลั่นไกรตอนไหนและผู้คนที่อยู่รอบข้างๆก็ต่างพากันแตกตื่นหนีหายไปหมด

“ตัวสั่นเชียวปากไม่ดีแล้วหรือไง” เขาถามน้ามาลีขึ้นอีกครั้ง

“ละ…มึงจะให้กูทำยังไงกูไม่มีเงินจะคืนพ่อเลี้ยง” น้ามาลีตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ท่าทางตอนนี้ดูก็รู้ว่ากลัวไม่น้อย

“กูให้เวลามึงอีกสามวันหาดอกมาคืน ทยอยคืนดอกเงินต้นว่ากันทีหลัง” พี่ผู้ชายชุดดำลดปืนลงพร้อมกับพูดขึ้นอีกครั้ง

ก่อนที่น้ามาลีจะถอนหายใจและพูดขึ้นต่อ

“ดอกก็เยอะฉิบหายสามวันกูจะไปหาที่ไหนทัน” ดูเหมือนจะไม่กลัวเลยที่ถูกปืนต่อหัวเมื่อกี้ พอเขาลดปืนลงก็ปากดีขึ้นอีกแล้ว

“นั่นเพราะมึงไม่เคยจ่าย บุญแค่ไหนแล้วที่พ่อเลี้ยงยังใจดีไม่สั่งให้กูฆ่ามึง” เขาพูดขึ้นต่ออีกครั้งก่อนจะเดินออกไปทันทีก่อนที่น้ามาลีจะหันหน้ามาหาฉัน

“มึงไปหาเงินมาให้กูเลยนะอีเมษา” น้ามาลีหันมาพูดกับฉัน

“เมษาไม่ได้เป็นคนสร้างหนี้ทำไมเมษาต้องหามาให้น้า” ฉันตอบกลับทันทีเพราะฉันจะไม่ยอมอีกแล้วที่ผ่านมาฉันยอมให้เธอโขกสับเพราะเห็นว่าเป็นคนรักของพ่อ แต่ตอนนี้พ่อฉันไม่อยู่แล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องยอมหรือต้องทน

“ไม่รู้แหละ ยังไงมึงก็ต้องไปหาเงินมาให้กู” น้ามาลีเหมือนจะไม่เข้าใจที่ฉันพูด

“เห้อ ดอกเท่าไหร่ละ” ฉันถามกลับทันที

“ดอกสองหมื่นต้นสองแสน” น้ามาลีพูดขึ้นทันทีทำเอาฉันตกใจไม่น้อย

“เมษาจะเอาเงินที่ไหนมาให้น้ามาลีลำพังสองพันตอนนี้เมษายังมีไม่ถึงเลย สร้างเองก็จ่ายเองแล้วกัน” ฉันพูดขึ้นก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้มองไปยังเมรุที่กำลังเผ่าศพพ่อของฉันอีกครั้ง

จากเหตุการณ์เมื่อกี้มันทำให้ฉันรู้ว่าพ่อเลือกคนผิดจริงๆ แต่ฉันไม่โทษพ่อหรอกเพราะพ่อคงจะรักน้ามาลีมากจนมองข้ามอะไรหลายๆอย่างไป

ไร่กลิ่นดิน

พ่อเลี้ยงแทน

“นางมาลีไม่จ่ายครับนายแต่ผมให้เวลาสามวันให้หาดอกมาคืน” ผมมองชายตรงหน้าที่พึ่งกลับจากการทวงหนี้ให้ผม ผู้ชายคนนี้ชื่อว่ามหันต์เป็นลูกน้องฝีมือดีของผม

“มึงคิดว่าอีกสามวันมันจะจ่ายไหม” ผมถามกลับทันทีเพราะมาลีนางคนนี้ตอนมายืมเงินร้องไห้แทบเป็นแทบตายบอกจะหาเงินไปรักษาผัวแต่กลับมาใช้เงินเล่นการพนันในบ่อนของผมจนหมด

“คงไม่ครับ ดูท่าไม่ค่อยมีเงินวันนี้ก็พึ่งจะเผ่าศพผัวไปแต่ที่ไปทวงมาปากดีไม่น้อยเลย” มหันต์ตอบกลับมาทันที

“ถ้าปากดีมากก็เอาลูกปืนยัดปากแล้วไปหาเอาของในบ้านมาเป็นดอกหนี้เแทนเพราะกูไม่ยอมขาดทุนแน่ๆ” ผมพูดขึ้นทันทีเพราะสำหรับผมถ้าผมเสียเงินไปแล้วผมจะไม่มีทางเสียไปฟรีๆแน่นอน

“เหมือนผัวนางมาลีจะมีลูกสาวหน้าตาดีใช้ได้ตัวเล็กๆขาวๆ ผมว่าสเปคพ่อเลี้ยงแน่นอน” มหันต์พูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้ผมดู

มันเป็นภาพเด็กผู้หญิงที่ใส่ชุดกระโปรงสีดำยืนอยู่ที่วัดใบหน้าแดงกล่ำดูก็รู้พึ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา

“อีกสามวันถ้ามันไม่มีเงินจ่ายค่าดอกก็บอกให้เอาเด็กผู้หญิงคนนี้มาขัดดอก”

❤️

พ่ออย่าร้ายได้ไหม