“เอ่อ... นิวมากวนเวลาอ่านหนังสือของพี่หมอหรือเปล่าคะ”
หล่อนถามขึ้น หลังจากเดินกล้าๆ กลัวๆ เข้ามาหยุดตรงหน้า
วชิรวิชญ์เงยหน้าขึ้น ก่อนจะวางหนังสือเล่มหนาในมือลงบนโต๊ะ
“ไม่ครับ”
“เอ่อ... นิว...”
“นั่งก่อนสิครับ”
เมื่อเขาเอ่ยปากเชิญ หล่อนจึงหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงกันข้าม
“เรื่องเมื่อคืน... นิวขอโทษนะคะ”
ดวงตาคมกริบของวชิรวิชญ์ถูกความมืดเข้าครอบงำ แต่เขายังคงจ้องมองหล่อน
“อย่าทำแบบนั้นอีกนะครับ”
“นิวขอโทษที่ไม่เชื่อฟังคำพูดของพี่หมอ และก็ยังทำให้พี่หมอถูกเพื่อนไม่พอใจเพราะนิวอีก... นิว ขอโทษจริงๆ ค่ะพี่หมอ นิว...” หล่อนรู้สึกละอายใจจริงๆ
“เรื่องของหมอผิงไม่ใช่ประเด็นสำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญก็คือความปลอดภัยของนิวต่างหาก เป็นสาวเป็นนางไปนอนข้างรถแบบนั้นมันอันตรายมากนะครับ”
“นิ
