เสียงฝีเท้าและเงาที่ลอดผ่านใต้ประตูทำให้เมลินที่นั่งกอดเข่าอยู่รีบล้มตัวลงนอนแล้วแกล้งหลับตา แต่คนที่เปิดประตูเข้ามาก็รู้ทันจึงแกล้งนั่งลงใกล้ๆ ทำเอาคนแกล้งหลับแทบจะผุดลุกขึ้นนั่งแทบไม่ทัน พร้อมกับถามแววตาดุๆ กลับไป
"คุณจะทำอะไร"
มาเฟียหนุ่มหัวเราะหึๆ ในลำคอ "คิดแล้วว่าต้องแกล้งหลับ" เขาว่าพลางโคลงศีรษะ
"ไม่ได้แกล้งซะหน่อย ฉันกำลังจะหลับแต่ตกใจที่คุณเข้ามาต่างหาก" หญิงสาวย้อนทันควัน
"งั้นก็เอาที่คุณสบายใจเถอะ" ลูก้าคร้านจะเถียง นั่งหลังพิงผนังเฉยไม่พูดอะไรต่อ เมลินเหลือบไปมองอย่างหวาดๆ จะล้มตัวลงนอนต่อก็ไม่กล้า
"เอ้า! เมื่อกี้บอกกำลังจะหลับ แล้วนั่งอยู่ทำไมไม่นอนลงล่ะ"
"ก็..." หญิงสาวเถียงไม่ออก เสียงลมหนาวพัดหวีดหวิวอยู่ด้านนอกส่งผลให้เธอยิ่งหนาวขึ้นไปอีก
ร่างสูงสังเกตเห็นจึงหยิบผ้าห่มส่งให้เพิ่มอีกหนึ่งผืน "ห่มซะ" เขาออกคำสั่งเสียงดุเหมือนพ่อบอกลูกสาว จนเธออดค้อนไม่ได้
เมลินไม่อ
