“ผู้หญิงนี่จะใช้อะไรเยอะแยะ มีไม่รู้กี่สิบขวดจำยังไงหวาดไหว วันดีคืนดีหยิบครีมกำจัดขนมาสระผมละยุ่งแน่”
คาริสามองคนที่ยังค้นข้าวของของเธออย่างนึกเคือง ครีมกำจัดขนกับแชมพูมันใกล้เคียงกันซะที่ไหน
“ขวดนี้ใช่มั้ย” เขาชูขวดใสๆ ลายดอกไม้ เนื้อครีมข้างในเป็นสีชมพูมาดอมๆ ดมๆ แม้จะยังไม่เหมือนกลิ่นตัวคาริสาซะทีเดียวแต่ก็ถือว่าพอใช้ได้
“อะไรคะ”
“ก็ครีมอาบน้ำที่เธอใช้ไง ใช่ขวดนี้หรือเปล่า ถ้าใช่ฉันจะได้เอาไปผสมตีฟองให้เราแช่ตัว” เขาบอกเจตจำนงอย่างไม่นึกว่าน่าแปลกตรงไหน ไม่เห็นแม่ตัวดีต้องทำหน้าเหลือเชื่อขนาดนั้น
“คุณแสนจะใช้ของครีมจริงเหรอคะ นั่นมันกลิ่นผู้หญิงนะคะ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไร ตอนเธอใช้มันก็หอมดี หรือเธออยากใช้กลิ่นผู้ชายของฉันละ แต่ฉันไม่ยอมหรอก... ไม่ชอบให้มีกลิ่นอื่นอยู่บนตัวเธอ” นับแสนถามเองตอบเองเสร็จสรรพ
“งั้นกะ... ก็แล้วแต่คุณแสนเถอะค่ะ” เธอจะไปห้ามอะไรจอมเผด็จการได้ ลงได้เขาเห็นว่
