พราวนภา
790 Words
#พราวนภา
“ขอบใจมากนะพราวที่ช่วยติววิชาฟิสิกส์ให้เรา ถ้าไม่ได้พราวต้าต้องแย่แน่”
“ไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อยเอง ตาต้าก็เคยช่วยพราวตั้งหลายอย่าง”
ตาต้าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุด หล่อนเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยวิชัยเจ้าของโรงแรมระดับสี่ดาวที่มีชื่อเสียงติดอันดับต้นๆ ในจังหวัดนี้ เนื่องจากทางไปโรงเรียนของพวกเราต้องผ่านบ้านของฉันก่อน ตาต้าจึงอาสาให้คนขับรถส่วนตัวแวะมารับมาส่งฉันทุกวัน
“อืม พราวคิดไว้เหรอยังว่าจบมอหกแล้วจะเรียนต่อที่ไหน”
ฉันโครงศีรษะไปมา
“ไม่รู้สิ อาจจะสอบเข้ามหาลัยของรัฐที่ไหนสักแห่งมั้ง” เอาจริงๆ เรื่องเรียนต่อฉันยังไม่ได้วางแผนอะไรจริงจัง นี่มันก็แค่มอหกเทอมแรกเท่านั้น
“พ่อแม่ของต้าท่านอยากให้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ นี่ก็ดูๆ เอาไว้หลายทีเลย” ตาต้ายิ้มจนตาหยี
“ดีจังเลยต้า พราวก็อยากไปเหมือนกันนะถ้ามีโอกาสน่ะ”
“คงดีกว่านี้มากเลยนะพราว ถ้าพ่อแม่ของต้าไม่คาดหวังว่าคะแนนสอบของต้าจะออกมาดีกว่าเทอมที่แล้วน่ะ โคตรกดดันเลย”
“ต้าหัวไวจะตาย ขยันอ่านหนังสือหน่อยต้องทำให้อยู่แล้ว”
“ต้าก็หวังแบบนั้นแหละ เออจริงสิ! พราวเห็นคลิปของไอ้เอ็มกับแนนยัง”
“หึ ยังเลยคลิปอะไรเหรอต้า”
“นี่ๆ “ตาต้ากระตือรือร้นหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของหล่อนออกมาจากกระเป๋า “นี่ลุงพัน ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเลยนะ เข้าใจมั้ย” ตาต้าตะโกนบอกคนขับรถของหล่อน
“ครับคุณต้า” คนขับรถอายุน่าจะสี่สิบปลายๆ มองสบตากับฉันผ่านกระจกมองหลัง
“นี่ไงพราวดูสิ” หล่อนกดเล่นคลิปก่อนจะส่งมาให้ฉันดู
จ๊วบๆ ๆ
อืออ อะ อ่ะ อูยย์ อะ***… เอ็ม โอวว์… ซี้ดดด***
ใบหน้าของฉันร้อนวูบวาบไปหมดเมื่อได้เห็นว่าแนนและเอ็มทำอะไรกันอยู่ในคลิป ภาพในคลิปเหมือนอยู่ห้องน้ำที่ไหนสักแห่ง แนนซี่นั่งอยู่บนอ่างล้างหน้ากำลังถ่างขาออก โดยมีเอ็มก้มซุกหน้าลงหว่างขาของหล่อน มือข้างหนึ่งของแนนซี่กดหัวของเอ็มเอาไว้กับหว่างขาของตัวเอง อีกมือกำลังถือโทรศัพท์เอาไว้เพื่อถ่ายคลิปสยิวที่ฉันกำลังดู
“นังแนนมันร้ายมั้ยล่ะ” เสียงตาต้าออกแนวหยันๆ “มันจงใจถ่ายคลิปเอามาอวดว่ามันเอากับไอ้เอ็มแล้ว”
แนนกับตาต้าเป็นเพื่อนอีกกลุ่มซึ่งฉันไม่ได้สนิทกับแนนเหมือนตาต้า กลุ่มนี้เป็นกลุ่มเด็กที่มีพ่อแม่รวย พวกเขามักจะคุยอวดกันถึงของแบรนด์แนมราคาแพงและความร่ำรวยของพ่อแม่ตัวเอง ครอบครัวของฉันมีฐานะปานกลางเท่านั้น อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ต้องการที่ไปเข้ากลุ่มไร้สาระกับเด็กกลุ่มนี้
ฉันพยักหน้าพลางยื่นโทรศัพท์คืนให้ตาต้า รู้สึกได้ว่าตัวเองหน้าแดงและคอแห้งผาก เอาจริงๆ ถึงฉันอายุสิบแปดปีเต็มแล้วเรื่องแบบนี้ฉันก็ยังไร้ประสบการณ์ และไม่ได้สนใจใคร่รู้มันสักเท่าไหร่
“ยังมีช็อตเด็ดกว่านี้อีกนะพราว ดูไปก่อนสิแล้วพราวจะเห็นหัวนมนังแนนมันดำมากเหมือนผ่านผู้ชายมาเป็นร้อย ก็อย่างที่รู้ๆ กันนั่นแหละว่านังแนนมันร่านขนาดไหน ผู้ชายทั้งโรงเรียนแทบจะได้มันหมดทุกคนละ เห็นเขาพูดกันว่าขนาดอาจารย์บีที่สอนวิชาเคมีมันยังฟันมาแล้ว”
“ต้าเอาคืนไปเถอะ พราวไม่ค่อยชอบดูอะไรแบบนี้เท่าไหร่”
“เป็นอะไรเนี่ยพราว หน้าแดงเชียวอายเหรอ” ตาต้าหัวเราะร่วน “โถ ยัยพราวแม่พระของต้า”
รถยนต์จอดหน้าบ้านของฉันพอดี
“ถึงบ้านแล้ว ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะพราว”
“อืม ขอบใจมากนะต้า” ฉันหันไปบอกเพื่อน ก่อนปิดประตูรถยนต์หูแว่วได้ยินบทสนทนาที่ตาต้าคุยกับคนขับรถ
“วันนี้กลับบ้านเลยหรือเปล่าครับคุณต้า”
“ยังไม่กลับ ลุงพันแวะโรงแรมม่านรูดก่อน ต้าอยากให้ลุงช่วยทำให้ต้าหายเครียดหน่อย”
“ได้เลยครับคุณต้า”
ฉันโบกมือให้เพื่อน แล้วมองรถยนต์เคลื่อนตัวไปจนสุดสายตา ฉันเชื่อว่าทุกคนล้วนมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่กันทุกคน ตาต้าก็เหมือนกัน... ภายใต้การแสดงออกเป็นเด็กสาวผู้ร่าเริง ลูกสาวที่น่ารักเชื่อฟังพ่อแม่ หล่อนก็ยังมีมุมร้ายๆ ที่ใครก็คาดไม่ถึง แต่หล่อนดีกับฉัน เป็นเพื่อนของฉัน
- Writer
