ร่างงดงามชวนมองของมารตรี มีอันต้องปลิวติดมือตามแรงลากของคนร่างใหญ่โตกว่า แถมยังมีใบหน้าดุดันเสียยิ่งกว่ายักษ์วัดแจ้ง โดยไร้การขัดขืนใดๆทั้งสิ้น เสียงร้องสักเอะเดียวเธอก็ไม่กล้าหลุดออกมาให้เขาได้ยิน อาจเป็นเพราะสายตาเอาเรื่องของเขายามจับจ้องเธอเมื่อสักครู่ ทำเอามารตรีหนาวสะท้านไปถึงทรวง หญิงสาวเลยจำต้องหุบปากของตนเองลงเสียสนิท ยอมปล่อยให้เขาลากถูลู่ถูกังไปตามแต่ใจเขา
“เผลอไม่ได้...” คนตาเขียวก้มลงมาถลึงตาดุใส่
“แทนที่จะปลุกฉันให้ลงมาพร้อมกัน แต่นี่อะไร ระริกระรี้รีบลงมาหาเหยื่อแต่เช้า ผู้หญิงหน้าไม่อาย”
“รตรีไม่ได้...”
“หุบปาก...ยังจะมีหน้ามาเถียง แล้วไอ้ชุดหนาๆกว่านี้ทำไมถึงไม่หามาใส่ คิดจะแต่งลงมายั่วใคร ไม่รู้หรือไงมันเห็นไปจนถึงตับไตไส้พุงของเธอจนทะลุปรุโปร่งไปถึงไหนๆแล้วนั่น” ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิดยิ่งอารมณ์เสีย ส่วนคนถูกต่อว่ารีบก้มหน้ามองดูชุดของตัวเอง เธอถึงกับหน้าซีดลง ตอนลงมาไ
