Ayla Hanım herkesi yolcu ettikten sonra derin bir iç çekip salona girdi. Bir kolunu kaybetmiş gibi hissediyordu ve Afra’ya baktığı her an acısı daha çok canını yakıyordu. Usulca koltukta oturan kızın yanına ilerleyip oturdu ve Afra’yı kolları arasına çekerek, saçlarını okşamaya başladı.
“Yapma kızım,” dedi çaresizlikle. “İçine atma! Ağla, bağır, çağır ama yeter ki bir tepki ver. Susma benim büyümeyen bebeğim. Ağlamaktan utanma.”
“Ben şimdi ne yapacağım Ayla teyze?” Kadından uzaklaştı ve sağ elini göğüs kafesinin üzerine koydu. “Şurada bir şey kalmış gibi… Yutkunamıyorum, nefes alamıyorum, konuşamıyorum, boğuluyorum. İçimde bir şeyler kopuyor. Sanki tüm organlarım yer değiştiriyor gibi. Duvarlar üstüme üstüme geliyor.” Bakışlarını üst kata çıkan merdivenlere çevirdi.
“Sanki annem orada v
