Taste of Love นายมาเฟียตัวร้าย

การแก้แค้นของปีศาจ

"ฉันลาออกตามที่คุณต้องการแล้ว ยังไม่พอใจอีกเหรอคะ?"น้ำแข็งเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อทุกคนออกไปจนหมด

"เธอต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้กับไอด้าอย่างสาสม!"แดเนียลตรงเข้ามาประชิดตัวน้ำแข็งและผนักเธอจนล้มลงกับพื้น

"ฉันรู้สึกผิดมากที่วันนั้นไม่เด็ดขาดกับไอด้า แต่พอเวลาผ่านมาฉันถึงคิดได้ว่าฉันทำเต็มที่แล้ว ฉันพยายามห้ามไอด้าแล้วแต่เพราะอยากจะอวดคุณว่าทำได้ไอด้าเลยดื้อที่จะทำ"น้ำแข็งเถียงกลับชายตรงหน้า แม้ว่าเธอไม่กลัวเขาอยู่แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยยอมคนของเธอทำให้น้ำแข็งเถียงเขากลับทันที

"ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นเพราะเธอ!!"แดเนียลขบกรามแน่นด้วยความโกรธ มือหนาบีบคางเรียวเล็กของหญิงสาวตรงหน้าอย่างแรงจนเธอน้ำตาคลอแต่เขาก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด

"ปล่อยนะ"น้ำแข็งพยายามดิ้นหนีจากชายตัวใหญ่ตรงหน้าแต่ก็ไม่อาจทำได้ แรงบีบที่คางรุนแรงขึ้นมันเจ็บมากจนเธอน้ำตาไหล

"คิดว่าอยู่ใต้เงาของไอ้ฟาร์แล้วฉันจะหาเธอไม่เจองั้นเหรอ? ไอ้ฟาร์มันคิดตื้นมากนะ มันแค่ยังไม่ถึงเวลาที่ฉันจะจัดการเธอก็เท่านั้น แต่นับจากนี้ต่างหากฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น!"แดเนียลปล่อยมือจากคางของน้ำแข็ง เขาสั่งให้ลูกน้องที่อยู่ด้านนอกมัดตัวเธอและขังไว้ภายในห้องจนกว่าเขาจะกลับมาอีกครั้ง

"พี่ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ อย่าทำแบบนี้เลยนะ"น้ำแข็งพยายามอ้อนวอนลูกน้องของแดเนียลเสียงสั่นในขณะที่เขากำลังลงมือมัดเธอ

"ทำไม่ได้หรอกครับ นายสั่งมาผมมีหน้าที่แค่ทำตาม"พูดจบชายคนนั้นก็มัดเธอเสร็จทันที เขาไม่อยู่ฟังคำอ้อนวอนของเธอต่อและเดินออกไปยืนอยู่หน้าห้องตามที่ได้รับคำสั่งไว้

น้ำแข็งมองไปรอบห้องที่เธอถูกมัดอยู่ภายในห้องเพื่อหาทางหนีแต่ก็ไร้ความหวัง ไม่มีทางออกอื่นนอกจากทางเข้าที่มีคนยืนเฝ้าอยู่ หญิงสาวก้มหน้าลงพลางนึกถึงคำเตือนของฟาร์พี่ชายที่คอยดูแลและมอบความหวังดีให้กับเธอเสมอ ไหนจะแป้งและปอเช่ที่รักเธอเหมือนคนในครอบครัว และไอด้าเพื่อนรักที่หายไปของเธอ หากไอด้ารู้ว่าแฟนหนุ่มที่เธอรักนักหนาเป็นคนโหดร้ายเช่นนี้ไอด้าจะยังรักเขามากขนาดนั้นอยู่มั้ยนะ..

"สงบเสงี่ยมดีนี่"แดเนียลเดินเข้ามาหลังจากทิ้งเธอไว้เพียงลำพังหลายชั่วโมง เขายืนมองหญิงสาวที่นั่งหลับอยู่ที่พื้นเพราะถูกมัดติดกับขาโต๊ะ คราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอทำให้เขาแค่นหัวเราะออกมา

"เอาไปขังไว้ที่เซฟเฮ้าส์บนเกาะก่อน ปิดตาปิดปากไว้อย่าให้ส่งเสียงออกมาแม้แต่นิดเดียว กูมีธุระต่อเดี๋ยวตามกลับไปทีหลัง"แดเนียลสั่งลูกน้องเสียงเหี้ยมก่อนที่จะเดินออกไปอีกครั้ง

ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งชายหนุ่มเดินเข้ามายังห้องวีไอพีที่เขานัดพบกับใครบางคนไว้ เพื่อนและหุ้นส่วนในสายงานสีเทาของเขาเป็นอีกโลกที่ขับเคลื่อนไปด้วยอำนาจและเงินทอง

"เรียกตัวกูมามีอะไร"เขาเอ่ยถามทันทีเมื่อเปิดประตูเข้ามา

"ใจเย็นดีวะ ที่รักออกไปก่อนนะเดี๋ยวผมเรียกมาใหม่"ใบหน้าหล่อพ่นคำหวานพร้อมส่งสายตาคมมองไปยังหญิงสาวทั้งสองคนที่นั่งซบอกเขาอยู่ พวกเธอต่างหอมแก้มเขาคนละฟอดก่อนจะเดินออกไปอย่างว่าง่าย

"มึงมีอะไรว่ามาไอ้เฉิน"ชายหนุ่มเอ่ยถามอีกครั้ง

"ไปกินรังแตนที่ไหนมาวะถึงได้ดูอารมณ์ไม่ดีขนาดนี้ ดื่มหน่อยเพื่อน เดี๋ยวค่อยคุย" เฉินรินครื่องดื่มสีอำพันใส่แก้วและวางตรงหน้าแดเนียลทันที

"มีอะไรก็รีบคุยมา กูมีเวลาไม่มาก"

"ดุจังวะ กูจะคุยเรื่องบ่อนนั่นแหละ ช่วงนี้มีเจ้าหน้าที่หน้าไม่คุ้นเข้ามาป้วนเปี้ยนเยอะ กูยัดเงินไปเต็มที่แต่ก็เวียนหน้ามาเรื่อยๆ เริ่มรำคาญแล้วว่ะ"เฉินวางแก้วลงแล้วเริ่มมีสีหน้าจริงจังขึ้น

"ถ้าพวกมันหิวเงินนักมึงก็แจกลูกตะกั่วไปสิวะ แค่นี้ก็จัดการไม่ได้หรือไง"

"จัดการน่ะได้แต่มึงควรเลือกสันติวิธีมากกว่านี้สิวะ เอะอะมึงจะยิงทิ้งได้หรือไงมึงคิดจะเป็นศัตรูกับเจ้าหน้าที่เหรอ?"เฉินขมวดคิ้วใส่ทันที เมื่อก่อนแดเนียลมีสติอยู่ช่วงหนึ่งคือตอนที่มีแฟนแต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อหนึ่งปีก่อนแดเนียลเปลี่ยนไป เขาสั่งฆ่าคนได้เพียงเพราะความไม่พอใจ ดังนั้นเพื่อนเขาในยามนี้น่ากลัวกว่าเมื่อก่อนเอามากๆ

"งั้นก็จัดการตามวิธีของมึงไม่ต้องมาถามกู"

"ก็มึงเป็นหุ้นส่วนกูต้องปรึกษาสิ อีกอย่างกูทำอะไรไปโดยไม่ถามถ้าไม่พอใจมึงเป่าหัวกูขึ้นมาทำไงวะ กุยังไม่อยากตายนะเว้ยเพื่อน"เฉินกลับมาพูดติดตลกอีกครั้งแต่แดเนียลไม่ได้สนใจอารมณ์ขันของเพื่อนเลยสักนิด

"เอาตามที่มึงเห็นสมควรแล้วกัน"

"มึงใช้งานกูขนาดนี้ กูต้องได้ส่วนแบ่งเพิ่มแล้วนะแบบนี้"

"เดี๋ยวกูส่งผู้หญิงให้แล้วกันเพิ่งจับตัวมาได้"แดเนียลเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงน้ำแข็งที่เขาเพิ่งสั่งให้คนพาเธอไปขังไว้

"เด็ดมั้ยวะ ไม่เด็ดกูไม่เอานะ"เฉินหรีตามองแดเนียลทันทีเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่แดเนียลเสนอผู้หญิงมาให้เขา

"มึงก็ไปลองเองสิ กูไม่ได้อยากแตะต้องยัยนั่นสักหน่อย"แดเนียลตอบกลับพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด

"ไม่อยากแตะต้องแล้วไปจับมาทำไมวะ? แถมยังส่งต่อมาให้กูโดยที่ยังไม่ลองก่อนอีกของมีตำหนิหรือเปล่า?" เฉินพูดกวนอารมณ์ของแดเนียล เขารู้สึกสนใจผู้หญิงที่แดเนียลจับมาอยู่บ้างว่าเพราะอะไรถึงถูกจับมา เขาเห็นมาตลอดว่าตั้งแต่ที่ไอด้าหายไปแดเนียลไม่เข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนเลยแต่กับเธอคนนี้เขาถึงขั้นจับมาแสดงว่าต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ

"กูอยากให้ยัยนั่นตกนรกยิ่งกว่าตายทั้งเป็น.."

"งั้นมาอยู่กับกูก็ขึ้นสวรรค์น่ะสิ เอาเป็นว่าถ้าสวยกูรับมาก่อนก็ได้ส่วนเด็ดไม่เด็ดเดี๋ยวกูรีวิวเอง ดีลนะเพื่อน"เฉินแอบยิ้มมุมปาก เขาตั้งใจเอ่ยในสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการของแดเนียลเพื่อหยอกเย้าเขา

"..."แดเนียลยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจากห้องโดยไม่สนใจเสียงร้องตะโกนตามหลังของเฉินเลยสักนิด

"หึ ชักอยากจะรู้จักผู้หญิงคนนี้แล้วสิ"เฉินลอบยิ้มก่อนจะเรียกสาวๆ ของเขากลับมาสนุกกันต่อ

เซฟเฮ้าส์บนเกาะส่วนตัว..

น้ำแข็งที่ลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นของที่ไหนสักแห่งมันมืดสนิทจนเธอมองไม่เห็นอะไร เธอถูกมัดมือและเท้ารวมถึงมีเทปปิดปากเอาไว้ที่ให้ไม่สามารถลุกขึ้นยืนหรือส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือได้ มีเสียงฝีเท้าดังเข้าใกล้มาเรื่อยๆ เธอจึงแกล้งหลับตาลงเพื่อตบตาอีกฝ่ายแต่หลับไปได้ไม่นานเธอต้องสะดุ้งตื่นเพราะมีเสียงเปิดประตูเข้ามาจากนั้นก็โดนคนที่เข้ามาใหม่สาดน้ำใส่เธอจนเปียกชุ่มไปทั้งตัว

"เป็นบ้าไปแล้วหรือไง!! แค่กๆๆ" น้ำแข็งหันไปตะโกนใส่แดเนียลทันทีแต่อีกฝ่ายที่ถือถังน้ำอยู่กลับมองเธอด้วยสายตาที่เรียบเฉย

"มานี่!"แดเนียลลากน้ำแข็งออกมาหน้าบ้านตรงดิ่งไปยังสระน้ำ เขาแก้มัดให้เธอก่อนจะผลักหญิงสาวลงไปในสะทันที

น้ำแข็งที่ว่ายน้ำไม่เป็นพยายามตะเกียกตะกายขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่ยิ่งพยายามมากแค่ไหนร่างของเธอยิ่งจมดิ่งลงไปในน้ำเรื่อยๆ แดนเนียลยืนมองร่างของน้ำแข็งที่กำลังจมลงสู่ใต้น้ำจนพอใจ เขาหัวเราะในลำคอออกมาก่อนจะดึงหญิงสาวขึ้นมาเหนือผิวน้ำ

"แค่กๆๆๆ"น้ำแข็งสำลักน้ำทันทีเมื่อขึ้นมาขอบสระได้ เธอหายใจกอบโกยรับอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่

"แค่นี้ก็จะตายแล้วเหรอ? แล้วไอด้าที่จมหายไปในทะเลล่ะจะทรมานแค่ไหน!!"แดเนียลตะคอกใส่น้ำแข็งที่นอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนอยู่ที่พื้นเขาลากเธอเข้ามาทิ้งไว้ในห้องเดิมอีกครั้ง

"ทำไมไม่ฆ่าฉันให้ตายไปเลยล่ะ มันจะได้สาสมกับความคับแค้นใจของนายไง!! นายมันบ้าทั้งที่ฉันบอกไปกี่รอบแล้วว่าฉันพยายามห้ามไอด้าแล้วแต่นายก็เอาแต่โยนความผิดมาให้ฉัน! นายคิดว่าฉันไม่เสียใจหรือไงที่เห็นเพื่อนจมหายไปต่อหน้าขนาดนั้นน่ะไอ้บ้า..โอ๊ย!!"น้ำแข็งร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะถูกแดเนียลบีบคางอย่างแรง เขาจ้องเธอตาแดงก่ำด้วยความโกรธ

"เธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงแม้กระทั่งชื่อไอด้าด้วยซ้ำ!! ฆ่าเธอให้ตายเหรอ? มันน้อยไปน่ะสิ ฉันจะทรมานเธอให้ตายทั้งเป็นยิ่งกว่าตกนรก ต่อให้เธอร้องหาความตายฉันก็จะไม่หยิบยื่นให้ อย่าหวังเลยว่าจะได้ตายไปอย่างสบายๆ"แดเนียลปล่อยคางเธออย่างแรงเป็นครั้งที่สองของวัน น้ำแข็งจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธแม้เธอจะกลัวสายตาท่าทางของแดเนียลมากแต่เธอจะไม่กลัวเขาอีกต่อไป

"เธอต้องอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะอนุญาตให้ออกไปที่อื่น!"แดเนียลพูดขึ้นพร้อมกับโยนกระเป๋าเสื้อผ้าลงข้างเธอ

"ของๆ เธอฉันเก็บมาเท่าที่จำเป็นแล้ว"แดเนียลพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย.."น้ำแข็งเอ่ยเสียงสั่นเมื่ออยู่คนเดียว เธอนั่งกอดตัวเองพลางร้องไห้ออกมาทันที

น้ำแข็งมองไปรอบห้องอีกครั้ง ภายในห้องมีห้องน้ำ เตียงนอนและข้าวของจำเป็นอยู่จำนวนหนึ่ง เขาคงตั้งใจขังเธอไว้ที่นี่ ซึ่งไม่รู้ว่านับจากนี้เธอจะเป็นยังไง นั่นทำให้น้ำแข็งยิ่งร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม เธอกอดตัวเองและร้องไห้ออยู่อย่างนั้นทั้งคืนจนหลับไป

"นายครับ มันจะดีเหรอครับที่พาเธอมาที่นี่"หนึ่งในลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้นเมื่อแดเนียลเดินออกมาจากห้องของน้ำแข็ง เขารินเหล้ากระดกดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความโกรธ

"อย่าเสือก!"แดเนียลหันไปตะคอกใส่เขา

"แต่ที่นี่นายสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นเรือนหอของนายกับคุณไอด้าไม่ใช่เหรอครับแล้ว.."ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบแดเนียลก็ปาแก้วลงพื้นอย่างแรงจนกระจายไปทั่วทันที

"แล้วไหนล่ะไอด้า!! ถ้าไม่ใช่เพราะยัยนั่นไอด้าจะหายไปจากกูมั้ย? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึง อยากตายหรือไงถึงออกหน้าปกป้องผู้หญิงคนนั้น ไสหัวไป!!"แดเนียลชี้หน้าไล่ลูกน้องออกไปจากบ้านทันที ความไม่พอใจของเขาที่มีต่อน้ำแข็งยิ่งมากทวีขึ้นเมื่อเห็นว่าใครๆ ต่างก็ออกหน้าปกป้องเธอทั้งที่คนที่ต้องทนทุกข์กับการหายไปของไอด้าจนแทบบ้าคือเขา

หลังจากแม่บ้านเก็บกวาดเศษแก้วที่เขาปาลงพื้นหมดแล้วแดเนียลก็นั่งดื่มเหล้าต่อด้วยอารมณ์ความโกรธที่ยังไม่สงบลงสักที ยิ่งมองไปยังประตูหน้าห้องนั้นเท่าไหร่ความโกรธของเขาที่มีต่อคนในห้องก็ยิ่งมีมากขึ้น

"แม่งเอ๊ย!!"แดเนียลสบถและทุบโต๊ะเสียงดังก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนของหญิงสาว

"นาย!!"เสียงเปิดประตูทำให้น้ำแข็งสะดุ้งตื่น แสงไฟจากด้านนอกส่งเข้ามาพร้อมกับคนตัวใหญ่ที่กำลังเดินเข้าหาเธอทีละก้าว น้ำแข็งจ้องมองเขาด้วยความหวาดหวั่นเธอถอยหลังจนชิดขอบเตียงก่อนจะลงไปยืนด้านข้าง

"ออกไปนะ เข้ามาทำไม!"เธอตะคอกถามคนตรงหน้าแต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบ แดเนียลยังคงก้าวเข้ามาหาเธอทีละก้าวเช่นเดิม

"ช่วยด้วย!! ช่วย..อื้อ!!"น้ำแข็งอาศัยช่วงที่แดเนียลเซเล็กน้อยวิ่งตรงไปที่ประตูพร้อมกับร้องตะโกนเสียงดังลั่นแต่ก็ช้ากว่าแดเนียล เขายกมือขึ้นปิดปากเธอพร้อมถีบประตูปิดเสียงดังก่อนจะเหวี่ยงน้ำแข็งลงบนเตียงเต็มแรงทำให้หญิงสาวเจ็บและจุกจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้